მტვრიანი თარო -2-

ჩაფიქრებულს ცოტაც და გული წაუვიდოდა, ისე შეეშინდა, აკანკალებული ხელებით ძლივს მოიწმინდა ცრემლები, საწოლიდან წამოდგა და კარებთან მივიდა. - კი კარგად ვარ, შენ როგორ ხარ? აქ საიდან გაჩნდი?

ჩემი პატარა გოგო ხარ (ნაწ2)

სახლიდან კომპანიაში გავედი. მანქანა ჩემს ადგილას დავაყენე და დაცვას მივესალმე. შიგნით შევედი და სამარისებული სიჩუმე იდგა.ჩემს კაბინეტში შევედი. ცოტახანი ვიყავი და მერე წავედი იქიდან პირდაპირ

ჩემი პატარა გოგო ხარ (ნაწ.1)

საყვარელი გოგო გავიცანი საავადმყოფოში ესე აღარ ილაპარაკებდით-ოჰოო,ეს გიოაა. შენ როდიდან უყურებ გოგოებს სერიოზულად.. ჩაერია ირუშა-ეს სხვანაირი შემთხვევაა. თუმცა თქვენ რა იცით, რომ გაიზრდებით მერე მიხვდებით რას გეუბნებან ბიძია გიო.-მგონი ამას

ჩემი ბედნიერება ხარ (სრულად)

-ლილე გაიღვიძე დედი თორე დაგაგვიანდება - მძინარს დედაჩემის ხმა ჩამესმის,მეც მახსენდება,რომ დღეს ჩემ ნავსაყუდელს უნდა მოვშორდე,ჩემ თბილ კერას და უხეშ,ხმაურიან ქალაქს უნდა შევეჭიდო.ბუზღუნით ვწევ თავს

ჩემი ცხოვრების სინათლე ხარ! {სრულად}

ისტორია მოგვითხრობს გოგონაზე რომელიც ერთ დღესაც დედას დაკარგავს და მხოლოდ მეგობრის იმედად დარჩება არავინაა ისეთი ვისაც ლილეს დახმარება შეუძლია. მხოლოდ ერთი ადამიანია რომელიც ლილესათვის საერთოდ უცხოა..

როცა ჩემთან ხარ

ზღვაზე ფარფატებს თოლია, ნაპირს აწყდება ტალღები, როცა ჩემთან ხარ ვიწყები, როცა შორსა ხარ ვმთავრდები...

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის (დასასრული)

ძალიან გთხოვთ ყველამ დალუქეთ ფანჯრები, ყველას სიმშვიდისთვის ასე სჯობს..-ხმამაღლა ჯერ ქართულად შემდეგ ინგლისურად გამოვაცხადე.. მეც ვეხმარებოდი დალუქვაში, უცებ მკვეთრი მოძრაობბა გააკეთა თვითმფრინავმა და იმ მხარეს დაიწყო ვარდნა რომელ ძრავზეც ცეცხლი იყო

შენ ხარ...

შენ ხარ გაზაფხული, მარტის არევა და აპრილს ჩამოჭრილი სამი ნასესხები.სანამ არ გამოჩნდი ზღვაც კი არ ღელავდა,ქარსაც არ მიჰქონდა ჩემი ნაწერები.სითბო აგვისტოსგან ჩუმათ მოგიპარავს,მაისს ჩააქსოვე თმაში გვირილები.

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 9)

ვკოცნიდით ერთმანეთს და უფრო დიდ მონატრებას ვგრძნობდი.ერთიანად ამოხეთქა დაგროვვებულმა ვნებამ და დამშვიდებას არ აპირებდა.ნელ-ნელა მოვწყვდი მმის ტუჩებს. -ბოდიში-დარცხვენილმა ჩუმად ჩავილაპარაკე და გზა გავარძელე..ხელი მკლავში მტაცა და მიმაბრუნა.ჩუმად

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 8)

ფიქრებიდან გამოვერკვიე და მაგიდა ბოდიშის მოხდით სასწრაფოდ დავტოვე, მივრბოდი და აწყლიანებული თვალებით უფრო მიჭირდა გზის გაკვალვა. უკნიდან ის სანატრელი მომყვებოდა, ის საოცნებო.. ღმერთო დამეხმარე მასთან მინდა. მიყვარს იმდენად მიყვარს რომ სულ მავიწყდება