მე, ლეო, სალომე და შენ

მას ჩემი დავარქვი, ასე ვარ ხოლმე, ვიცი რომ ეს ეგოიზმია, მაგრამ ყველაფერს რაც მიყვარს, ვარქმევ ჩემს, მართლა ეგოისტი ვარ, მაგრამ რას იზავ, სულ ჩემთანაა, და მეც სულ მასთან ვარ. მოკლედ...

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 7)

დეკემბრის ცივი საღამო იყო,ბარში წავიდა ნაკაშიძე სადაც დადა ელოდა. -როგორ ხარ ალექს? ვისკს წრუპავდა დადიანი,როდესაც ალექსი დალანდა მისკენ მომავალი. -არამიშავს,შენ როგორ ხარ ძმაო?! მხარზე დაჰკრეს მხურვალედ ხელები და ბარისკენ წავიდნენ.

აღიარე შენ ხომ გიჟდები ჩემზე (8)

უცებ კი სიცივე იგრძნეს ტუჩემბა. მათ მოშორდა ის კონიაკის ბლანდი სითხით გაჟღენთილი ტუჩები.-ბოდიში ნუკა გაუაზრებლად გავაკეთე -მხოლოდ ერთი პირობით გაპატიებ-?-2 დღეში ახალი წელია ჩათვალე ეს ჩემი საჩუქარი იყო

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (28)

რამდენიმე წამში დემეტრეც დაგვიბრუნდა. - ზატო მე მეჩქარება და უნდა დაგტოვოთ. ( დემეტრე ( ღიმილი ) - რომ არ გეჩქარებოდეს ეგ უფრო დამიკვირდებოდა, შენ ხომ სულ სადღაც გარბიხარ. ( ღიმილი ) - რაიყო დეპრესიაში ხარ? ( დემეტრე ( სიცილი )

შენ ჩემი გახდები (თავი 6)

შემოდგომა ბოლო დღეებს ითვლიდა,მალე ზამთარი შემოაღებდა კარს და ნინუცაც იმ სიცივით გათბებოდა რასაც ზამთარი არგუნებდა. ჰმ,მაინც როგორ უყვარდა ეს ცივი და სპეტაკი ზამთარი გედენიძის ქალს. როგორც იქნა მიილია კვირა და ნანატრი შაბათ-კვირა დადგა,ნინუცას სული

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 6

მთელი ღამე თეთრად გაათენა ანდრონიკაშვილმა ყველაფერზე ერთად ფიქრობდა.ძალიან მგრძნობიარე იყო ამას ისიც ერთვოდა რომ თავისი საყვარელი დაიკოსგან შორს მოუწევდა ყოფნა.როგორ არ სურდა ამ კაცთან დარჩენა,როცა ისიც ახსენდებოდა

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. III, დასასრული)

თირგართენის პარკში სეირნობდნენ. გადაწყვიტეს, რომ მშობიარობამდე აქ დარჩებოდნენ, რადგან გართულებების ნებისმიერ მომენტში წარმოშობის რისკი იყო დიდი. სახლი იქირავეს, ბერლინის ცენტრალურ პარკთან ახლოს. ლიკა ექიმი მადლობებითა და საჩუქრებით დახუნძლული

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 5

გული ისევე აუჩქარდა ანდრონიკაშვილს როგორც მაშინ პირველად.მაგრამ ახლა სძულდა ამ ბაგეებიდან ამოსული ყოველი სიტყვა თუმცა მაინც სიამოვნებდა სანდროს სურნელი და ცოტა უხეში ტუჩები. ამბორი მოკლე გამოდგა -აბა რა ქვია?? (სანდრო) -ვის??

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (27)

სახლში ავედი ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ მაშინვე ჩემს ოთახში შევდი და დაძინება დავაპირე, რამდენიმე წუთში ჩემი ტელეფონის ხმაც გაისმა, ეს ლუკა იყო. - გინდა შენთან ამოვიდე? ( ლუკა ) ამ კითხვას არ ველოდი ამიტომ ცოტა

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 4

სახლში არავინ იყო. რა გასაკვირია 18 წლიდან თავისთვის ცხოვრობს და თვითონ იკვლევს გზას ცხოვრებაში მაგრამ რა თქმა უნდა დედა ძალიან უყვარს.მამა არც ახსოვს ძალიან პატარა იყო რომ გულით გარდაიცვალა.უამრავი მტერი ჰყავდა და ტყვიამ გული დააზიანა ამან კი