ჩემი ანგელოზი ხარ! (თავი 2)

მართალია იქ სულერთიას სახე მეჭირა მაგრამ,სახლში,მარიამთან ერთად ოთახში მოვთქვამდი.მთელი ღამე ნერვიულობისგან თვალი ვერ მოხუჭე დილითაც დარეტიანებულმა გავაღე ოთახის კარი და მაშინვე სიცივე ვიგრძენი წვივებზე.

ჩემი ანგელოზი ხარ! (თავი 1)

ყველაფერი.დაახლოებით ხუთი წუთი ლაპარაკობდნენ,შემდეგ ყვირილი დაიწყეს და მალევე ხელჩართული ჩხუბი დაიწყეს.გული გამისკდა.როგორ გამეტებით ურტყამდნენ ერთმანეთს..მერე ვინანე რატომ წამოვედითთქო მაგრამ,უკვე აზრი აღარ ჰქონდა.გული საგულედან გამიფრინდა როცა

ჩემს ძარღვებში მიმდინარე სისხლი ხარ

შენზე ფიქრები სიზმრებშიც დამდევს ჩემი სამყარო უშენოდ აფრენს... როცა ღამდება მტკივდები მერეყოველდღე მჭირდები. ჰაერად გაქცევ რათა კვებო ჩემი ფილტვები მე შენ მჭირდები და სამოცჯერ წამში მტკივდები.

სამოთხე - ეს შენ ხარ!

ვდგავარ ქვიშაში, შენს სახებას დავყურებ ოდნავ ზევიდან, ცრემლებს სახიდან გწმენდ და თვალებზე გკოცნი, შენი ცრემლების გემოს ვგრძნობ ტუჩებზე და ეს იმ სიყვარულის და სიტკბოს ფერია, რაც მუდამ მატკბობს ჩემო ფერია. შემდეგ გეხუტები, გულში გიკრავ, გეფერები და

ჩემი გულის და ობიექტივის მთავარი სამიზნე ხარ (4)

1 კვირა ჩვეულებრივად გავიდა, ერთი განსხვავებით. ჩემს ცხოვრებაში გიორგიც გამოჩნდა, თუმცა რატომღაც სულ გავურბოდი. არ ვიცი ეს რატომ ხდებოდა, მანერვიულებდა მისი გამოხედვა, ხმა, შეხება. მუცელში უცნაური პეპლები დაფრინავდნენ. ანის რაც შეეხება, ჩვენი

გიჟი ხარ, მაგრამ ჩემი გიჟი 1

როგორც ყველა დღე ეს დილაც ჩემი ძმის ჯუჯღუნით დაიწყო -თინა ადექი მაგვიანდება სამსახურში იცოდე ფეხით წახვალ -აუ დავრჩები დღეს რა -შანსი არა, მერამდენედ დაგტოვო ადექი -აუ კაი რა მაკას მივეხმარები

ჩემი ხარ!!! (10) დასასრული

-რას და მაინტერესებს როგორი ხმა გაქვს. რადა მოყევი რატო წახვედი აქედან რატო მიმატოვე???? -არვიცი დემეტრე როგორ გითხრა. -პირდაპჯრ მითხარი. -აი გახსოვს თამაში რო გქონდა. -კიი

გახსოვდეს, რომ დედოფალი ხარ ! (დასასრული!!)

მოკლედ ამ ისტორიაზე გული ამიცრუვდა, ჩავთვალე რომ არ მოგწონდათ.. სულ სხვანაირი წარმომედგინა ეს ისტორია თუმცა ახლა რადიკალურად განსხვავებული სახემიიღო.. ჩანაფიქრი სულ სხვა იყო.. შუა გზაში მიტოვებას გადავწყვიტე ასე უცბად და მარტივად სულ რაღაც სამ

ჩემი გულის და ობიექტივის მთავარი სამიზნე ხარ (3)

აღარ ვიცოდი რა მექნა, წავსულიყავი თუ არა სკვერში ? რა მოხდება თუ ამ ფოტოს საზოგადოებას წარუდგენს ? არც არაფერი. საათს გავხედე, 5 სრულდებოდა. სკვერამდე მისასვლელად ფეხით ნახევარი საათი დამჭირდებოდა. გამოვიცვალე და მისაღებში გავედი.

ჩემი გულის და ობიექტივის მთავარი სამიზნე ხარ (2)

იმ დღეს 12 საათზე უკვე თავისუფლები ვიყავით. ხვალიდან კი ჩვეულ რეჟიმში ჩავდგებოდით. როცა უკვე დაშლას ვაპირებდით, ერთ-ერთმა გოგომ თქვა, რომ მოგვეცადა. - ბავშვებო, დღეს სკოლის პირველი დღეა. სადმე აუცილებლად უნდა აღვნიშნოთ. ეს კაფეები და რესტორნები არ