ჯანდაბა! (29)

-არაფერია.-ჩემკენ გადმოიწია,თითები ლოყაზე დამადო და შუბლი შუბლზე მომაწება.თავი მელოდრამის გმირად წარმოვიდგინე,შეყვარებულები რომ ამშვიდებენ ატირებულებს.მეგონა მაკოცებდა და თვალები დავხუჭე კარგად,რომ მეგრძნო ის წამი.მიუხედავად სენტიმენტალურობისა მაინც

ჯანდაბა! (28)

-შრეკი სად წავიდა?-ვიკითხე,ფილმის ყურებისას.მხოლოდ იმ წამს გავაანალიზე,რომ ოთხში არ იყო.-არვიცი.-მითხრა რომელიღაცამ.ოთახში ბნელოდა,მხოლოდ ტელევიზორის ეკრანი ანათებდა.სწრაფად წამოვდექი და მის საძებნელად წავედი. რაც კლინიკიდან წამოვიდა,რატომღაც აღარ

ჯანდაბა! (27)

ადმინისტრაციაში ყველაფერი მოვაგვარე. პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე ავიღე და შრეკისთვის სუფთა ტანსაცმელი და თმის საღებავი ვიყიდე.ვერ ვუყურებდი ასეთ განადგურებულს! იგივე განცდა,იგივე ტკივილი,რაც მისი დანახვისას განვიცადე! ცარიელ კედელს მიშტერებული

ჯანდაბა! (26)

-შეჩერდი! ჯანდაბა,ნუ აკეთებ ამას!-შევემუდარე,თითები მაჯებზე შემოვხვიე და ვაიძულე ჩემთვის შემოეხედა-გთხოვ! შენ თავს ტკივილს ნუ აყენებ!-საცოდავად წამოვიძახე.ჯიბიდან ცხვირსახოცი ამოვიღე და სისხლიან მაჯაზე შემოვახვიე-ყველაფერს გავუძლებთ! ერთად

ჯანდაბა! (25)

-ვერ მიგიხვდი?-წარბები შევკარი გაღიზიანებულმა. -მას შენთან შეხვედრა აღარ უნდა!-საზარლად ჩაისისინა.მისმა ხმამ თითქოს,რაღაც ძალით ჩემ კანში შემოაღწია და ყველაფერს ცეცხლი მოუკიდა!-იმედია ახლა ყველაფერი კარგად გაიგე!

ჯანდაბა! (24)

-არ გინდა!-საწყლად ამოვიოხრე და დარტყმის მოლოდინში თვალები დავხუჭე.უცნაური სითბო ვიგრძენი,როცა ნაზად მოაწება მისი ტუჩები ჩემსას,ცივი თითები თმებში შემიცურა და მისკენ მიმიზიდა.მეც ვაკოცე,მაისურზე ჩავეჭიდე და მკერდზე ავეკარი.

ჯანდაბა! (23)

-მომენატრე-ისე საყვარლად წარმოთქვა წამით სულ დამავიწყდა სად ვიყავით.ლოყებზე ფოსოები გამოუჩნდა,რომ წამოვდექი და ძლიერად ჩავეხუტე.გამეცინა,როცა სცადა ჩემი თმები ტუჩებიდან მოეშორებინა.წამოდგა და ხელები წელზე შემომხვია.სახე ჩემს კისერში ჩამალა და

ჯანდაბა! (22)

-საბედნიეროდ ეგეთი ბოროტიც არ ხარ-შუბლზე ჩამოყრილი თმა ყურზე გადამიწია.ისე ახლოს იყო,ისე ლამაზი მეჩვენა, პირველად მომინდა მის ტუჩებზე შეხება! დასაფიქრებლად დრო არ დავიტოვე,ხელი თმებში შევუცურე და მის ბაგეებს მივეწებე.ვიგრძენი,როგორ გაეღიმა,ცივი

ჯანდაბა! (21)

-ბოდიში!-გულწრფელად თქვა და მაგიდასთან ჩამოჯდა-არ მინდა ასეთს მხედავდე! -ვიცი, არაუშავს, ჩემი ბრალია.-ვაღიარე (საკუთარ თავთანაც).ის ასეთია,ვერაფერს შევცვლი! -შეგვიძლია დავივიწყოთ რაც მოხდა?-ვერ მივხვდი კითხვა იყო თუ შემოთავაზება მაგრამ მაინც თავი

ჯანდაბა! (20)

-მიყვარხარა მე შენ, დოქტორო ბოროტებავ!-გავიგე მისი ჩურჩული.თავი ჩემს კისერში ჩარგო და ყელზე მომაწება ტუჩები.კანზე შეხებით ვიგრძენი ჩემსავით იღიმოდა.საერთოდაც არ მანაღვლებდა გულწრფელი იყო თუ არა იმ დროს! ისიც მაბედნიერებდა,რომ ჩემს გვერდით იყო!...