სიმპათიური სტუმარი ( 17 თავი)

აი გათენდა კიდეც. ჩემდაგასაკვირად მაშინვე გამეღვიძა. მოვემზადე და კომპიუტერს მივუჯექი. ჯერ რვის ნახევარი იყო, ლექცია კი ათზე მქონდა. საავამყოფოში იქედან წავიდოდი. გადავწყვიტე რომ უნივერსიტეტში ჩემი მოტოციკლეტით გავსულიყავი. მთელი ეს დრო გაბროს

პეპელა 17

ალბათ გააგრძელებდა, ზუკას რომ არ ეკოცნა. ზუკას ცივი ტუჩები ჰქონდა, მაგრამ მისი კოცნა თბილი იყო. დედამიწა ისევ ბრუნავდა, მაგრამ ამჯერად თავბრუს აღარ ახვევდა ნინაკას. ზურგზე ზუკას ხელებს გრძნობდა, ტუჩებზე მის ტუჩებს და ხვდებოდა, რომ გაგიჟებამდე

ნოემბრის 13 (თავი 16 და 17)

რა ძნელია არა საუკეთესო მეგობარს რომ ვეღარ ხედავ. თანაც შეიძლება ეს რამოდენიმე თვის განმავლობაში გაგრძელდეს. საშიშროება გამიჩნდა იმისა, რომ შეიძლება გამიჭირდეს აქ ცხოვრება. თან იმასაც თუ გავითვალისწინებთ რომ ვერავის დაველაპარაკები. იმ ფაქტმა

ველური ორქიდეა (17 თავი)

_მეგობრებო.. - მიმართა იქ შეკრებილ საზოგადოებას. ყველა ჩვენკენ მობრუნდა და სმენად იქცნენ. - მოგესალმებით, მე ილია ვარ, ეს დაროა, ჩვენ ორივენი ჩვენი ნიკოს მეგობრები ვართ, ისევე როგორც თქვენ. იუბილარი თუ ნებას დაგვრთავს, პატარა წვლილს ჩვენც შევიტანს

წარსულის სიყვარული (ნაწილი 17)

-ჩემი ბიჭი ყველაზე მაგარი იქნება,ამიტომაც არაფერიც არ მოუვა -არაფერიც,გოგო იქნება დედიკოსავით ლამაზი,,,ენა ბავშვურად გამოვუყავი -ჩემი ბიჭი გოგო არ იქნება

შევსებული არსებობა 13,14,15,16,17

13 _ შემოდი.. როგორც აღმოჩნდა მარტო ერთი ოთახია დაჯავშნული.. _ კი მაგრამ ეს როგორ.. აკი რაოდენობა დაგვაზუსტებინეს? _ დემეტრე რომ არ მოდიოდა მერე ხომ შეიცვალა სია.. _ მერე რა.. ის შეცვლილი სიაც ვთარგმნე.. _ ეტყობა სადღაც შეცდომა გაგეპარა და ორი

ყველგან გამოგყვები (17)

- ევა რას შვება? -აღარ ვმეგობრობთ-ეს ორი სიტყვა სწრაფად წარმოთქვა და სიგარეტი ჩაიდო პირში. -რას ქვია აღარ მეგობრობთ?-ჩაეძია ნინა. -იმიტო... შენ გაწყენინა-როზალი ისე სწრაფად ამბობდა ამ ყველაფერს რომ სამანტაც კი მხიხვდა რაში იყო საქმე.

სვანური ვერდიქტი (17 თავი)

საერთოდ არაფერს ვგრძნობდი, ნახევრად გაწყობილ მაგიდას მივუბრუნდი და მისი ალეგება დავიწყე, როდესაც ტელეფონის ხმამ შემაკრთო, მეგონა იაგო იქნებოდა, მაგრამ ეკრანს დავხედე თუ არა, ტელეფონი ლამის ხელიდან გადამივარდა.

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 17

დილით ადრე გამეღვიძა, მაგრამ ადგომა მეზარებოდა ასე, რომ ისევ გიორგის მკლავებში ჩავრგე თავი. ჩემს მოძრაობაზე გაეღვიძა და ხელები უფრო მაგრად მომხვია, ცოტა ხნის შემდეგ საუბარიც დაიწყო. - დილამშვიდობისა მშვენიერო. - დილამშვიდობისა. - ადგომის დროა,

SoulMate 17

- ეს ჩემი მანქანაა და იმას გავაკეთებ რაც მინდა. - ღმერთო, ვერ წარმოიდგენ როგორ მიყვარხარ. - ჰო ვიცი... ოუ! ეს მტკივნეულია! - რას ამბობდი? - ჰო რონი, მეც მიყვარხარ.