ქუჩაში ერთხელ (სრულად)

-იდიოტო დედაშენს იმედია კიდევ ყავს სხვა შვილიც,-გაჰკიოდა თათია ბოლო ხმაზე და შუა ქუჩაში წელში მოხრილი ცდილობდა სუნთქვის აღდგენას -მწვანე ჩემთვის ანთია და არა შენთვის ინდაურო,-დაუღრიალა

წერეთელი (თავი მერვე-მეცხრე) და-სა-სრუ-ლი

მერე, ქუჩებს ვათვალიერებდი. და მაშინ პირველად მეტკინა ის, რომ ძველი ნაშენები, თითქმის დანგრეული ჯიხური, ზამთარში გათოშილი, ზაფხულში ოფლით შემოსილი მოხუცი ქალბატონით და მისი მაინც ბედნიერი გამომეტყველებით, ცელოფნის პარკში

წერეთელი (თავი მეექვსე-მეშვიდე)

რა დავინახე, როცა შევედი? ჯ ო ჯ ო ხ ე თ ი ! იმ წამს ათასჯერ მოვკვდი, და ათასჯერ ძ ა ლ ი თ გამაცოცხლეს. მირჩევნოდა სული ამოეცალათ და ძაღლებისთვის მიეგდოთ საჯიჯდგნას, ვიდრე საყვარელი ადამიანის სხვასთან ყოფნა, ალერსი და მოფერება დამენახა!

წერეთელი (თავი მეხუთე)

წერეთელი (თავი მეხუთე) და შენს ცხოვრებაში გამოჩნდება ახალი სახელი, რომელიც წინა სახელს მტვრად გადააქცევს... Я жду тебя, И нашел.. *** - ნიი.. ხელებით მეფერბოდა თმაზე, როგორც ყოველთვის. - ხო ნიკუშ.. - იცი რატო შემიყვარდი?

წერეთელი (თავი მეოთხე)

ივნისი მთავრდებოდა. ნიკამ რო გამოიარა, ჩამოდი მომენატრეო. ორი დღე არ მყავდა ნანახი და გიჟს ვგავდი. ჩავედი. შევახტი და ლამის სული შევუხუთე, ისე ვუჭერდი ხელებს. -თუ დამახრჩობ აღარ გეყოლები! სიცილით მითხრა ნიკამ. -ერთი კვირა თავისუფალი ვარ-ბედნიერმა

წერეთელი (თავი მესამე)

"მონატრება დროითი კი არა სივრცითი ფენომენია,შესაძლოა ადამიანი მთელი თვე ვერ ნახო,მაგრამ თუკი ის სადმე წავა და მასთან შეხვედრის ალბათობა ნულს გაუტოლდება,პირველივე დღეს მოგენატრება."

წერეთელი (თავი მეორე)

-მასწავლე რა! მუდარით სავსე თვალებით ვუთხარი. გამომხედა. გაეცინა. ისევ გაიხედა. მეგონა არაო, მეტყოდა. მანქანა გააჩერა. გადმოვიდა. დაჯექიო, მითხრა და გვერდით მომიჯდა. იმ დღეს სასწაულად ვგრძნობდი თავს. ყველაზე ბედნიერი ვიყავი, ყველაზე!

წერეთელი (თავი პირველი)

-შენ? ახლა მე შემომიბრუნა კითხვა. ფიქრებში წასულმა, მისმა ხმამ გამომაფხიზლა. -ჯერ რა დროსია,მაგრამ თეატრალურზე მინდა, ძალიან! ჩემი ოჯახი კი კატეგორიულად წინააღმდეგია. მხრები ავიჩეჩე. არც ვიცი ეს რატომ ვუთხარი. -არ დაუჯერო, რაც შენ გინდა ის უნდა

წერეთელი (მესამე ნაწილი)

ბევრი რამ მქონდა მოსმენილი სიყვარულზე და მაინც არ მეჯეროდა რომ სიყვარულის გამო ადამაინს ყველაფრის დათმობა შეეძლო,ის რომ როდესაც გიყვარს მზე სხვანაირდ ანათებს,დეედამიწა სხვანაირად ბრუნავს,ყველაზე ცივ და სუსხიან ამინდშიც კი შენ არ გცივა,რადგან ეს

წერეთელი (მეორე ნაწილი)

ბარგი ჩავალაგე,ბილეთიც ნაყიდი მაქვს,ჯერ კიდევ ვყოყმანობ.არ ვარ დარწმუნებული რომ მის გარეშე გავძლებ.და საერთოდ არც კი ვიცი რას ვგრძნობ მის მიმართ.იქნებ არც მიყვარს?თუ ეს ასეა მაშინ ის ხომ მაინც ვიცი რომ შემიყვარდება.როგორ შეიძლება თეკლა არ შეგიყვარდეს