ჩემი გულის მეპატრონე(1)

მარიამი ღამის ქუჩებში დასეირნობდა,სახლში ბრუნდებოდა როდესაც უცბად ბავშვის ტირილის ხმა შემოესმა,თავიდან ძალიან შეეშინდა ისიც კი იფიქრა ხომ არ მელანდებაო,მაგრამ ამის სიცრუეში მაშინვე დარწმუნდა როცა ჩვილი

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 28)

-მე არ მინდოდა ეს ყოველივე გაგეგოო,მაგრამ ვერც გატყუებ... მე ქიმია გავიკეთე, მე კიბოს ვებრძვი! ეს სიტყვები სასიკვდილო დარტყმასავით იყო ნაკაშიძესთვის,ის ყველაფერს ელოდა,ყველაფერს ამის გარდა....

ჩემი-ანი (3)

სიღნაღში ისე ჩავიდნენ მაშოს ხმა არ გაუცია გიორგისთვის. გიორგი მთელი გზა ცდილობდა როგორმე დალაპარაკებოდა, მაგრამ მაშო ფანჯარაში იყურებოდა და ორი ყურის პრინციპს აქტიურად იყენებდა. ანუკასაც რა ექნა მთელი გზა მაშოს მაგივრად პასუხობდა

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 5)

სწავლაზე ფიქრი და გამოცდები, მონატრებას მავიწყებდა.. საგამოცდო პერიოდმა წარმატებით ჩაიარა, ოთხივე რთული საგანი წარმატებით გადავლახე, უმაღლესი შეფასება არ მიმიღია თუმცა, მაინც კარგი ქულები მივიღე.. ანუ ამდენ მასწავლებელთან სიარულს ფუჭად არ

ჰეი ქაჯო ჩემი ხარ!!!(4,5)

? <მეორე დღისით თავში ჩარტყმა ვიგრძენი გავახილე თვალები და სანდრო იყო – ეე ურჩხულო რაგინდა – ქაჯო დაგავიწყდა რო უნდა წაგიყვანო სადღაც –გადი და გამმოვალ 20 წუთში – რა 20 წუთში 10 წუთში დაბლა იყავი თორე შემოვალ და წაგიყვან გაუმზადებელს

ასე თავდება ჩემი ცხოვრება...

ასე თავდება ჩემი ცხოვრება, იქ დუმილია და ქალი ცხოვრობს. მწყურია ზეცის გამოთხოვება, მთვარესაც მინდა გამოვეთხოვო. მგონია ეს დრო სიკვდილს მავალებს, ვწევარ და მინდა გავიდე ველად, ვწევარ და კივის შორს ორთქლმავალი, კივის და თითქოს თხოულობს შველას.

ჩემი მორაგბე (სრულად)

ვიცოდი რომ თუ ვერ გავუძლებდი სულაც არ იქნებოდა ჩვენი გრძნობები ისეთი როგორიც მეგონა . ერთ თვეში ისევ ჩამოფრინდებოდა , რამდენიმე დღით ... მაგრამ ის რამდენიმე დღე ჩემთვის ყველაფერი იქნებოდა . თითქმის საერთოდ ვერ იცლიდა, მუდამ გადატვირთული გრაფიკი

-ჩემი სვანი ბიჭი!

წარბშეკრული ვუყურებ გრძელ ეზოს, ფანჯრიდან. ჯიუტად არ ვინძრევი ადგილიდან, არადა მცივა. ცოტახანში, ეზოს ჭიშკარი იღება და ჩემი გული, ორმაგად ცემს. ჩემ ბიჭს, ხელში ყვავილები უჭრავს, იღიმის და მობუზული მოაბიჯებს , ქვაფენილზე. "სად იშოვა ყვავილები."

ჰეი ქაჯო ჩემი ხარ!!!(3)

სანდროც მალე შემოვიდა მაგრამ აშკარად სხვანაირი ღიმილიანი სახით მიყურებდა და ეს სახე და ღიმილი უკვე ნერვებს მიშლიდა. 23:00 იყო ბიჭები კი უკვე კარგად იყვნენ დამთვრალნი.აღარ შემეძლო იქ დარჩენა ვეღარ ვძლებდი იქ ძალიან მომინდა რომ ზღვის ნაპირზე ჩუმად

ჩემი მორაგბე (დასასრული)

- დილამაშვიდობისა დეაკო , - არასდროს მომწონდა სახელებს "კოს" ,რომ უმატებდნენ . ლაშას ნათქვამი სულ სხვა ემოციებს იწვევდა ჩემში . ისეთი შეგრძნება მრჩებოდა თითქოს სახელში აქსოვდა ყველანაირ ნაზ და წრფელ გრძნობებს . კიდევ უფრო ძლიერად მომიქცია მის