მ.ი.(თავი 13)

ისევ ისე დახტოდნენ შენს თვალებში ჭინკები და ისევ ისე ასხივებდნენ შუქს.მაშინ მივხვდი,რომ ვერაფერიც ვერ დაგივიწყე.ყოველი გრძნობა თავიდან განახლდა.დიდხანს ვებრძოდი თავს,მაგრამ უშედეგოდ,ბოლოს ჩემს თავსაც გამოვუტყდი,რომ მიყვარდი,ყველაზე და ყველაფერზე

არჩევანი (თავი 13)

მივდივართ. მიხვეულ-მოხვეული გზებით, მაგრამ ზუსტად ვიცი რომ კერ კიდევ თბილისში ვართ. მაგრამ ვერ ვცნობ რა უბანია. ბოლოს კორპუსებთან ჩერდება და მანქანიდან გადადის. მეც უხმოდ მივყვები. ერთ-ერთ სადარბაზოში შედის და მელოდება. "სად ვარ?" ვცდილობ ადგილი

ნოემბრის 13 (თავი 20 და 21)

ერთი თვე ისე გავიდა ფეხი ერთხელაც არ ჩამიდგამს თბილისში. ვცხოვრობ აქ და თავს ვიტყუებ რომ მშველის. მომწონს, მიყვარს აქაურობა მაგრამ არ მშველის... თებერვლის ბოლო დღეა და თოვლი ნელნელა დნება არემარეზე. ამ თვის ცივი სუსხი მაინც შემორჩენია გარემოს.

არჩევანი (თავი 13)

- მე მიყურე!- რატომღაც მშვიდად მესაუბრება. მე კი ჯიუტად შევყურებ კედლებს- შემომხედე მეთქი თეონა- თავს ხრის გვერდზე და ძალით მაიძულებს შევხედო სახეზე.- ხელზე რა მოგივიდა?- მეკითხება დინჯად და მარჯვენა მტევანზე მეხება. - არ გინდა- ვიცხადებ და ხელწბს

ნოემბრის 13 (18 და 19)

ღობეზე კარი აჭრიალდა. როგორც ჩანს დაჩი დაბრუნდა მაღაზიიდან. -ახვლედიანო! -კარის ჭრიალს მისი ხმაც მოჰყვა. შევჩერდი და კედლის ღებვაც შევწყვიტე. საძინებელში ვიყავი მაგრამ მისი ხმა კარგად გავიგონე. თხელი კედლების ბრალია... კარზე დააკაკუნა

ბრალდებულო! თავი 13.

  დანიელი უბრალოდ გაბრუნდა. რაღაც მომენტში გულში აუტანელმა ტკივილმა გამირბინა. ალბათ, ახლა საშინელ ხასიათზე დადგა. ნაბიჯი გადავდგი, მისი გაჩერება მინდოდა, მაგრამ ალექსანდრემ თავი შემახსენა. -რა საქმე გქონდა?-მკითხა პირდაპირ. -კაფეში დავსხდეთ და

ნოემბრის 13 (თავი 16 და 17)

რა ძნელია არა საუკეთესო მეგობარს რომ ვეღარ ხედავ. თანაც შეიძლება ეს რამოდენიმე თვის განმავლობაში გაგრძელდეს. საშიშროება გამიჩნდა იმისა, რომ შეიძლება გამიჭირდეს აქ ცხოვრება. თან იმასაც თუ გავითვალისწინებთ რომ ვერავის დაველაპარაკები. იმ ფაქტმა

ნოემბრის 13 (თავი 14 და 15)

-ეს ბიჭი ისედაც სულ გეუბნება რომ უყვარხარ და შენ ვერ გაგაგებინა. დამიჯერე რამე საშიში რომ იყოს აქამდეც მოხდებოდა. ნამდვილად არაა ეს ბიჭი დასაკარგი! თავისი საქციელის გამართლება აქვს. არ ვამბობ რომ არაფერშია დამნაშავე, უბრალოდ მინდა გითხრა რომ მის

ნოემბრის 13 (თავი 12 და 13)

სამი დღე გავიდა. კონცერტის რეპეტიციებზე დღეში 2 საათის მაგივრად 3-3 საათი დავდიოდი, მხოლოდ იმიტომ რომ სოლოს ვასრულებ და მთელი პასუხისმგებლობა ჩემზეა. როგორც ჩემს ხელმძღვანელს თეკოს არ უნდა რომ ეს კონცერტი ჩემს გარეშე ჩავარდეს ისე მე არ მინდა...

ნოემბრის 13 (თავი 10 და 11)

მეყვარება.. სიგიჟემდე მეყვარება მაგრამ ჩემთვის! ჩემს გულში იქნება ეს დამალული. დაველოდები მაშინაც კი სულ რომ მთელი ცხოვრების გაფლანგვა დამჭირდეს. მეყვარება მაშინაც კი თუ ჩემი სიკვდილი ენდომება. მეყვარება სასწაულად... მისთვის ვიბრძოლებ და მისთვისვე