წარსულის კვალდაკვალ თავი 6

რეზომ რომ დარეკა და ანანურის დაჩაზე მისვლა სთხოვა,ყველამ მიანება საქმეს თავი.მაშინვე მასთან წავიდნენ - გიორგი და ზეზვა ყაზბეგიდან,დათა თბილისიდან. როგორც კი უფროსი ბექაური დაინახეს იქ,დაცვა

ყველა ვერ გაიგებს

მაგრამ ეს ყველაფერი ერთ დღესაც დამთავრდა ყველაფერი ისე გაქრა თითქოს არც ყოფილა გავუცზოვდით და დაიწყო ოცნებების გეგმების ნგრევა ყველაფერი მიწასთან გასწორდა ვინმეს რომ ვენახეთ ახლა იტყოდა ალბათ ერთმანეთი არც არასდროს უნახიათ 'თუნც' შემთხვევით

ერთი ყველასთვის ყველა ერთისთვის (სრულად)

გიგა:_კაი ძმებო, რაც იყო, მაგარი იყო, მაგრამ ეხლა რა ვქნათ?! პონტი არავის გაქვთ. გიო:_არა ძმაო მე შანსი არ მაქ ახალიწლის მერე სახლი სახლს აღარ გავს ტო მაისა:_აბა რა ვქნათ ტო, უბანში მაგარი ცივა, ყველა მაგარს ერთობა, ჩვენ ვართ მარტო სირებივით

ჯანდაბას სულ ყველა ნოტი და აკორდი...

ჯანდაბას სულ ყველა ნოტი და აკორდი... ამ სხეულს არაფრით არ უნდა სიმშვიდე... დაირღვა სულ ყველა წესი და კანონი...

წუხელ მე ჩემი ყველა სტროფი მივყიდე ეშმაკს ...

დღეს სხვის აქ ყოფნას შენი წასვლის მწარე სუნი აქვს და წვეთებად სდის ჩემს ოთახში სისხლი დარაბებს. გიმსახურებდი ასე კარგს და ღმერთით გულიანს, მაგრამ იესოც არ დაინდეს ... ჯვარზე გააკრეს.

ყველა მოგონება შენი იყოს

ბევრი ტანჯვა შემხვდა როდესაც თავს ვერეოდი გადამეტანა უშენობა . ახლა დრო გავიდა,,მეც შევეჩვიე უშენობით განვლილ თვეებს და მჯერა, რომ ადამიანები უგზოუკლოდ არ იკარგებიან! "შენ დაბრუნდები,ისე წახვედი" .მაგრამ სამწუხაროდ ყველაფერი გვიან იქნება.

"ყველა ფერი" თავი 2

ერთადერთი პლიუსი აქვს ღამით მასწავლებლებთან სიარულს. ბავშვობიდან მიყვარს ღამე ქუჩაში მარტო სიარული, მაგრამ სამწუხაროდ ამის შესაძლებლობა არასდროს მქონდა, ახლა კი თითქმის ყოველდღე მიწევს ინგლისურის, ფრანგულის ან მათემატიკის გამო. როგორც აღვნიშნე

"ყველა ფერი" თავი 1

ყველაფერი ძალიან უბრალოდ დაიწყო. ალბათ, ამიტომაც იყო ასეთი გამორჩეული. ერთდროულად არღსავსე ბედნიერებითაც და უბედურებითაც. პირვლად როდესაც მას შევხვდი რეპეტიციაზე მაგვიანდებოდა. და გამოხედვა რომელიც მე მაშინ დავიჭირე ჩეთვის გაცილბით მეტად ფასობს

ყველა უდაბნოს გადავლახავ და ვფიცავ მოგიტან წყალს

უბრალოდ არ მსურს რომ გაგატანო ქარს, ხვდები? რაც უფრო ხშირად ვფიქრობ შენზე, მეც უფრო მეტად ვბავშვდები.. ყოველგვარ გზას ვცდები, ვიცი რომ ეს სენია

ყველა წავიდა...

უეცრად ყველა გაქრა. ასე უბრალოდ, ადგნენ და წავიდნენ. სულ მარტო დავრჩი და თანდათან ვგრძნობდი როგორ ამეკრა ბინდი თვალებზე, ალბათ ვტიროდი. ყველაფერს აქვს დადებითი მხარე, ვინც წასასვლელია უნდა წავიდეს. არაა ამქვეყნად ადგილი ცრუ ადამიანების, ცრუ