ნახევარი წუთი (სრულად)

-გახსოვს რამე? -ისე რა.. -ტკივილი გახსოვს? -ტკივილი მახსოვს.. კიდევ დარტყმა მახსოვს.. ძლიერი და მეტი აღარაფერი.. -საავადმყოფო? -საავადმყოფოში რომ მიმიყვანეს.. უკვე აღარ ვსუნთქავდი..

გათენებამდე დარჩენილია 16 წუთი !

ვეალერსებოდი მის სხეულს. ყელზე ვკოცნიდი, სახეზე ხელს ვუსმევდი. ბუნება კი თავისთვის ნაზად გვიმღეროდა. თითქოს სევდას, ვნებას, ცეცხლს ღამე გაეღვიძაო. თითებით ვეხებოდი სახეზე, მისი არსებობა რომ უკეთესად მეგრძნო. თუმცა ალბათ ირღვევა ყველა სიმშვიდე.

ნოსტალგიის წუთი

ლექსებს გიყვები შუაღამის უნიჭო წამში, ირგვლივ იღვრება უკუნეთის შავი ზმანება და ჭირვეული, მოუთმენლად ვიღვრები ხმაში, რომ უკვდავება დაგიხატონ ურჩმა ქარებმა! და ისევ ვყვები უსაშველოდ დაღილ სტრიქონად, როგორ იღვრება სამყაროში უნიჭო ბანი, როგორ გამოაქვს

1წუთი , უხრწნელ დუმილში (სრულად)

ბავშვებო, ეს მოთხრობა შონ აბრამის , ერთ-ერთი ნაწარმოების დაამსახურებაა...ის , რომ წავიკითხე მეც მუზა მომივიდაა.. წინა ისტროია , ცოტა იდიოტური გამომივიდა , მაგრამ ძალიან გთხოვთ, რომ თქვენი აზრი კომენტარებში დაწეროოთ...თქვენ არ იცით რამხელა სტიმულს

გარდამავალი წუთი (5, დასასრული)

ეშმაკსაც წაუღია აწი ეს თავმოყვარეობა, როცა მივხვდი, სიყვარულთან უძლურია ყველა დანარჩენი! – ჩურჩულებდა და ხმაში სისხლი ერეოდა. კანკალებდა, მაგრამ სიმხურვალე არ ტოვებდა. ტკიოდა, მაგრამ სიყვარული უფრო ძლიერი იყო! – ცოლად გამომყვები? – ღიმილი უნახავადაც

გარდამავალი წუთი (4)

– ყოველთვის ეგონა, რომ სასწაულები ხდება, – ჩაიცინა მამაკაცმა. – ელის, რომ თბილი გავხდები... უნდა, რომ მიყვარდეს. ვერც კი ხვდება, რომ ეს სიყვარული არ არის. რომ მჭირდებოდა მისი პროფესიის და შესაძლებლობის მქონე ადამიანი... ვერ ხვდება, რომ გამოვიყენე, –

გარდამავალი წუთი (3)

– რა გინდა, ნიკოლოზ? – ჰკითხა რამდენიმე წუთიანი პაუზის შემდეგ, მთელი ძალდატანებით. – ჩემი ოჯახი მინდა დავიბრუნო... – ღიმილს არ იშორებდა მამაკაცი და ქანაობდა. ლილეს გაეცინა. სიმწრით. – მეტჯერ აღარ მოგცემ იმის უფლებას, რომ ყველაფერი, რაც სიწმინდეა

გარდამავალი წუთი (2)

– მაპატიე, ლილე, მაპატიე! – ჩურჩულებდა ნიკოლოზი და ქალის ხელებს ემთხვეოდა, როგორც ხატს ღვთისმშობლისას. – მაპატიე, შევცდი. ლილე, მაპატიე! – ღრიალში გადასდიოდა. ლილეს თითებს მამაკაცის ცხელი ცრემლები ასველებდა, ბალიშს კი – ლილესი. ბოლოს ამოისუნთქა და

გარდამავალი წუთი (1)

– რა იცი, რომ ბიჭია? პირველზე ხომ ვერ დავინახეთ? – გაუკვირდა ექიმს. – აი, ახლა ხომ დავინახავთ?! ხოდა ნახე, ბიჭია! – აღფრთოვანებული საუბრობდა და მოუთმენლობისგან ცქმუტავდა. – გადაწყვიტე რას არქმევ? – აშკარად არ აპირებდა საქმეზე გადასვლას.

540 წუთი

მას ყოველთვის ზურგზე უყვარდა წოლა . მივიდოდი ხოლმე , საწოლის მარჯვენა , თავისუფალ მხარეს დავწვებოდი და მთელი 9 საათი ანუ 540 წუთი მის აუღელვებელ სუნთქვას ვუსმენდი .