... შენ - უჩემფერო ...

და შენი წასვლა, უსათუოდ ჩემი ბრალია. ჩემთან ვერ გხედავ, დღეს ეს ჩემთვის დიდი ნაკლია. წახვედი, მაგრამ კვლავ მიყვარდე ჩემი ვალია. შენ, რომ ვერ გწვდები სიგრძე კი არა, სიბრძნე მაკლია...

შენ არასდროს მომიტან გვირილებს…

“Art and love are the same thing: It’s the process of seeing yourself in things that are not you.'' მე გაპატიებ ყველაფერს. მაგრამ შენ არაფერ შუაში არ ხარ. დანაშაული ნულის ტოლია. და სიყვარული უდრის მარტოობას. მე საერთოდ არ მაქვს შენზე მოგონებები… ..

შენ ჩემს ტკივილებს ვერ ჩასწვდები ...

შენ ჩემს ტკივილებს ვერ ჩასწვდები იმდენად ღრმაა, მათ დასამალად ჩემს თავთანაც გავმართე ომი. არც სიყვარული, არც მონატრება... რაღაც სულ სხვაა, რაღაც საოცრად ჩემგან ახლო - შენგან კი შორი.

ჰო მოჩემფერო! - მე შენ მჭირდები ...

ვცადე დამეკრა ნაზად... გულდასმით, ზუსტად შენფერად შენ, რომ გჩვევია. შუა დაკვრის დროს თითმა მიმტყუნა, ოხ ღმერთო.. ნეტავ არ მოგესმინა.

არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(2)

ანასტასიას სახლში მიცილების შემდეგ მეც მაშინვე სახლში დავბრუნდი. საშინელ ნაბახუსევზე ვიყავი, თავი მისკდებოდა.მოპირდაპირე კორპუსში ახალი მოსახლეები გადმოდიოდნენ: ახალგაზრდა ოჯახი, დაახლოებით 2 წლის ბავშვი და ვიღაც ქალი. ეს ალბათ რომელიმეს დედა იყო.

არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(1)

მესმის ჩუმი ნაბიჯების ხმა და ვგრძნობ როგორ აწვება საწოლს სხეული. მერე ჩემსკენ მოდის და ჯერ ლოყაზე მეფერება, შემდეგ თმებში მიფათურებს ხელებს, ბოლოს კი ტუჩებზე გადმოაქვს ცერა თითი და ჩემსკენ იხრება. ყურში საოცრად სექსუალური და ლამაზი ხმა ჩამესმის

მხოლოდ გელოდები შენ!!

მხოლოდ გელოდები შენ და არ მიღალატო გთხოვ, ჩემს სულს მე მოგართმევ ძღვნად ნაცვლად აღარაფერს გთხოვ! მოდი,ნუ დამტოვებ აქ, აქ ხომ უშენობა თოვს თოვლის სითეთრეზე მეტს მე მის ცივ შეხებებს ვგრძნობ!

მე სიყვარული, შენ ბედნიერება.. (თავი 3)

მე სიყვარული, შენ -ახლავე ავიდეთ თუ გინდათ, სახლში იქნებიან პატრონები-შემოგვთავაზა მამამ -კარგი, წავიდეთ-მხრები აიჩეჩა წვერავამ და ფეხზე წამოდგა, სამივე ერთად ავედით მეშვიდე სართულზე და კარზე დავაზარუნეთ -გამარჯო

^შენ ზღვას ჰგავხარ^

წყლის ზედაპირი შენს გაცრეცილ სხეულს სილურჯით ავსებს. ტალღები ვიღაცის მკლავებს ანაზდად გავლებს,თითქოს ნელ-ნელა შენი სხეული წყლისგან იცლება.

მე სიყვარული, შენ ბედნიერება.. (თავი 2)

-ხვალ შეჯიბრია-დივანზე გაწვა ირაკლი და დაღლილმა უთხრა პავლიკას -მერე დასვენება გინდა წინა დღეს, შენ კიდე ვეღარ დგები ფეხზე იმდენი გაქ ნავარჯიშები, არ შეიძლება ეგრე-შენიშვნა მისცა მამამ. -ხო ვიცი, უბრალოდ მომინდა ვარჯიში-მხრები აიჩეჩა მან