ჟურნალისტო! შარში ხარ...(თავი 10)

მოდის, მოდის ბავშვი მოდის!" ქვეყანას სწორედ ამ სიტყვებით ვტოვებ. იმის გააზრებაც რომ მარი დედა ჩემ გარეშე გახდება საშინლად არ მომწონს, ამ პატარა სიცოცხლის დაბადებას მე უფრო ველოდი ალბათ ვიდრე საკუთარი მშობლები ელოდებოდნენ.

† დიდი ხარ შენ უფალო †

თუ დამივიწყებ, არ მიგატოვებ არ მოგცილდება შენ ჩემი მზერა გეტყვი რომ აქ ვარ შენს გვერდით ახლოს ხან დამინახავ და ხანაც ვერა

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეშვიდე თავი)

ტაქსი გავაჩერე და მთაწმინდაზე წავედი. ახლა ყველაზე მეტად სიმშვიდე მჭირდებოდა. თავში ათასი ფიქრი მიტრიადებდა, ნუთუ მართლა რამეს ვნიშნავ ალექსანდრესთვის? ხომ შეიძლება რომ ეს უბრალოდ მეჩვენებოდეს?

ხარ ერთადერთი

ერთადერთი ხარ ვინც ამ მიწაზე მუდამ მახარებს მე ამ გრძნობებით. ერთი ხარ ვისაც ამ გარიჟრაჟზე მუდამ ვეტრფი ამ ჩემი ოცნებით. შენ ერთადერთი ხარ ეს იცოდე, ვინც მე სურვილი მომცა ცხოვრების. სიყვარული ხარ ჩემო სიცოცხლე და შენ გამხდარხარ მუზა მგოსნების.

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეექვსე თავი)

არ მინდოდა ალექსანდრეს ნახვა სანამ გოგონებს ყველაფერს არ მოვუყვებოდი. ეს კი საღამომდე უნდა მომეგვარებინა. -ლანა და ლიზა წამოდით რა.... -გოგონების ოთახში აყვანა დავაპირე მაგრამ დაჩიმ არ მაცადა.

შენ უკვდავი ხარ ენდიმიონ

ენდიმიონ...შენ უკვდავი ხარ და ცაში გძინავს. ჰო ენდიმიონ,სელენე ვარ მე,როგორც მთვარე. გთხოვ სილამაზევ გაიღვიძე ძალიან მცივა, რა უაზროა ჩემი თხოვნა...არ ახელ თვალებს. და შვილთა'შვილო ღვთაებათა, შეგიპყრო ძილმა, როს მაგ დახუჭულ წამწამებსაც ღმერთები

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეხუთე თავი)

საღამოს თბილისში ვბრუნდებოდით, ამიტომ ცოტა გასეირნება გადავწყვიტე, ისევ იმ ქუჩას მივადექი სადაც გუშინ ღამე ვიყავით. გამახსენდა მისი სიტყვები"ვინ ვარ შენთვის? " -არავინ, არავინ მარიამ ის შენთვის არავინააა, მხოლოდ

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

ერთი თვის შემდეგ...ეს ბოლო კვირეებია ალექსანდრე რაღაც ცუდ ხასიათზეა, რამდენჯერაც ვკითხე იმდენჯერ არ მიპასუხა, რაღაცას მიმალავს რაც ძალიან მაშინებს, თანაც ამ ბოლო დროს ხშირად მეკითხება ვიცი თუ არა,

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეოთხე თავი)

გონს საავადმყოფოში მოვედი. ოთახს თვალი მოვავლე. არავინ იყო თუმცა მალევე ალექსანდრე და ლიზა შემოვიდნენ.-მარიამ გამოფხიზლდი? როგორ ხარ ჩემო გოგო-მკითხა ლიზამ.-კარგად მაგრამ რა მომივიდა?

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მესამე თავი)

როგორ მიშლის ნერვებს მისი არსებობაც კი მაღიზიანებს. -მაგრამ ის შენი უფროსია საყვარელო. -მითხრა ლიზამ. -მადლობა შეხსენებისთვის. მასთან მუშაობა კი არა ერთი ჰაერის სუნთქვაც არ მინდა.