*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (სრულად)

სიყვარული? არ ვიცი. სიყვარულის დღემდეც არ მჯერა. სამაგიეროდ მჯერა დემეტრესი, მჯერა ჩემი "თითქმის-ქმრის" რომელიც ახლაც გვერდით მიწევს და გემრიელი ძილით გმინავს. მჯერა ჩვენი ბედნიერების და უაზრო გრძნობების რომლებიც ყოველ დღე ახალ ახალ სახეს იჩენენ.

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 11)

"ღმერთო ჩემო... ნუთუ ამ მამაკაცის გაუტეხავ თავდაჯერებულობას ბზარი დაეტყო?!"_პირდარებული ქვეცნობიერი დაბნეულად ყვირის გულის ყველაზე ბნელი კუნჭულიდან. -არ დაგტოვებ. თუ გამაგდებ წავალ, მაგრამ ჩემით არასდროს არ დაგტოვებ. მიყვარხარ დემეტრე ავალიანო!

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 10)

"რა მოხდა და გუშინ ჩემივე საკუთარი ხელით მოვისპე ბედნიერება!"_ყვირილით ვამბობ გულში. ფიზიკურად ალბათ სულ არაფერი დამეტყობოდა გოგოების მოწყენილი სახეები რომ არა. ბოლს და ბოლოს ჩემმა ქვის გულმაც დათმო პოზიცია და ადამიანური გრძნობებისთვის მომცა

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 9)

სტუმრები ნელ ნელა იშლებიან. თითქმის აღარავინაა, მოლოდ ახლო ნაცნობები. ქეთო ლევანთან ერთადაა მთელი საღამოს განმავლობაში. ახლაც ვუყურებ როგორ სეირნობენ ბაღში და არემარეს ქეთევანის გულიანი სიცილი აყრუებს. თაკოსაც გაუმართლა, მათე ყურადღებას არ აკლებს.

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 8)

-არა, მართლა ანა. საოცარი ქალი ჩანხარ. იცი? სულ პირველი ხარ ვინც ჩემი პირადი ცხოვრებით დაინტერესდა. აქამდე არავის არასდროს არ უკითხავს ვინ ვიყავი სინამდვილეში..._ვხვდები როგორ ერევა სევდა. ისიც ისეთივეა როგორც მე. ყველაფერი აქვს მაგრამ მაინც

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 6-7)

-მეგონა უფრო ადრე მიხვდებოდი ყველაფერს…_ღმერთო ჩემო, არ მჯერა! ამდენი წლის შემდეგ... "ნაცრისფერი მზერა"! -შენ იყავი! შენ ხარ! _დენდარტყმულივით წამოვხტი სკამიდან. რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი უკან დაბნეულობის ნიშნად და გაყინული მზერით მივაჩერდი

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 5)

-როგორ მინდა ახლა ამ ლამაზ ყელს გავუსინჯო გემო..._ამ სიტყვების გაგება რატომღაც არ მაკვირვებს. პირიქით, სასიამოვნო ტაოს მაყრის კანზე. -ეს წვრილი წელი გავაშიშვლო და ყოველ წერტილს შევახო ხელები..._ქვეცნობიერი ანა უკვე დორბლებს ყრის და დარეტიანებული

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 3-4)

“მაშ ასე! ანა, ანა, ანა. რას იტყვი ბატონ ავალიანზე?”_ მეკითხება ჩემი ქვეცნობიერიც და მეც გულმოდგინედ ვუფიქრდები ამ კითხვას. მაგრამ მალევე ვააანალიზებ რომ სრულიად უაზროდ ვუღიმი ჩემს თავს იქვე ჩამოკიდებულ დიდ სარკეში. ბრრრ! შემცივდა. ჯობია წვიმაში

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან* (თავი 1-2)

დაბუჟებული ტუჩების შეხება იგრძნო თუარა ყელზე, მაშინვე გააჟრჟოლა. ძალა გამოცლილმა შეწინააღმდეგება ცადა, თუმცა რა? სულაც არაფერი. მამაკაცის ალკოჰოლით გაჟღენთილ სხეულს ვერაფერი ვერ მოუხერხა. ის კი საზიზღარი ტუჩების ცეცებას განაგრძობდა უძლურ სხეულზე.