ძველი ნაცნობი

ზოგს როგორი ამინდი უყვარს,ზოგს როგორი..აი,მე,მე წვიმიანი ამიდი მიყვარს...დაცარიელებული ქუჩა და ლამაზად აელვებული ლამპიონები..მარტოოობა მიყვარდა,მიყვარს და ალბათ სულ მეყვარება..

ძველი "მე" წინა წელს რაჭაში დავტოვე (თავი მეოთხე)

საოცარი ადამიანი ხარ დემნა -ოხ მართლა? ეგ ჩემთვის არავის უთქვია -ხოდა კომპლიმენტად შეიფერე-ვუთხარი და გავიცინე -მატასი ეველინს აპატიე რა -არავითარ შემთხვევაში ეს როგორ ვაპატიო ხოარ გაგიჟდი? -ძალიან ნანობს თავის საქციელს, პატიების თხოვნა უნდა, იქნებ

ერთადერთი ჭეშმარიტის დაბრუნება

ახლა ვიცი, ვინც კი მიცნობს, ყველა ძლიერ ძლიერ ღელავს. ალბათ მოუთმენლად ფიქრობს, ჩემი ლექსი ვისთვის ელავს. მე არ მინდა მოგახსენოთ, მისი სახელი და გვარი. მე არ მინდა მოგაბეროთ, ჩემი გულის ცეცხლი, ქარი. ვინ არს მერი შერვაშიძე, როდესაც შენ არსებობ. ჩემს

ძველი "მე" წინა წელს რაჭაში დავტოვე (თავი მესამე)

მიჩქარდებოდა და ყველა ნათქვამზე მასთან გავრბოდი-მწარედ ჩამეცინა-თავიდან გეგა ყურადღებას არ მაქცევდა თუმცა შემდეგ ისიც დამიახლოვდა, ჩემთან ურთიერთობა გადაწყვიტა რაც სიმართლე გითხრა ძალიან გამიკვირდა. დღითიდღე ვრწმუნდებოდი რომ გეგა მიყვარდა და ისიც არ

ძველი "მე" წინა წელს რაჭაში დავტოვე (თავი მეორე)

იცოდე გუგას ხელი არ ახლო, გაფრთხილებ ის იმაზე მეტს ნიშნავს ჩემთვის ვიდრე ფიქრობ-ხოდა ზუსტად ეგ მაინტერესებს რას ნიშნავს შენთვის ეგ ბიჭი-მითხრა და სახლის კედელთან მიმიტყუა-დემნა გეყოს-

ძველი "მე" წინა წელს რაჭაში დავტოვე (საცდელი)

ზამთარში რატომ არ ჩამოხვედი? -გეგა ეს შენი საქმე არ არის და საერთოდ აქ მოსვლას არც ვაპირებდი სხვა მეგობრებთან მივდიოდი, ნამდვილ მეგობრებთან-ვთქვი ირონიულად და ფეხზე წამოვდექი. გზას გავუდექი თუმცა ცრემლები ვერ შევიკავე, თავისთვის წამომივიდა

ძველი ჭრილობები მიხსენებს...

ქარი აშრიალებს ტკივილებს... ძველი ჭრილობები მიხსენებს... ეხლა ისე მინდა ძვირფასო, ჩვენი სამყაროდან გავიქცე...

ძველი პიანინო - 76

მიმის დაბადების დღე თენდებოდა. გულს ბაგა-ბუგი გაჰქონდა. ყველაზე მეტად დღე უყვარდა. ახლა კი მღელვარება ისე შეიპყრო ვეღარ გაიგო სიხარულის განცდები იყო თუ?.. თუ რისი?... პიპასთან ძალიან დამეგობრდა, მაგრამ გამუდმებით აკვირდებოდა და ფარულად ამოწმებდა.

ძველი პიანინო - 74

ისევ ნიღბები... აქ არაფერი შეცვლილა. სახელოსნო ძველებურად ისევ იმ ადგილას იყო... ძველი ქუჩა, ძველი უბანი, ძველი სახლი... მოძველებული ავეჯიც კი თავის ადგილას იდგა და კედლის ერთ კუთხეს კვლავ ამშვენებდა ვენეციური ნიღბების სერია...

ძველი პიანინო - 73

- ხელოვნების სიყვარული, სილამაზისა და მშვენიერების აღქმა დაბადებისთანავე სულთან ერთად ისახება და მასთან ერთად იზრდება. - მართლა? - კი, მართლა!