ჩემი დემონი (5თავი)

უკვე შაბათია, უძილობა ისევ დამეწყო მგონი პარასკევს ვერ დავიძინე, მთელი ღამე თვალებგახელილი ვიჯექი და ჭერს ვუყურებდი, რამოდენიმეჯერ ავდექი და ტირილი დავიწყე, არ ვიცი რა მატირებდა, ალბათ უძილობის გამო ზედმეტად ავნერვიული და გრძნობებისგან დაცლა

ჩემი დემონი (4თავი)

თავს ვუქნევ და სამზარეულოში გავდივარ, წყალი უკვე ადუღებულიყო, ჩაის ვაკეთებ, 1 კოვზი შაქარით და 1 ნაჭერი ლიმნით, ისე რომ არც ვეკითხები როგორი უყვარს, ვაპირებ რომ გავუტანო, მაგრამ თვითონ შემოდის, ორივე ჭიქას იღებს და ეზოსკენ მიდის, მეც ჩუმად მივყვები,

ჩემი დემონი (3თავი)

3თავი უკვე 1 კვირაზე მეტი გავიდა რაც აქაურობის რემონტს მოვრჩი და ბედნიერებით ვტკბებოდი, ეზოში ჰამაკიც დავკიდე, მაგრამ ცოტა ხანში მარტოობით მოვიწყინე და ვიფიქრე რომ რაღაც ახალი მჭირდებოდა, ამიტომ სამსახურის მოძებნა დავიწყე, ჟურნალებიც და ინტერნეტ

ჩემი დემონი (2 თავი)

ის დაბრუნდა, მაგრამ სხვანაირი, გარეგნობით და ქცევებით. უფრო მაღალი და გამხდარი მეჩვენა, თვალების გარშემო ჩაშავებოდა, აი ისე უძილობის გამო რომ გვემართება, მაგრამ ეს მას რის გამო ქონდა დაზუსტებით ვერ გეტყვით. უკვე საღამო ხანი იყო, ჩემი ყვავილები უფრო

ჩემი დემონი (1თავი)

ჩემი დემონი 1 თავი ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა გადავწვიტე მარტო ცხოვრება, რადგან უკვე 27 წლის ვიყავი! ფულის გროვება დიდი ხანი მქონდა დაწყებული და როგორც კი შემიგროვდა სახლისთვის საკმარისი ერთ-ერთ გარეუბანში ვიყიდე სახლი და მისი რემონტი დავიწყე, ერთი

ჩემი ბიჭები

სახლში წასვლის დროა,საათი შვიდს აჩვენებს.. თუმცა სულაც არ მიხარია.. ქალაქში გაზაფხულს მარტი მაიცნ ებრძვის და მაინც მოღუშა ზეცა,მეც ხასითში გადამივიდა...მონატრება უფრო გამიმძაფრდა..ისე მივედი სახლამდე ვერც გავიგე,ვფიქრობდი თუ როგორი მე ვიქნებოდი მე

მე ჩემი ზღვა მქონდა...

მერე გავშალე ფრთები და უსასრულო ფრენაში ჩავები, სახით მივაპობ ახლა ქარებს და ვხვდები ეს დამღუპველია, კიდევ იმას ვხვდები რომ წვიმისთვის უნდა ილოცო, ხელით უნდა ზიდო წყალი, ცრემლით უნდა აავსო გუბე, მაგრამ უნდა აცხოვრო მუდამ, არასდროს უნდა დააშრო შენი

მე გიტოვებ ჩემი ცხოვრების ათვლის წერტილად. 1-13 თავი

საოცარია ნელ-ნელა საათის ისრები როგორ ჭრის დროს, ღამით განსაკუთრებით, თითოეული კვეთის დათვლა შეგიძლია, თუ რათქმაუნდა მშვიდი ძილით არ გძინავს, მშვიდი ძილი კი ფუფუნებად იქცა ამ ბოლო

ჩემი წესები (3)

ყოფნა, უნდა გავაანალიზო ყველაფერი, დავფიქრდე, მაგრამ რომ მკითხოთ რაზე უნდა დაფიქრდე რა გაქ დასაფიქრებელიო პასუხს ვერ გაგცემთ. ფიქრებში გართული, როგორ ვუახლოვდებით ჩემს სახლს, ვერ ვხვდები, მხოლოდ რობაქიძის შეხებას გამოვყავარ ეიფორიიდან.

ანა, ჩემი იისფერი ვარსკვლავი (სრულად)

ბავშვობიდან, ჩემს საწოლში დაწოლა იმიტომ მიყვარს, რომ სანამ დავიძინებ ვარსკვლავებს უნდა ვუყურო. დაბადებულიც კი არ ვიყავი, ჩემმა მომავალმა ნათლიამ და დედაჩემმა დიდი ამბით გამიკრეს ოთახის ჭერზე მანათობელი ვარსკვლავები და მგონი დღესაც, ჩემზე მეტად მათ