შეყვარებული თუ მეგობარი (7თავი)

ღამის 10საათია.კაფეში ჩვენს მეტი აღარავინ იყო.ირგვლივ სიჩუმე გამეფებულიყო.ქუჩები დაცარიელებული იყო აქაიქ ერთი მანქანა თუ გაივლიდა ისიც მალევე გაუჩინარდებოდა ხოლმე.ეს სიჩუმე კი ლუსიმ დაარღვია.

შეყვარებული თუ მეგობარი (6თავი)

იმწამსვე გავიფიქრე რომ ჯეიკი იყო.დილით დედას ძახილმა გამომაფხიზლა.ლიი ადექი ვიღაც ბიჭმა მოგაკითხა გარეთ გელოდება და ესე ამბობს ლის მეგობარი ვარო. რაა?გავიფიქრე გონებაში ნუთუ ეს ჯეიკი იყო და გარეთ მემიცდიდა.რაჯანდაბა უნდა თავს რატო არ მანებებს

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული +18 (III თავი)

-დუდა... -ჰო ნიტა რა იყო?! შემომიბრუნდა ისეთი ღიმილით, წამით გამოვშტერდი. -ისა... მე რომ მშიოდა?! -ჩავიბურტყუნე საცოდავად. -რაა?! შენ?! შენ მე გადამრევ.. და ახლა საჭმელზე ფიქრობ? -მკითხა გაოცებულმა და ორ ნაბიჯში ჩემთან გაჩნდა. -ეტყობა წეღან კარგად

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული (II თავი)

-ნიტაა... -ბურანში ბუნდოვნად ჩამესმა მონატრებული ხმა. ნელა დავაშორე წამწამები ერთმანეთს და ჩემკენ მოჩერებულ დიდ, მწვანე თვალებს წავაწყდი. -მე... მე მეგონა, დამესიზმრე...- ვუთხარი თვალების ფშვნეტით დუდას და სავარძელში გავსწორდი, რომელიც უკვე წელს

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული (ბიჭი სახელად 66-33-xx მე-2

-მე დუდა მქვია. გამომიწოდა თავისი დიდი მარჯვენა უკვე ნაცნობმა უცნობმა. -მე ნიტა. -შევაგებე ჩემი ხელი და რამდენიმე წამს ასე ვისხედით, არც მე ვუშვებდი ხელს და არც ის აპირებდა თავისი უზარმაზარი, თითებისგან ჩემ გათავისუფლებას.

მეგობრის შეყვარებული (სრულად)

-კარგი რა სად არიან აქამდე? -მოვლენ.დათო შემპირდა რომ აუცილებლად მოვა. -საიდან იცნობ? -ფეისბუკზე გავიცანი -ყოჩაღ!ამდენი ხანი ფეისბუკზე გაცნობილ ტიპს ველოდებით! -ხომ გითხარი მოვა. -ხუთ წუთში თუ არ მოვიდა მივდივარ! -კარგი მარიამ.

სკოლა (თავი 5)

აი ტაქსიც მოვიდა. ჩავჯექი და ვოცნებობდი მძღოლს განთქმული და საყოველთაოდ ცნობილი "სატაქსაო დარისურები" არ ჩაერთო. თუმცა აი ჩემი ბედი! მანქანა დაძრა თავისი დარდი-მანდებიც ააჟღერა. იმედია პოლიტიკაზე ლაპარაკს მაინც არ დამიწყებდა.

სკოლა (თავი 4)

აი მარიამს ჰქვია დაქალი. სულ გვერდში რომ მიდგას რაც დავიბადე. მარტო ლხინში კიარა, ჭირშიც რომ სულ ჩემთან იყო. რჩევას და დარიგებას მაძლევდა, კარგს და ცუდს მარჩევინებდა. მოკლედ რომ ვთქვათ არც მეტი, არც ნაკლები ჩემს ცხოვრებაში დედის დანაკლის მივსებდა.

სკოლა (თავი 3)

კარგა ხანს სიტყვა არავუს ამოუღია. სიჩუმე თემომ დაარღვია. მისი ხმის გაგონებისას ჟრუანტელმა დამიარა, და ბეეჰემოტებმა უფრო ძლიერად დაიწყეს სირბილი ჩემს სხეულში. – გოგონა! – მითხრა თემომ. – მე მეუბნებით? – გაკვირვებისგან თვალები გადმომეყარა.

სკოლა (თავი 2)

მისმა სიტყვებმა რობოტივით მიმაბრუნა, ჩანთაში ქექვა დამაწყებინა და ორი კალამიც მომაძებნინა. რადგან წინა მერხთან ვიჯექი გამიმართლა და ყველას მოვასწარი თემოსთან მირბენა. მასთან ასე ახლოს არასოდეს ვყოფილვარ. ზუსტად მის წინ ვიდექი. ეს იყო დაუვიწყარი