უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (2)

მაპატიეთ პატარა თავიააა.....ყველას აზრი მაინტერესებსს!!!ვაიმე რა თქვენ რა გეშველებათ ნეტა?! ისე ეგ ტიპი არ მომწონს თუ ნამდვილად უყვარხარ აქამდე შენს ძმასაც ეტყოდა და ასე დამალობანას თამაში აღარ

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (1)

გოგონა იყო ეზოში...შავი გრძელი თმით, თაფისფერი თვალლებით თვალები რომლებიდანაც დიდი სითბო მოდიოდა... სულ რაღაც 10 წლის იყო მაგრამ ბედმა არ დაინდო...გოგონა რომელსაც ყველა უყვარდა და და გოგონა რომელიც ყველას უყვარდა. ლაღი იყო მისი მხიარულება გადამდებიც

ჩემი ნინა! (3)

ვერავინ განსჯის შენს არასწორ ნაბიჯებს,ეს გზა შენია არ აქვს მნიშვნელობა ის რთულია თუ მარტივი,ეს უბრალოდ შენი ცხოვრებაა და ყოველთთვის ისე უნდა მოიქცე როგორც გული გიკარნახებს,შენივე გადადგმულ ნაბიჯებზე შენვე აგებ პასუხს.მგონია სადღაც შორს,ფეხშიშველი

ჩემი ნინა! (1,2)

-კი,კი დედა დავწერე-მას ნამდვილად ვერ ვეტყოდი რომ რა დამიშვეს,ვერც ფულის გამოგზავნას მოვთხოვდი,ვიცოდი არაფერი ქონდათ,თან ჩემი ძმის გადამკიდე,სულ თამაშში წააგო რაც კი ებადა საცოდავ მამაჩემს. დეკანთან როგორც გავარკვიე გადაუხდელობის გამო სტუდენტის

არ მინდა ჩემი შვილი მე რომ დამემსგავსოს

ვერ შევძლებ ვუყურო, როგორ შეწყვეტს ჩემთან ლაპარაკს მაშინ, როცა ეს ყველაზე მეტად დასჭირდება. ვერ ავიტან მოვისმინო კედლის მეორე მხრიდან ჩუმი ტირილი და მითხრას, რომ ცუდი სიზმარი ნახა, ან, ემოციურ ფილმს უყურა. ვერ ავიტან ვუყურო, როგორ მშორდება და

ჩემი მზე

გარეთ მზეა,მაგრამ თითქოს მაინც სიბნელე სუფევს,ტემპერატურა მაღალია,მაგრამ ჩემში მაინც ყველაფერი გაყინულია.მზე მომენატრა! მისი სინათლე და სითბო მომენატრა,მაგრამ მე მზე აღარ მყავს,ის გარდაიცვალა და დამტოვა მარტო სიბნელეში და სიცივეში,არც კი

ჩემი სიცოცხლის აზრი ხარ!!! (2)

სახლამდეც მივაღწიეთ, ძალიან მომნატრებია ეს ადგილები. სახლში რომ შევედით მაშინვე ჩემი ოთახისაკენ გავემართე და ჩემს ტანსაცმელს ადგილი მივუჩუნე. შემდეგ, კი კვლავ მისაღებში დავბრუნდი. იო იქ არ დამხვდა, ამიტომაც სამზარეულოსაკენ ავიღე გეზი. იო

ჩემი მორაგბე (6)

საპასუხოდ გამიღიმა და წავიდა. თითქოს ნაღვლიანი ღიმილი იყო. ალბათ გული სწყდებოდა მისგან რომ მოვიდიოდი, ან მე მინდოდა რომ ასე ყოფილიყო.. ველოდი მის ჩახუტებას ,მაგრამ უბრალოდ გამიღიმა. ჰო აი ასე უბრალოდ წავიდა.

ჩემი სიცოცხლის აზრი ხარ!!!

მოკლედ აგიხსნით ყველაფერს, რადგან ბევრი მიკიბვ-მოკიბვები და მითუმეტეს საკუთარ თავზე საუბარი არ მიყვარს. ვცხოვრობ ერთ პატარა სოფელში სადაც არაჩვეულებრივი ბუნებაა, სუფთა ჰაერი და რაც მთავარია არაჩვეულებრივი ხალხი. ყველაზე დიდი ბედნიერება ჩემთვის ჩემი

ჩემი ცხოვრება (2 თავი)

- იცი, არასდროს შემხვედრია ისეთი განსხვავებული ძმები, როგორებიც კახა და სანდრო არიან. კახასნაირად ალბათ არასდროს არავის მივნდობივარ. აი შენ კი ჩემ თვალშ ნამდვილი გმირი ხარ. როგორ მოახერხე და გაუძელი მის ხასიათს ამდენი ხნის მანძილზე? -ლიკუშ, ხომ იცი