წარსული,აწმყო,მომავალი.(5)
დილით გადავწყვიტეთ სახლში დავბრუნებულიყავით.დავემშვიდობეთ იქაურობას,დარაჯს და წავედით. -აქ კიდევ მოვალთ,არ მოიწყინო. - მითხრა და გამიღიმა.არაფერი მითქვამს,შევხედე და მეც გავუღიმე. თითქოს რაღაცნაირად დარდი მომაწვა,არც მე ვიცი რატომ...წარსული,აწმყო,მომავალი.(4)
-შევთანხმდით,მაგრამ მხოლოდ 2წუთი გაქვს დრო. დიდი წვალების შემდეგ,მაინც შეძლო დივნის სახელურიდან ჩემი ხელის აღება,ხელში აყვანა და მაგიდასთან მიყვანა,თუმცა ეს ყველაფერი სულ რაღაც შვიდ წუთში მოახერხა. -გილოცავ,ჩემი ორი სურვილის შესრულება მოგიწევს…წარსული,აწმყო,მომავალი.(3)
-არა,არ მძინავს.რა ხდება? -განსაკუთრებული არაფერი,უბრალოდ ლაპარაკი მინდოდა… -ან ხუმრობ ან მთვრალი ხარ...ან არ ნომერი შეგეშალა.- და ბევრი სიცილის სმაილი -არც ვხუმრობ და არც ნომერი შემშლია, “უფროსო”. -ახლა მაინც არ არის საჭირო ოფიციალურობა,ალექსიწარსული,აწმყო,მომავალი.(2)
კაბინეტში შესვლისთანავე საოცარი სუნი ვიგრძენი-ცივი და მკაცრი,ვარდისა და პიტნის არომატს დართული. ჩემი უფროსი კი სკამზე იჯდა,თან ხედს გაჰყურებდა ფანჯრიდან.შემოტრიალდა თუ არა მივხვდი,რომ აქამდე თითმის არასდროს მყავდა ნანახი.თუ მისი თაფლისფერიწარსული,აწმყო,მომავალი.(1)
უაზროდ ვზივარ კომპიუტერთან და ვათვალიერებ სიახლეებს,თუმცა ახალი მაინც არაფერია,მხოლოდ ერთი ახალი მესიჯი...წარმოუდგენელი ამბავია. -რას შვები? ზოგადად საუბარს მისალმებით თუ არა,მოკითხვით მაინც იწყებენ. -ვერ დაიჯერებ და ვზივარ კომპიუტერთან და ვცდილობწარსული ანგრევს აწმყოს და მომავალს...
წლობით ნაგროვები ტკივილი ნელ-ნელა ჟონავს უკვე ვენებიდან... წარსულის მწარე გამოცდილება ანგრევს აწმყოს და მომავალს ერთად...წარსული
თავი-1"წარსული"-იცი ამბობენ თბილისში გასვიანი დაბრუნდაო... ეს ფრაზა ყურში რამდენჯერმე ჩაესმა ლიზას და გაკვირვებული დაქალს მიაშტერდა...იმდენად მოულოდნელი იყო მისთვის კიდე დიდხანს იჯდა დადუმებული და დაქალის სიტყვებს აანალიზებდა..-ლიზა კარგადშრამიანი წარსული 1 თავი
უბრალოდ გავჩუმდი, ყველაფრით ვარ განსხვავებული, ის აზიელია მე ევროპელი, მე 21-ე საუკუნეში ვცხოვრობ, ის კი მე-11-ში. ჩაცმულობა ეს ხომ სხვა თემაა. ამ დროში ჩემი ტანსაცმლით აღმოვჩნდი, მათ კი გრძელი ატლასის მოსაცმელები, გრძელი ნაჭრის შარვლები, რომლებიცბნელი წარსული ნათელი ოცნება (თავი 1)
„ნიკოლ. არ ვიცი როგორ დავიწყო ამ წერილის წერა... ჩემო პატარა გოგონავ, მაპატიე... მინდა იცოდე რომ შენთვის მე ყველაფერი კარგი მინდა რაც ამ ქვეყანაზე არსებობს. ბოდიში იმისთვის რომ ასეთი პატარა მიგატოვე, მაგრამ დაგტოვე იმ იმედით რომ უფრო კარგი მომავალიბოლო დამშვიდობება
ბიჭი მიუახლოვდა და ჩაეხუტა გოგო თავიდან ცოტა შეეწინააღმდეგა მაგრამ შემდეგ მიენდო მას.ბიჭმა იგრძნო რომ ამ ჩახუტებასაც არ ჰქონდა აზრი,არ მოდიოდა ამ გოგოსგან ის სითბო,რომელიც ქვეცნობიერში შექმნა,არც ეს გოგო ყოფილა ის ქერა ცისფერთვალება გოგო,რომელიცტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.