მგლის გული(4-მთვარის შვილები)

მეზიზღები! შენი შვილი არ გაჩნდება,მოვკვდები და არ გაავაჩენ! ვუთხარი ბოღმით და მრისხანებით დააბრმავებულმა,რაზეც ძაალიან სახიფათო გამოხედვით მიპასუხა. -შენ არ მოკვდები სანამ ამას მეთვითონ არ მოვინდომებ..საფლავიდანაც კი ამოგთხრი თუ ოდნავადაც მაწყენინებ

სხვისი შვილები (IX)

იმის დაშვება უფრო გაუმარტივდა, რომ ჰალუცინაციები დაეწყო, ვიდრე იმისი რომ ახლა დემეტრე მართლა მის წინ იყო ჩაცუცქული და ღმერთმა უწყის უკვე მერამდენე ცრემლს უმშრალებდა. ზედმეტდ ცხადად იგრძნო როგორ მიაჩოჩა საწოლზე დემემ, როგორ მიუწვა გვერდით და მთელი

სხვისი შვილები (VIII)

იმაზე მეტს ნიშნავდა ეს ანოსთვის, ვიდრე დემეტრე ოდესმე წარმოიდგენდა. მთელი არსებით იგრძნო ანოს პატარა ხელები როგორ შემოეჭდო კისერზე და სიამოვნების ტალღამ დაუარა მთელ სხეულში ყელზე ანოს თბილი ტუჩების შეხებაზე. -არ ვარ კარგად, მაგრამ მალე ვიქნები. -

სხვისი შვილები (VII)

უკვე მეორე კვირა იყო დიდი მონდომებით ცდილობა დამოუკიდებლად გავლას. დემე სიცილს ვერ იკავებდა ანოს შეცბუნებულ სახეზე სანდრის თითოეული წაბორძიკება რომ იწვევდა. ხელებგაშლილი დაყვებოდა ფეხდაფეხ და თვითონ სანდრიზე დიდი აღტაცებით ხვდებოდა მის მყარად

სხვისი შვილები (VI)

მართლა მთელი გულით გაუხარდა ანო რომ გააცინა. ამასობაში სანდრიც მათთან მისულიყო და ახლა ანოსთან ერთად იცინოდა. იმდენად იყო გოგონა კონცენტრირებული ბუთქოს მოსიყვარულებაზე, წამით

სხვისი შვილები (V)

ვერ იტანდა საავადმყოფოებს დაჩის ამბის შემდეგ. სული ეხუთებოდა და ყველაფერი კადრებად ახსენდებოდა. ხოდა თითქოს საავადმყოფოდან გამოქცევა მომხდარს დაავიწყებდა ახლა მონდომებით ჩარბოდა კიბეებზე. ეგონა დღეს უკვე მეორედ წაუვიდოდა გული კიბეების ბოლოს მდგარ

ხეობის შვილები...

,,ეს 14 აგვისტოს მოხდა. შვენ სახლში, სოხუმშ ვიყავით. დაიწყო საშინელი სროლა. სოხუმში გემი შემოვიდა, რომელმაც სოხუმის და მისი შემოგარენის დაბომბვა დაიწყო. ჩვენ გვეშინოდა და თავშესაფარში ვიმალებოდით. მოვიბა ბიძაჩემი, ჩაგვსხა მანქანში. ჩვენგარდა ბევრი

შეწერილი შვილები [სრულად]

გიფიქრიათ რა მოხდებოდა თქვენს ცხოვრებაში, უეცრად რომ აღმოგეჩინათ - არასწორი ადამიანი აირჩიეთ? არასდროს მეგონა თუ ამაზე ფიქრი მომიწევდა, უფრო სწორად არც ერთი წამით არ მიფიქრია იმ კონკრეტულ დღემდე. დღემდე, როცა თეთრ კაბაში გამოწყობილმა, სახეზე ღიმილით

ჩვენ თუ არა, ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას

შემოდგომის შვილები 8.

თითები ჩემს ზურგზე ააცოცა და წამებში შემომაძარცვა შავი ნაჭერი. არც ჩემს ხელებს დაუყოვნებიათ, კანკლა ატანილმა პერანგის ღილები გავუხსენი და შევცბი. - შენ...რა...მოიცა და... ავლუღლუღდი და მის სწორ ტანს დავუწყე თვალიერება, რომელზეც მკერდის ნასახიც ვერ