"ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი ხარ"

დღეს მე ცხოვრების ყველაზე ბედნიერ ეტაპზე ვარ... პ.ს მე ვარ ანკა 23-წლის, მოკლედ ავღწერ ჩემს ცხოვრებას, 12-წელი ვცეკვავდი, სკოლაშიც საკმაოდ კარგად ვსწავლოდი, თუმცა დედას მაინც ხშირად უხდებოდა დირექტორის კართად დგომა, არა სწავლის გამო, არამედ

ჩემი ტკივილი

რატმ ჩერდება ნელნელა გული? რატო მინდება სიკვდილი მუდამ? ნუთუ ეს დასასრული ჩემი რა გავაკეთო? რისთვის ვიბრძოლო? რომ მოვირჩინო ნატკენი გული რა არის ყველაზე დიდი ტკივილი? ამაზე პასუხს მალევე გაგცემ

შენი ღიმილი ჩემი ბედნიერებაა

ალბათ შენც იცი რამდენად მნიშვნელოვანია გააცინო ადამიანი,მე შენს გვერდით მივხვდი რა ადვვილი იყო ადამიანის გაცინება....მაგრამ ყველაზე რთული ის არის შეძლო მისი გულით და სულით გაცინება .....მე არ ვგულისხმობ ხმამაღალ სიცილს , არც სიცილს ტირილამდე,მე

ყველაფერი ჩემი შენს ხელშია (პირველი თავი)

მართალია ჯერ 15 წლის ვარ, მაგრამ ცხოვრებაში ბევრი რამ გადამიტანია: ტკივილი, მარტოობაა, იმედგაცრუება და შეურაცხყოფა. ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა დედა და მამა დაშორდნენ ერთმანეთს, მე კი მამაჩემს გავყევი იტალიაში. 10 წელია უკვე იქ ვცხოვრობ ძალიან

ჩემი გულის ქურდი.(სრულად)

ჩემი გულის ქურდი . -ალექსანდრა დაუჩქარე! გინდა სკოლაში პირველივე დღეს დააგვიანო? - მითხრა მამამ. -ჩამოვდივარ . - ვუთხარი და ზურგჩანთა მოვიკიდე. -წამოდი , მიგიყვან . -კარგი. - ვუთხარი და ეზოში გავედი. მამამ მანქანა დაქოქა მე კი როგორც ყოველთვის

ჩემი გულის ქურდი .(VI თავი -დასასრული )

-ალე მალე რა , ვაგვიანებთ .-მე , ანდრეა და დემე მივდიოდით ანდრეას მშობლებთან . ანდრეას მამა და მამაჩემი პარტნიორები იყვნენ ამიტომ მათ კარგად ვიცნობდი . -მოვდივარ ...-ოთახის კარი მივხურე და ქვემოთ ჩავედი. -წავედით .-ანდრეამ დემე ხელში აიყვანა და

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 6-7) დასასრული

სიტყვებს არ უჯერებდა...გაოგნებულმა ახედა ლუკას, დაინახა ბიჭის თვალებში მოციმციმე პატარა ჭინკებს..მარიამს გაეღიმა და მაგრად ჩაეხუტა მისთვის მიუწვდომელ და თბილ სხეულს..ლუკა ვერ იჯერებდა,რომ ახლა მის მკლავებში მარიამი იყო. ხელები სახეზე ფრთხილად

შენ ჩემი არ ხარ და არც იქნები

შენ ჩემი არ ხარ და არც იქნები რადგან შენ არ გაქვს ჩემზე ფიქრები დრო გავა მეტყვი”იზრუნე თავზე, მე სულ სხვა მიყვარს და ვფიქრობ მასზე.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 2-3-4)

-გაჩუმდით!-გააჩერა მოლუღლუღე საბა-ამხელა ბიჭები ხართ, ეს თქვენი აზრით ნორმალურია? ახლა გინდათ დაგსაჯოთ?-მკაცრად განაგრძნობდა საუბარს, ბიჭებმა თავი დახარეს, გოგონებს გახედა ქალმა, თითი ტუჩებთან მიიტანა და თვალი ჩაუკრა ,,ჩუმად იყავითო" -არა რა

ჩემი პრინცესა დაგარქვი! (თავი 1-2)

-შეხედე, ნი დროზე ნახე-მკლავზე ექაჩებოდა მარიამი დაქალს -ჰო, დავინახე-სიცილით უპასუხა ნინიმ -ნახე, აქეთ მოდის, ჩქარა დავიმალოთ-დაავლო დაქალს ხელი და კედელს ამოეფარა -როდემდე აპირებ ასე? -ასე როგორ?-გაიკვირვა მარიამმა -რამდენი ხანია უკვე გიყვარს?