სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 8.

-ჩემს გულსაც უყვარხარ ივლიტა ისე როგორც უყვარდი ილიას და იხრჩობა ჩემი გული მის გარეშე,სუნთქვა უჭირს,მაგრამ უნდა გაუძლოს ტკივილს და ამას ერთად გადავიტანთ.მე არ ვაპირებ დაგკარგო,ჩვენ ერთმანეთის ნაწილი ვართ და ვერ დავიშლებით.გულში ჩაიკრა იაგომ ივეტა და

არჩევანი :დასასრული:

გავიდა რო და მე ვენეციში ვიმყფები ისე შეიცვალა ყველაფერი რომ ვერცკი წარმომედგინა რომ ასე იქნებოდა ველაფერი...აქ იმიტომ ჩამოვედი რომ ჩემს გოგოს ჰაერი უნდა გამოეცვალა და გადავწყვიტეთ აქ ჩამოსვლა ხომმ ტყუები მყავს და ძალიან ბედნიერივარ

ნუ მეთამაშები.! (თავი 11)

კიბეები სწრაფად ჩავირბინე,სადარბაზოდან გასულმა ეზო მოვათვალიერე და ჩემს წინ გაპრიალებულ მერსედესსში ჩავჯექი. გაღიმებული დამხვდა ბექა, მაკოცა. -ბექა-ფერგადასულმა ძლივს ამოვღერღე. -რაო ჩემო პატარა. -მანქანა დაძრა და ეზოდან გავიდა.

მითხარი მოგენატრებიო

ხო მომენატრე, ჰა ვამბობ კარგო,ხო მომენატნენ შენი თვალები,ხო მინდა შენთან მოვიდე, გნახო,ხო მინდა ვიყო ერთხელ თავხედი.მე უკვე ისე ხშირად მტკივდება გულის მიდამო, ყელი, ხელები,იმდენად მინდა შენი შეხება

სამოთხის ჯოჯოხეთს ვუწოდე ცხოვრება

დამსხვრეულ სარკის წინ გავყურებ ჩემს თავს და ბავშვობამ რამდენი სიწმინდე მომპარა. ცრემლებში ტალღისებრ თვალებს, რომ შეასკდა წარსულის ვარდები ეკლებად მოსჩანდა.

შენ, მე გამაგიჟე (თავი 4)

სახლში დაღლილი მივედი, მაშინვე ჩემს ოთახში ავედი და მეცადინეობა დავიწყე, ერთი საგანი ვისწავლე და გადავწყვიტე დანარჩენი შემდეგ გამეგრძელებინა, ვისაუზმე, წყალი გადავივლე და ჩავიცვი, თეთრი კომბინიზონი

მე, ლექსები, საზოგადოება და შენ

მე არაფერი არ მინდა ამ ლექსების გარდა, ჩემსა და თქვენს შორის არის დიდი რკინის ფარდა. გამიგებდით? მე ამის ხომ არასოდეს მწამდა. ეს დაცინვა, გულცივობა ჩემს გულს მუდამ კლავდა. მხოლოდ ერთი მიყვარდა და მას ვუძღვნიდი ლექსებს. თქვენი ცივი სახეები კი

ცის არტ ყელა (ნაწილი 16)

პალატის კარი გაღება-დაკეტვას არ წყვეტდა..უამრავი ხმა ირეოდა,სუნთქვა და ემოცია, ვერაფერს ვხედავდი, ვერავის ვხედავდი, მხოლოდ ხმები, რომლებშიც ნაცობ ხმებს ვეძებდი, რომ ჩაავჭიდებოდი და არ გამეშვა..

მაგალითად, როგორც მე (თავი III)

დიდხანს არ გაგვიგრძელებია მიმოწერა, მე აღარაფერი მიგრძვნია სინანულის მეტი, ვინანე რომ დავშორდი, ვინანე რომ სხვას დავუჯერე და არა ჩემს გრძნობებს, უნდა გენახათ, როგორი გაზრდილი და დახვეწილი იყო.

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეცხრე)

უიმედო, არასტაბილური, საძაგელი ...აუტანელი ადამიანი ხარ და მაინც მიყვარხარ ...იმიტომ რომ "მე" ხარ, ჩემნაირი ხარ, სულ ჩემში ხარ... ჩემი გულის ცემა ხარ... ჩემი ფიქრი და ჩემი სიცოცხლე... შენთან მე - მე ვარ და არანაირი ნიღაბი და თავის მოჩვენება არ