ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო! 11

ხვიბლიანი აუჩქარებლად მიდიოდა სვანეთისკენ მიმავალ ხვეულ და სახიფათო გზაზე.ხანდახან ნიასკენ გააპატებდა თვალს რომელსაც თავი ფანჯრისთვის მიედო და ტუჩებს საყვარლად აცმაცუნებდა.მანქანის სალონში წყნარი მუსიკა ჟღერდა რაც უფრო მუხტავდა ჰაერს და ნიას

რაგბისტის ღიმილი(ყველაფერი ასე დაიწყო)

-შემაშინე,აქ საიდან შემოხვედი?-იმის მაგივრად რომ პასუხი გაეცა მომიახლოვდა,უკან დავიწიე და კედელს ავეკარი,გული საშინლად ამიჩქარდა,იმდენად ახლოს მმოვიდა მისი სუნთქვა სახეზე მეფრქვეოდა,მეგონა მაკოცებდა იმდენად ახლოსიყო,აღარაფერზე აღარ შემეძლო

ყველაფერი ხარ

არსად არ ჩანხარ მაგრამ ყველგან ხარ... მოყვები შემოდგომაზე დაცვენილ ფოთლებს თავს რომ იკლავენ... მოყვები ზღვის ტალღებს ,ძალიან რომ მიყვარს ის ფერები ხარ.... დილის მზის სხივი ხარ...

ყველაფერი კარგად არ მთავრდება!... (სრულად)

ახალი სახლი, ახალი გარემო, მეზობლები. იდეალურია! მანქანა დანიშნულების ადილზე გავაჩერე, გადმოვედი და საბარგულიდან ჩემოდნები გადმოიღე, გარშემ მიმოვიხედე და "პადიესდში" შევედი, მეორე სართულზე ავედი ჩემი ჩემოდნებიანად, გასაღები კარებს მოვარგე და სახლში

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(10) დასასრული

თვალები რომ გავახილე თეთრ ოთახში ვიწექი აპარატზე შეერთებული, რომელიც წრიპინებდა. საავადმყოფოში ვარ. ოოი როგორ არ მიყვარს საავადმყოფოები. რეზის ჩემი ხელი ეჭირა და სკამზე ჩასძინებოდა. ლიზა და ირაკლი იქვე მდგომ დივანზე ისხდნენ და წყნარად ქშინავდნენ.

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(9)

მეღირსა და ჩავაღწიეთ სვანეთში. კიდევ კარგი თორემ ამხადა თავისქალა ანამარიამ თავისი უაზრი ტიტინით. გიჟივით გადმოვხტი მანქანიდან და პატარა ხის სახლში შევვარდი. ფეხებში მომყვა ლიზა მერე რეზი იკა ანამარია და ძაღლები მე გამომეკიდნენ. ულამაზესი ადგილი

ადექი და ჩამეხუტე, ყველაფერი გაპატიე ... (სრულად)

-შვილო ეს ადრე თუ გვიან ხომ მაინც მოხდებოდა არა? იცი რა კარგი ხალხია? დამიჯერე სანდრო საკუთარი შვილივით ეყვარებათ -და სანდროს? (გაბრაზებულმა გავხედე) სანდროზე რატომ არ ფიქრობთ? მე რომ ვიშვილო სანდრო? (ჩემი აზრით გახარებულმა გავხედე) -ეგ არ გამოვა

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(8)

მას მერე რაც იკა მაიას დაშორდა თვალს არ აშორებს ჩემ გიჟ გოგოს.მეც მეტი რა მინდა ვდგავარ და ხან იკას ვეღადავები, ხან ლიზას. თავს ვირთობთ მე და რეზი. გვეღირსა და კვირაც მი იდა, როგორც ყოველთვის რეზიმ დაგვაღვიძა ყველა.

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ (7)

დილით ყველაზე ადრე ავდექი, მიუხედავად იმისა რომ წუხელ უფრო სწორედ დილას ექვსზე დავწექით..საათს რომ დავხედე უკვე თერთმეტი იყო.რეზის მკლავებიდან ძლივს გამოვძვერი და ავდექი. უცბად ჩავიცვი შორტები და თეთრი მაიკა, თმა ავიკოსე და ოთახი დავტოვე.

ყველაფერი ტყუილით დავიწყეთ(6)

რეზის მივუახლოვდი ხელები კისერზე შემივაწყვე და ყელში ვაკიცე. -ეს რისთვის? -იკა გვიყურებს და ვითომ შენს მოთაფვლას ვცდილობ რა....ჩურჩულით ვუთხარი....ხო წამოხვალ მთაწმინდაზე?? იცოდე ბოლოჯერ გეკითხები მეტჯერ აღარ გკითხავ და ეხლაც თუ უარით გამისტუმრებ