ჩემი გემის ნაპირები! (თავი მეექვსე)

ცამეტი იანვრის დილას, სვანეთმა თეთრი კაბა შეისწორა და ფიფქები დაამატა ისედაც უზარმაზარ კალთებს, ბარდნიდა ლამაზად, დასვრილ თოვს ახალი ქათქათა ფიფქები ემატებოდა და ისევ ისეთ სპეტაკს ხდიდა როგორც თავიდან. გარიჟრაჟი ნელ ნელა განათდა და მზეც შორიდან

ჩემი გემის ნაპირები (თავი მეხუთე) +18

ახლაც ამ დაძაბულ სიტუაციაშიც კი ბედნიერად გრძნობდნენ თავს ყველა იმ სახლში მყოფი. ძალიან ლამაზი იყო სვანეთი, ლამაზი იყო მისი ყველა დეტალით, თეთრი კაბა ჩაეცვა, მთების კალთებზე ლამაზად დაეფინა და კოშკებიც ამაყად იდგა თითქოს, იცოდნენ ამ ქვებმა და

ჩემი გემის ნაპირები ! (თავი მეოთხე)

"მას ესმის შენი, ის გრძნობს რომ აქ ხარ!"

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი მესამე)

-რატომ მიმზერ ყოველთვის ისეთი მზერით თითქოს ჩემგან აუცილებლად რაღაც გატკენს გულს?- თვალებში ჩააშტერდა ელენეს. -მე...უბრალოდ- განთავისუფლდა კაცისგან. გული ამოუჯდა ქალს. სუნთქვა გაუძნელდა, თითქოს სიამოვნებდა ეს ყოველივე და ბრაზობდა.

ჩემი გემის ნაპირები!( თავი მეორე)

ირინა ჟღენტი, სასიამოვნოა.-გაუღიმა თავადაც. იმ ღამეს ნიკამ უთხრა დარჩენილიყო აქ რამდენი ხანიც მოუნდებოდა, ყველაფერი გექნება და ვერც ვერავინ მოგაგნებსო. იმ დღის მერე აკითხავდა ქალს, ორივემ კარგად გაიცნო ერთმანეთი. ერთ დღესაც ვისკის სვავდნენ, ისევ ისე

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი პირველი)

გამარჯობა, როგორ ხარ? იმედია მანდ თავს კარგად გრძნობ, მეც არამიშავს, მუშაობა დავიწყე, ხატვაც არ მიმიტოვებია, სწავლაში ბოლო კურსაც მალე დავამთავრებ და ალბათ მალე საკუთარ სტუდიოს გავხსნი.... მენატრები, უბრალოდ ამ ქალაქში უშენოდ, ყველაფერი ძალიან

ჩემი ოთახი (სრულად)

20.. წლის 14 ივნისი თბილისი -მამა, ჩვენ მზად ვართ ... მზად ვარ პარტიას შევუერთდე და ... -შენ, ამ ახირებულ ლაპარაკს ან თავს დაანებებ ან ... -არა, ზურა, მომისმინე, შენ იცი ჩემი დამოკიდებულება ამ ყველაფრის მიმართ, მე დაგიდგები გვერდით, როცა ...

ლუ - ჩემი ოთახის მოჩვენება

ჩემს ოთახში ცხოვრობს ერთი მოჩვენება, მე მას ლუ დავარქვი და იმედია მაპატიებს, რადგან მისი სახელი არასდროს უთქვამს. ლუ, რადგან ლუი რიდივით უცნაურად მღერის კი არადა ლაპარაკობს: ჩუმად,გაურკვევლად, დავიწყების უშანსოდ. მხოლოდ ძილის წინ - ზღვარზე და

მიიღე ჩემი გული

საბავშვო ბაღი არასდროს მიყვარდა. თუმცა ჩემი ცხოვრების ყველაზე ადრეულ და ცხად მოგონებად სწორედ მაშინდელი ყოფა მახსოვს. სიმართლე რომ ვთქვა, არც კი ვიცი მოგონებები ნამდვილად მე მეკუთვნის თუ არა. თითქოს მაშინ დრო არ არსებობდა, თითქოს ეს მე არ ვიყავი

ჩემი ბავშვობის სიყვარული 14

- ჩემი შვილის მკვლელობით მთავაზობ ცხოვრების დალაგებას? გაინტერესებს მე რად მიღირს ასეთი სიცოცხლე? - თავმოყვარე ქალი, შვილს არ აკადრებს ნაბიჭვრის იარლიყით იცხოვროს