ჩვენ

სიყვარული ,რომელიც ვერ ვითარდება , ფერფლად გვაქცევს

ჩვენ (თავი 11)

ერთი კვირა ისე გავიდა დადიანი აღარ შემხმიანებია,ვხვდებოდით ბარში სამეგობრო წრეში ერთმანეთს მაგრამ თვალს მარიდებდა, თითქოს სპეციალურად იქცეოდა ასე, ძალიან ტოქსიკური ადამიანია ირაკლი,ყველა სიტუაციიდან ისე გამოძვრება აქეთ გამოგიყვანს

ჩვენ (თავი მეათე)

- ირაკლი - გაოცებისგან ენა მუცელში ჩამივარდა,სახეზე ალბათ ფერი მეცვალა,გაუაზრებლად მივვარდი და მის სხეულს ავეკარი,ისე ძლიერ ვეხუტებოდი,მეგონა სიზმარში ვიყავი - რომ კარგავ მერე აფასებო თუ როგორარიო? - იცინის - მოკეტე - მის სხეულს გავეცალე და სახლში

ჩვენ (თავი მეცხრე)

ი როგორიც ხარ ირაკლი , ყველაფერი ვიცი , თემურს უნდოდა სწორ გზაზე დაეყენებინე ამდენი წელი და ჩემთან იმიტო გამოგიშვა , საზღვარგარეთაც იმიტო გაგიშვეს რომ ამ მაფიოზური საქმეებისგან შორს ყოფილიყავი , მაგრამ იქაც დააშავე, რატო ცდილობ შეინიღბო და დამიმალო

ჩვენ (თავი მერვე)

- მომიახლოდა ჩემი ხელები მის ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა , ვეღარ გავუძელი მის მზერას,ვიძირებოდი მის თვალებში,მისი სუნი,მისი ხმა პიკზე მივყავდი, თითები მის ოდნავ წამოზრდილ წვერს შევახე და ჩვენ შორის მანძილი დავფარე კოცნით..

ჩვენ (თავი მეშვიდე)

- დედას შევე*ი - მანქანა დაქოქა და სიჩქარეს უმატა - ნუ ტირიხარ! ნუ გამაჭედინებ უარესად! - დუმილი დაარღვია ავალიანმა, მთელი ძარღვები დასჭიმვოდა და ეს ესაა გაუსკდებოდა - მაპატიე - გაჩუმდი თამთა გთხოვ რა - ხელი შუბლზე მიიდო და გზას გახედა..

ჩვენ (თავი მეექვსე) +18

- გთხოვ გამიშვი - ამოვიჩურჩულე და თვალებში ჩავხედე - რა? - გამიშვი ირაკლი - ხელი ვკარი და ნომერი დავტოვე.

ჩვენ (თავი მეხუთე)

დადიანის დანახვაზე სახე გამეყინა,სიტყვა ვერ ამოვღერღე, სასიამოვნოდ გამცრა ტანში,ნუთუ მომენატრა? არ ვიცოდი ეს რა გრძნობა იყო,ვერ ვხვდებოდი.

ჩვენ (თავი მეოთხე)

იმ ღამის შემდეგ დადიანი არ გამოჩენილა, დიახ , სწორად გესმით , არ მინახავს ერთი თვე , არვიცი როგორ ახერხებდა მაგრამ საქმეებს ისე აგვარებდა მე რომ ვერ ვხედავდი,მის სილუეტსაც ვერ ვხედავდი, თითქოს გაქრა , არც ბიჭებთან გამოჩენილა , არავის არაფერი გაუგია

ჩვენ არასოდეს ვიქნებით მარტო-4

-მთელი ზაფხული ძალიან ცხელოდა თბილისში ძლისვ გაწვიმდა და აგრილდა. გრილი სასიამოვნო საღამო იყო თათა მარტო მისეირნობდა ფეხით ქუჩაში გვიანი იყო მაგრამ სახლში ვეღარ გაჩერდა, ფიქრებმა ხან საით წაიღეს ხან საით ვინმესთან საუბარი უნდოდა, ყველაფრისგან