შრამიანი წარსული 3 თავი

თან როგორში, მაგრამ რაც ფაქტია ის ხომ არ უნდა დავუკარგო არაა?! დღეები გადიოდა ის კიდე გაქრა სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით, იმპერატორთან არ მიშვებდნენ, ყველა გამირბოდა, მსახურები არ მოდიოდნენ, როცა მე ვუახლოვდებოდი ისინი გარბოდნენ, რა იყო შიცი მაქვს

შრამიანი წარსული 2 თავი

ცხვირი. წვეულება იყო იმპერატორის კარზე, ნეტა რას აღნიშნავდნენ, მე კიდე არ დამპატიჟეს მაგ ღორებმა, აა შესწორებას შევიტან ცისფერი სისხლის მქონე ღორებმა. ჩუმად შევიპარე სასახლეში.მსახურები ემზადებიან, საჭმლის აკეთებენ, მაგრამ არც ერთი სტუმარი , ალბათ

შრამიანი წარსული 1 თავი

ნელა მივაბიჯებთ, უბრალოდ ვსეირნობთ. რამდენი რამე მაქვს მისთვის სათქმელი, მაგრამ ვერც ერთ სიტყვას გამოვთქვამ. განსაკუთრებული ხარ! მართლა?- რითი? ყველაფრით უბრალოდ გავჩუმდი, ყველაფრით ვარ განსხვავებული, ის აზიელია მე ევროპელი, მე 21-ე საუკუნეში

წარსული,აწმყო,მომავალი.(დასასრული)

გზაში არცერთს ხმა არ ამოგვიღია,ვიჯექით ტაქსში ორივე ხელიხელ ჩაკიდებულები,მე თავი სემის მხარზე მედო.ერთი სული მქონდა,როდის მივიდოდით სახლში. -მოვედით სიხარულო. - მითხრა და გამიღიმა.მეც შვებისგან ამოვისუნთქე და უცებ ავირბინე კიბეებზე.კარები გავაღე და

წარსული,აწმყო,მომავალი.(5)

დილით გადავწყვიტეთ სახლში დავბრუნებულიყავით.დავემშვიდობეთ იქაურობას,დარაჯს და წავედით. -აქ კიდევ მოვალთ,არ მოიწყინო. - მითხრა და გამიღიმა.არაფერი მითქვამს,შევხედე და მეც გავუღიმე. თითქოს რაღაცნაირად დარდი მომაწვა,არც მე ვიცი რატომ...

წარსული,აწმყო,მომავალი.(4)

-შევთანხმდით,მაგრამ მხოლოდ 2წუთი გაქვს დრო. დიდი წვალების შემდეგ,მაინც შეძლო დივნის სახელურიდან ჩემი ხელის აღება,ხელში აყვანა და მაგიდასთან მიყვანა,თუმცა ეს ყველაფერი სულ რაღაც შვიდ წუთში მოახერხა. -გილოცავ,ჩემი ორი სურვილის შესრულება მოგიწევს…

წარსული,აწმყო,მომავალი.(3)

-არა,არ მძინავს.რა ხდება? -განსაკუთრებული არაფერი,უბრალოდ ლაპარაკი მინდოდა… -ან ხუმრობ ან მთვრალი ხარ...ან არ ნომერი შეგეშალა.- და ბევრი სიცილის სმაილი -არც ვხუმრობ და არც ნომერი შემშლია, “უფროსო”. -ახლა მაინც არ არის საჭირო ოფიციალურობა,ალექსი

წარსული,აწმყო,მომავალი.(2)

კაბინეტში შესვლისთანავე საოცარი სუნი ვიგრძენი-ცივი და მკაცრი,ვარდისა და პიტნის არომატს დართული. ჩემი უფროსი კი სკამზე იჯდა,თან ხედს გაჰყურებდა ფანჯრიდან.შემოტრიალდა თუ არა მივხვდი,რომ აქამდე თითმის არასდროს მყავდა ნანახი.თუ მისი თაფლისფერი

წარსული,აწმყო,მომავალი.(1)

უაზროდ ვზივარ კომპიუტერთან და ვათვალიერებ სიახლეებს,თუმცა ახალი მაინც არაფერია,მხოლოდ ერთი ახალი მესიჯი...წარმოუდგენელი ამბავია. -რას შვები? ზოგადად საუბარს მისალმებით თუ არა,მოკითხვით მაინც იწყებენ. -ვერ დაიჯერებ და ვზივარ კომპიუტერთან და ვცდილობ

წარსული ანგრევს აწმყოს და მომავალს...

წლობით ნაგროვები ტკივილი ნელ-ნელა ჟონავს უკვე ვენებიდან... წარსულის მწარე გამოცდილება ანგრევს აწმყოს და მომავალს ერთად...