დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს. (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

ზამთარია...სიცივეა....14 დეკემბერია...ისევ. მე სანდროსგან ტექსტური შეტყობინება მომდის....ყველაფერი ისეა როგორც იყო ერთ დროს...2 წლის წინ...მაგრამ ახლა გახსნას არ ვჩქარობ... ვუყურებ ჩვეულებისამებრ ხედს, ნაზად ვიწევ თმას ყურს უკან და ვხსნი

მ წ ვ ა ნ ე ა (მესამე თავი)

ახალი ხილი არ არის, არავისთის გვიან დაძინება, მაგრამ ჩემთვის კი ბავშობიდანვე , შეჩვეული ვიყავი დიდ ხანს ძილს ,ამიტომ ათი საათისკენ ვითიშებოდი , უი რატომ წარსულში ახლაც ვითიშები. სიზმრები ჩემი სტიქია და ჩემი ძილი უდრის ოცნებას, ფანტაზიას და

მ წ ვ ა ნ ე ა

გვერდით მომყვება და ახლა ვიგრძენი მისი სუნი აი იცით როგორი ? სიგარეტის, საპნის,საკუთარი სპეციფიური სუნი და ვერცერთი ვერ შემედავებით რომ ტომი ასხია tom ford . ძლიერი ვარ სუნებში და ამით ვამაყობ .საკუთარი ფიქრების გამო მეცინება და მის შეხებას მოვყავარ

მ წ ვ ა ნ ე ა

დავიბადე ბოდიალისთვის. განუყრელი რამაა ჩემთვის და არავინ და არაფერი მშველის როგორც ქალაქში ბოდიალი . მთელი ოცდასამი წლის განმავლობაში ვერ გავუგე გემო სახლში მარტო ჯდომას , ნუ აქვს მიზეზები მაგასაც , იმიტომ რომ ყანჩაველები ბევრნი ვართ და სახლში

ზ ღ ვ ა რ ი ! ! !

თვალებიდან მდუღარე ცრემლი ცრეცილ ლოყაზე ნიაღვარად მიედინება და მოუსასრულობაში იკარგება. ის მაინც იყოს თავისუფალი... თავში მხოლოდ ერთი აზრი უტრიალებს, როგორმე გაშორდეს იმ ჭუჭყიან სამყაროს, რომელშიც აქამდე უწევდა ყოფნა.გადადგას

ზ ღ ვ ა რ ი ! ! !

ენცხოვრება, სადაც სული ეხუთება. სამყარო რომელმაც ამ მძიმე ნაბიჯის გადადგმისაკენ უბიძგა. ახლა კი ელის ვინმეს, ვინც ხელს კრავს და ნაბიჯს გადაადგმევინებს. პაწაწინა სიცივისგსდის, ან გა თვალებიდან მდუღარე ცრემლი ცრეცილ ლოყაზე ნიაღვარად მიედინება და

ფერი_ა

თითქოს ყველა ფერი შავთეთრია...თითქოს არ აფერადებს არაფერი თეთრ ფურცელზე,შავად მოხაზულ "ყველაფერს"...ერთის გარდა,ერთი ნაწილი გაფერადებულია იმიტომ რომ მისი შავთეთრი ვერსია არ არსებობს.თითონ ფერია... ფერია ოღონდ არვიცი რაფერი...თქვენ იცით ბედნიერების

გ ა ნ ს ხ ვ ა ვ ე ბ უ ლ ი

მხოლოდ მე ვიცი როგორ მჭირდები ახლა,სხვამ არავინ. თავად შენც კი არ იცი რას ვგრძნობ . მე ჯიუტად მოვითხოვ ხვდებოდე ყოველივეს . ვიცი რთული ვარ ,შეიძლება გაშინებს სირთულეები . შენ სამყაროს ყოველთვის ვარდისფრად აღიქვამდი .

პ ი რ ო ბ ა

სულმა ოცნება გადაღვარა წამის სარკმელში, თითქოს ღრუბლებმაც შეიფერეს განწყობა წყნარი, შემოიფარგლა ძველი სიტყვა ახალ სათქმელში და მოგონების გაქრა ზღვარი დაუვიწყარი!

ა დ ა მ ი ა ნ ი

საღამოს 18:45 იც არ იქნებოდა საათი როცა სახლის კარი შეაღო...ო როგორ ვეღარ იტანდა ამ ბინას... მიუხედავად ამისა ამ ოთხ კედლა ვაკუუმს მაინც „შინ“ ერქვა და ეს ბევრ რამეს ამართლებდა კიდეც.... ზოგჯერ უბრალოდ ძალიან გინდება ხოლმე შინ ყოფნა... და ზოგჯერ ეს