უსიყვარულოდ ქვეყანაზე ღიმილი კვდება,

უსიყვარულოდ ქვეყანაზე ღიმილი კვდება, კოცნის სურვილიც იკარგება უსიყვარულოდ, უსიყვარულოდ გული გულსაც ვეღარ პოულობს და ვერც სიცოცხლე ვერ ზეიმობსუსიყვარულოდ.

რაგბისტის ღიმილი(სრულად)

-მოვედიი,მაჭამე რამე,თორე შენ შეგჭამ.დაიხარა და მთელი გრძნობი მაკოცა -მაბედნიერებ იცი? -მართლა?მე კიდე მშია იცი? -კარგი,გშიოდეს არ გაჭმევ მე,რაც გინდა ის ქენი. -კარგი,მე კიდე აღარ გაგაბედნიერებ კაი?რაც გინდა ის ქენი.ამყვა თამასში

რაგბისტის ღიმილი(დასასრული)

-ნინუც -ლაპარაკობ?ისეთი ტონით ვკითხე გაეღიმა -ჩუუუ!ცოლად გამომყვები?ცოტა კიდევ უჭირდა ლაპარაკი -რაა?გაკვირვება ვერ დავმალე -ეხლა მომისმინე-ხელზე ისევ მაკოცა და მერე ოდნავ მომიჭირა-პირველივე დანახვაზე,მივხვდი,რომ შენ უნდა ყოფილიყავი ჩემი შვილების

რაგბისტის ღიმილი (7)

ჯანდაბა,ჯანდაბა.საავადმყოფომდე სირბილით მივედი და კიბეები ავირბინე,ვერც კი წარმოიდგენთ რა მჭირდა,ყველაფერი იყო არეული ერთმანეთში ლუკას პალატასთან გიო იყო,ეტლში იჯდა,სხარულისგან შევყვირე და მსუბუქად ჩავეხუტე,რამე რომ არ მეტკინა -კარგად ხარ?როგორც

რაგბისტის ღიმილი (6)

-რამოხდა?რა შეემთხვათ? -თავს დაესხნენ და...ახლა ხედავ რა დღეშიც არიან-ისევ ტიროდა მარიამი მეთელი სამი დღე ვიჯექით მათ პალატებდან,ველოდით,ველოდით,მაგრამ უშედეგოდ,არც ერთი არ ახელდა თვალს,ჯიუტად დაეხუჭათ თვალები და თითქოს არც არასდროს აპირებდნენ

რაგბისტის ღიმილი (5)

ბოლოს ვნებიანად დამიკოცნა იოგურტიანი ტუჩები,მეც ავყევი კოცნაში და ხელში აყვანილმა მიმიყვანა საწოლამდე,დამაწვინა და ჩემს ზემოდან მოექცა,ნაზად მიკოცნიდა ყელს და ტუჩებს,მერე თავი თავის მკერდზე დამადებინა და თმაზე დამიწყო მოფერება -ნინუც -ბატონო

რაგბისტის ღიმილი (4)

სიტყვა არ დამამთავრებინა უბრალოდ გაიღიმა ჩემს დაბნეულობაზე და ნაზად შეეხო ჩემს გახურებულ ტუჩებს,მეგონა გული წამივიდოდა,ან გავიგუდებოდი.სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა მთელ სხეულში,წამართვა რაგბისტმა პირველი კოცნა. შემდეგ ხვირზე მაკოცა და სასწაულად

რაგბისტის ღიმილი (3)

მიდი მაკოცე-ვნატრობდი გულში და უცებ მეგონა ხმამაღლა წარმოვთქვი ეს სიტყვები და ინსტიქტურად თავი დავხარე,აღარ შემეძლო მისი მოციმციმე,მაგრამ ცივი და მკაცრი თვალების ყურება.ნიკაპზე ხელი მომკიდა თავი ზემოთ ამაწევინა,ისევ ისე ახლოს მოვიდა,გაიღიმა და

რაგბისტის ღიმილი(ყველაფერი ასე დაიწყო)

-შემაშინე,აქ საიდან შემოხვედი?-იმის მაგივრად რომ პასუხი გაეცა მომიახლოვდა,უკან დავიწიე და კედელს ავეკარი,გული საშინლად ამიჩქარდა,იმდენად ახლოს მმოვიდა მისი სუნთქვა სახეზე მეფრქვეოდა,მეგონა მაკოცებდა იმდენად ახლოსიყო,აღარაფერზე აღარ შემეძლო

რაგბისტის ღიმილი

-ჰე,ეხლა უნდა მიყურო როგორ გავიხდი?-რა?ვერგავიგე მხოლოდ ლუკას შეუძლია შენი ყურება თუ რახდება?-აუ მოგკლავ.გრძელი მაიკის ანაბარა გავეკიდე მარიამს,ღმერთო ჩემო იქიჯდა იქიჯდა და ტელევიზორს უყურებდა,შემომხედა და