ნოემბრის 13 (თავი 16 და 17)

რა ძნელია არა საუკეთესო მეგობარს რომ ვეღარ ხედავ. თანაც შეიძლება ეს რამოდენიმე თვის განმავლობაში გაგრძელდეს. საშიშროება გამიჩნდა იმისა, რომ შეიძლება გამიჭირდეს აქ ცხოვრება. თან იმასაც თუ გავითვალისწინებთ რომ ვერავის დაველაპარაკები. იმ ფაქტმა

პეპელა 16

თვალებში უყურებს ლუკას. ბიჭი მისკენ იწევა, შუბლზე ტუჩებს აკრავს და ძალიან მძიმედ კოცნის. ტუჩებს გვიან აშორებს, ცხვირის წვერზეც კოცნის და მერე უღიმის. ტუჩებზე უყურებს, მერე ისევ თვალეში და უკან იხევს. ნინაკა ახლა მის ზურგს ხედავს, მერე ესმის კარების

სიმპათიური სტუმარი ( 16 თავი)

ისევ ჩვენ გვიყურებდა ყველა. -მისვია რამე?- გაბროს გავხედე ეჭვნარევი და მხიარული თვალებით. -კი... სილამაზე.- მითხრა და გამიღიმა. ჩვენებისკენ გავწიეთ. ანიმ და მარიამ რასაც ქვია დამახრჩვეს.

სადღაც შორს... მთებში თავი 16

სოფო ჯერ შეიშმუშნა,მერე საწოლში გაიზმორა, ისე რომ თვალები არ გაუხელია. ესიამოვნა, მაგრამ ძილი მაინც არ გაუგრძელებია. ნელ-ნელა, მძიმედ გაახილა თვალები. უცებ ვერ მიხვდა სად იყო, მერე აღიდგინა გონებაში ყველაფერი და ჩაეღიმა. განსაკუთრებით მის

ველური ორქიდეა (16 თავი)

_საღამო მშვიდობისა! - ამ დროს გიგიც მოვიდა და ღიმილით მოგვესალმა. უკვე ცუდად ვიყავი. ეს ხმა, ღიმილი და მზერა რომლითაც მე მიმზერდა, ძალას მართმევდა. თავს შემოვუძახე, ბეჭებში გავსწორდი და სალამი დავუბრუნე.

უშენობა ვისწავლე(16)

დღეები ერთმანეთს ცვლიდა გუგამ ნატას სიყვარული აუხსნა და ბედნიერები არიან ალექსანდრე და ემილი მიუხედავად იმისა რომ ხშირად ჩხუბობენ მაინც ერთად არიან მაქსიმმ ერთი კვირა გაძლო უერთმანეთოთ...სასწავლო წელი დასრულდა გოოგნები სახლში სხედან და წიგნებიდან

ტყე +16 IX

კენ ვიხრები,ნიკაპზე ხელს ვახებ და თავს ზევით ვაწევინებ -იქნებ არ არსებობს ნიკ! ის ცოცხალი არსებაა,უფლება აქვს იცოცხლოს..დამპირდი რომ ბელას მოივლი,ახლა ბევრი პრობლემები გვაქვს,ის იდუმალი ტყოური მამაკაცი,ბელას ფეხმძიმობის

ტყე +16 VIII

მღელვარე. -სარა-კარავში თავს თვით მთავარი გმირი ყოფს თავს.შეშინებული ვხტები ფეხზე -შემაშინე,მოდი-ძვრება და ისიც ჩემ წინ დგება

ტყე +16 V

ვიკვალავ,გულამომჯდარი მიწაზე ვენარცხები მუხლებით და ხალხს ვავლებ თვალს. -სემ,სასმელი მომიტანე ძალიან გთხოვ-ვევედრები ჩემ წინ მდგარს,ისიც ამჩნევს რომ დარდისგან აღარ ვარ და უსიტყვოდ მიდის სასმლის მოსატანად.კოცონთან დადებულ წყლით სავსე ჭურჭელში ვთხრი

ტყე +16 IV

ვხედავ..სად ვარ? სად არიან დანარჩენები? -კარგად არიან,ისინიც შიშვლები-გიჟის ლაპარაკს უფრო გავს ეს ყველაფერი -რატომ დამაბი? -საშიში ხარ