შენ ჩემი გახდები?! (თავი 36)

დღეები გადის და გვგონია თითქოს ცხოვრებაც დალაგდება, მის კეთილ სურპრიზებს გამოგვიგზავნის და რაღაც ახალი მშვიდი ერა დაიწყება ჩვენი სიცოცხლის, თუმცა ყოველი ჩვენი ფიქრი უბრალო ფუჭი ოცნება, ნელ-ნელა ვხვდებით, მაგრამ არ ვაღიარებთ ჩვენს თავთან ოპტიმისტურ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მესამე თავი)

-შენ გიორგი ხარ?? - გაკვირვებულმა დაუსვა შეკითხვა ოთახში ახალ შესულ გიოს -კი -ქალბატონმა კლარამ მითხრა რომ შენ მეტყოდი თუ რა მინდა აქ და რატომ წამომიყვანე. -მომისმინე გვანცი სამი წელია მიყვარხარ და აქ წამოგიყვანე იმიტომ რომ ჩემი ცოლი გამხდარიყავი,

ჩემი პირველი

და აი გავბედე და დავიწყე წერა ისე რომ ბევრმა შეაფასოს და ნახოს...როგორც ყოველთვის არცთუ ისე კარგ ხასიათზე მეღვიძება,რომ ვიაზრებ უნდა ავდგე და წავიდე ჩემთვის უინტერესესო ლექციაზე და ისევ მოვიდე სახლში უფრო მესიკვდილება მაინც ყველაფერი.ბოლოს მაინც

ჩემი-ანი (10)

ყოველგვარი ახსნა–განმარტების გარეშე "მე შენ მიყვარხარ" არ კითხო რატომ, რადგან ვერ გიპასუხებს, მაინც ვერ აიხსნება მიზეზი ამისა. აზრი არ აქვს დამღლელ შეკითხვებსა და ფიქრს. აზრი არ აქვს, გადამდებია.. ბედნიერება ხო გადამდებია და სიყვარული პირდაპირ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეორე)

ბოდიშით პატარა თავისთვის იმედია მოგეწონებათ.მადლობა მათ ვინც წ-კარგი ღადაობ-დაძაბული უსმენდა დათო ძმაკაცს და აზრზე ვერ მოდიოდა ატყუებდა თუ სიმართლეს ამბობდა.-მეტყობა ღადავის რამე??-უკვე გაბრაზდა გიო და წარბები შეკრა.

ჩემი-ანი (9)

-ღვედი გაიკეთე! -შეიშალე ხო შენ?-იყვირა მაშომ და კარებს დაეჯაჯგურა. -ნუ, წვალობ მაინც ვერ გააღებ.-მშვდიდად უთხრა გიორგიმ,-კარგი, თუ არ გინდა შენ გამო ჯარიმებს გადავიხდი არაა პრობლემა.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი ( თავი პირველი)

-გაიგე დათო??? გიორგის გარეშე აქ მოთრეული არ გნახო- ჩაჰყვირა ძმას მაიკომ ტელეფონში და უმალვე გამორთო რათა დათოს თავის მართლება არ მოესმინა თუ რამდენი ეცადა და რატომ ვერ დაითანხმა მისი საუკეთესო მეგობარი გიო მაიკოს კონცერტზე წასასვლელად. -დაც ესეტი

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 35)

ბარგი შევკარი, ჩემოდნები გავამზადე, პატარებსაც ჩავაცვი, ალექსი ზურგის კენგურუ ჩანთაში ჩავისვი, გეგა კი სავარძელზე ჩამოვსვი ჩაფუთნული, გიორგის, ქურთუკი ავიღე და ხელების კანკალით დავუწყე ჩაცმა, ცრემლები ყელში ჩამდიოდა და მახჩობდა, ღილი ვერ შევკარი,

ჩემი დღიური(თავი 2)

მობილურმა რეკვა დაიწყოო ოო როგორ ვლოცავდიიმას ვინც მირეკავდა მის მარწუხებს მოვშორდი და სანამ მობილურს ავიღებდი სუნთქვას ვარეგულირებდი. –დიახ? –ქალბატონო ნუცა მანქანა გელოდებათ ჩაბრძანდით. –კარგით 5 წუთში მზადვარ.

ჩემი დღიური(თავი 1)

ოჰ როგორც იქნა დაფრინდა ჩემი თვითმფრინავი არასდროსარმიყარდა ფრენა ავიღე ჩემი ბარგი და გამოვედი მხოლოდ მძღოლი დამხვდა რადგან ჩემი ჩამოსვლა მხოლოდ მამაჩემმა იცოდა 7წელი ნიუ იორკში ვცხოვრობდი რატომღაც გადავწყვიტე ჩემს ფესვებს დავბრუნებოდი და ჩამოვედი