მე გავიღიმე შენ შეგიყვარდი!(2)

ბავშვებო ამ თავს გჩუქნით.გთხოვთ ტქვენი აზრი დააფიქსიროთ კომენტარების სახით.თუ ასე გაგრძელდა შეიძლება შევწყვიტო ასე რომ,იაქტიურეთ. -დაიკო შენთვის სიურპრიზი მაქვს,მაგრამ სამწუხაროდ ზედმეტი ატრიბუტიც მოყვება.ჰო ესეიგი მოდი თვალები უნდა აგიხვიო-ლიზამ

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (14)

მომხდარით ყველანი გაკვირვებულები ვიყავით, მიუხედავად იმისა, რომ ეს პირველად არ ხდებოდა.. ერთხელ უარი მიიღო, ნინას უპასუხისმგებლობის გამო... მეორეჯერაც უარი, იგივრ მიზეზით... მაგრამ მესამეჯერაც, რომ უარი მიიღოს, აჩი კი არა, მეც უარს ვიტყვი ნინასთან

მე გავიღიმე შენ შეგიყვარდი!

გამარჯობა ბავშვებო ჩემზე ბევრს არ მოგიყვებით რადგან მინდა ანონიმურ ’მწერლად’ დავრჩე.არ ვიცი მოგეწონებათ თუ არა,მაგრამ ვიმედოვნებ რომ ეს შესაძლებელია.რაც შეეხება ისტორიას ოოო ეს ერთი დიდი სიამოვნებაა.ბევრი სიცილიც მოგიწევთ და ტირილამდე რამდენად

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (13)

დილით იმაზე ბედნიერს გამეღვიძა ვიდრე ეს ჩვეულებრივ ხდება... მაშინვე ვიგრძენი წელზე დაძარღვული ხელი და ტანში სასიამოვნოდ გამცრა.... ცხვირი კანზე გავუხახუნე და მისმა რეაქციამაც არ დააყოვნა... მაშინვე დაუბუსუსდა კანი და გამარჯვებულის ღიმილით ავხედე..

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (12)

მიყვარხარ იმაზე მეტად,ვიდრე რომეოს უყვარდა ჯულიეტა...ვიდრე კვაზიმოტოს ესმერალდა ვიდრე ტარიელს ნესტანი...ვიდრე შოთას თამარი! მიყვარხარ ენამწარევ!ყურთან მიჩურჩულა და ისე ჩამეხუტა ძვლებმა ტკაცანი დაიწყეს...მეც ბედნიემა მოხვიე ხელები

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (11)

იმით რომ მართლა ძალიან მომენატრე, იმით რომ მთელი ერთი კვირა ველოდებოდი შენ მონაწერს, რომ მთელი ერთი ჯვირაა ვნატრობდი ამ დღეზე, როდის გნახავდი... დაკმაყოფილდი?! ტირილის პირა მისულმა ვუთხარი და ძლივს შეკავებული ცრემლებით ავხედე... სახეზე არანაირი

შენ

რატომ მეგონა,რომ შენ გამიგებდიშენ იქნებოდი სწორედ ის ერთი ვინც გაუგებდა ყველა ჩემს სურვილს ვინც გამიგებდა ამ ცხოვრებაში. შენ მიგალატე,როგორც ყველა სხვამ შენ გამიცრუე ყველა იმედი

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (10)

მორჩი ზლუქუნს და დაწყნარდი.. სიჩუმე თაზოს ხმამ დაარღვია და ჩემში ისევ ზიზღი გამოიწვია... -ამიხსენი რა დაგიშავე ისეთი, რომ ესე მიმეტებ? ტირილით ვკითხე და ცრემლებსც უფრო ვუმატე... -არაფერი მარიამ... არაფერი გარდა იმისა რომ სიცოცხლეზე მეტად

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 10)

საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა. თვალები ზანტად გავახილე და ჩემს თავთან მჯდომ ალექსანდრეს სუსტად გავხედე.-გაიღვიძე ჩემო პატარა. - სწრაფად დაიხია ჩემსკენ და შუბლზე მაკოცა - როგორ ხარ?-აუ რავი თავი მტკივა. მოწყენილად ვუთხარი და მის

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (9)

არ გაბედო და თითი არ დააკარო.. მუქარაავით გაისმა ჩემი ხმა და მორიგი ცრემლიც ჩუმად მოვიწმინდე...-შეხდს იმ კაფეში ვინ გელოდება..თითით წინა კაფისკენ მანიშნა და ფანჯარასთან მჯდომი ლუკა და ლაშა დამანახა....-ოღონაც მათ არ შეეხო და სადაც მეტყვი იქ