ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 4 )

ზუსტად ნახევარი საათი თათას ერთი სიტყვა არ უთქვამს ისე უსმენდა გიკას, ხვდებოდა ზუსტად ხვდებოდა რა მდგომარეობაში იყო თავის დაქალი, ერთადერთი რაც არ იცოდა, თუ რა უნდა ეთქვა ამ ყველაფრის შემდეგ მას, რა უნდა ერჩია, რა უნდა გამოეხატა. ხედავდა გიკას

ჩემი ბუჩქი (თავი 6)

-ჩემიი ხო გჯერაა ლუუ ??? ისე მესიამოვნა ჩემი სახელის ასე განსხვავებულად დაძახებამ რომ ერთიანად მოვეშვი.. -რათქმაუნდა.. ამოვისრტუტუნე და მის მოხვეულ ხელებს ჩემი მოვხვიეე.. -შენს თავს გეფიცებიი ისემალეე დავბრუნდებიი მონატრებასაც კიო ვერ მოასწრებ..

ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 3)

შეიცვალა მარტო ის რომ სანდრო უბრალოდ აღარ იყო, გიკას ნახევარი განიცდიდა მის გარაშ, მაგრამ მეორე ნახევარი ზეიმობდა კიდეც ამ ყველაფერს. ორი თვე გავიდა თავისუფლად ისწავლა ცხოვრება, გიკასთვის თავისუფლება ბედნიერება იყო, ბედნიერება, რომელსაც სანდრო

ჩემი ბუჩქი (თავი 4)

„კარგი მიდიი ახლაა დაიძინე.. მიყვარხარრ“ „შენ არ იძინებ თუ გასვლები გაქვს? “ „უკვე ვბრაზდებიი.. ვიძინებ რათქმაუნდა“ „მგონი რაღაც დაგავიწყდა“ ეგრევე მომწერაა „მეც მიყვარხარრ “

ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 2)

ალბათ მიხვდით რაც მოხდა ბანალურად რომ არ გამოვიდეს გავრცობა, საოცარი სისწრაფიტ ადგილს მოწყვეტილი სანდრო ჭავჭავაძეზე მომავალ დიდ სამარშუტო ტაქსის შეეჯახა.. ვითარება როგორია ქალბატონო? გამეცით პასუხი, ხომ შეიძლება ჩაგვაყენოთ საქმის კურსში- პანიკური

ჩემი ბუჩქი (თავი 4)

როგორ შემაშინეე ლიზიი, მაგაზე ცალკე ვილაპარაკებთ.. ახლა დამშვიდდი და დაჯექიი მიდიი.. მანქანაში რომდავჯექიი დემესს სურნელიით გაჟღენთილი სალონი ძალიან მესიამოვნაა, მისი წყალი უკითხავად ავიგე და დავლიეე, მისი ტუჩების გემო ისევ შემორჩენოდა.. ჯერ ბოლომდე

ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 1)

ჭავჭავაძეზე მივდიოდი, უცბად რომ დავინახე დიდი შენობა უამრავი ხალხით გარშმო, იმდენად პატარა ვიყავი რომ არც კი ვიცოდი რა იყო, წავიკითხე და მივხვდი რომ ეს ის ადგილი იყო, საიდანაც მოდიოდა ჩვენი მშობლების ხშირი ფრაზა ''სტუნდენტობა რა მაგარია'' რატომღაც

ჩემი ბუჩქი (თავი 3)

ენას თუ არ გააჩერებ ნახავ რა შეუძლია ამათ.. ბოროტულად გავუღიმე და ხელიი დამიჭირა მთელი გზა ცერათი მეფერებოდა და არ მიშვებდა... მე კიდევ თითქოს გაბრაზებული მაგრამ ამ დროს ყველაზე კმაყოფილიი გავყურებდი გზას... -მოვედით, რომ გამოხვალ დამირეკე და

მე და ეს ჩემი ღამე

მე მთვარეს ვბატონობ, მთვარე კი ბატონობს ღამეს, წარმოიდგინე მზის სხივი, რომელიც სიბნელეს აფრქვევს, ეს მე ვარ სატანა, სადაც მზეში ვარ ფანტელი, რომანტიული საღამო სადაც, ბნელი ვარ სანთელი,

ჩემი ბუჩქი (თავი 2)

და აიი აქ მოხდა მოსახდეენიი.. დემეტრე და ნანა ერთი ბავშვის ნათლიები არიან.. ეს დემეტრე კიი ძალიან ძალიან სიმპატიურია პირველად ფოტოში რო ვნახე ძალიან მომეწონა.. ნანამ კი ეგრევე მითხრა შეყვარებული ყავსო.. მაგრამ უკვე აღარ..არასოდეს არმიხარია სხვისიი