სიკვდილამდე 33 წუთით ადრე (თავი მეორე)

-ნუტირი პასუხს ვერ ვცემ მე ხომ გაუაზრებლად მჭირს ის რაც მჭირს .უფრო და უფრო ვუჭერ ხელს ხელზე მეშინია ,რომ არ წავიდეს . -მე აქ ვარ , ოღონდ ნუ ტირი

სიკვდილამდე 33 წუთით ადრე (თავი პირველი ) საცდელი ვარიანტი

ჩვენ ორივე დილით ადრე ვდგებით .ზუსტად ერთსა და იმავე დროს ,მაგრამ სხვადასხვა ადგილას .დილამდე ჯერ შორია,აქედან გამომდინარე არ მაქვს მიზეზი მეღვიძოს ,მაგრამ რა მოვუხერხო თავს, ძილი არ მეკარება .მშვიდად ყოფნას მიზეზი სჭირდება, მე კიდევ სიმშვიდე არ

ალექსანდრე (6 თავი ) დასასრული

ეს მათი პირველი და დაუვიწყდარი კოცნა იყო.ლეა ხშირად სტუმრობდა ტყეს სადაც მისთვის განკუთვნილი სახლი იდგა სახატავი მასალით სავსე. იჯდა და ხატავდა , ნახატების უმეტესობაზე კი ალექსანდრე იყო გამოსახული სხვადასხვა რაკურსით.

ალექსანდრე (5 თავი )

სახლში დავბრუნდით,ბედნიერები და ენერგიით სავსე.ალექსანდრემ სახლში დამტოვა და თვითონაც წავიდა თავის სახლში. მე აბაზანაში შევედი,თბილმა წყალმა მიშველა და დაღლილობა მომიხსნა. გამოვედი თუ არა საწოლზე მივესვენე და ჩამეძინა.

ალექსანდრე (4 თავი )

ისევ მისი კოშმარი რომელიც უკვე დიდი ხანია არ ასვენებს.ისევ ის თვალები,ისევ ცეცხლი და რაღაც ხმა რომელიც მას ეძახის და რაღაცას ეუბნება.შორიდან ისმის ხმა და თითქოს ეს ალექსანდრეა,ეს მისი ხმაა.ლეა წინ მიიწევს უნდა მისწვდეს ან მისი ხმა გაიგოს უკეთ.

ალექსანდრე (3 თავი )

მალევე დაწვა დასაძინებლად,თვალები დახუჭა თუ არა ისევ ალექსანდრეს თვალები ამოუტივტივდა,და მასთან გატარებული თითოეული წუთი გაიხსენა . რასჭირდა,ბიჭზე არასდროს უფიქრია ასე,ალექსანდრემ კი მისი დაინტერესება ერთ დღეში

ალექსანდრე (2 თავი )

-კი,წამოვალ დამელოდე. ოთახში ავიდა და სწრაფად გამოიცვალა ,თავისი ჩანთაც აიღო სადაც ყოველთვის ჰქონდა სახატავი მასალა და ჩავიდა.რატომ დასთანხმდა წასვლაზე ადამიანს რომელსაც არც კი იცნობს? თვითონაც არ იცის... მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ.

ალექსანდრე ყაზბეგი (სრულად)

კედელთან მიყუდებული დედა რომელიც ხმას ვერ იღებდა ვერც ტიროდა ვერც ბლოვობდა ბოლოს ყვირილი დაიწყო ვეღარ ითმენდა ჩუმად ყოფნას ექიმს მივარდა ყვირილი დაუწყო და ამით ყველაფერი ნათქვამი იყო ფეხზე ამდგარი მამა რომელსაც ფერი წასვლოდა ხმას ვერ იღებდა არავინ

ალექსანდრე3(დასასრული.)

-მართლა გინდა რომ ამ ბიჭის ცოლი იყო?-ყოველთვის არ ხდება ის რაც ჩვენ გვინდა სანდრო.გოგოხია შეტრიალდა, ახლა უკვე ისე მყარად, ირაკლიმ ვეღარ შეძლო მისი მობრუნება.მიდიოდა გოგოხია და სტკიოდა დაკარგული სიყვარული..

ალექსანდრე.(2)

-ერთხელ საშინლად რომ წვიმდა და შემთხვევით რომ შეგხვდი, მაშინაც ასე გადაგხვიე ხელი და მივდიოდით, წვიმაზე დაგიწყე ლაპარაკი, შენ მითხარი ახლა ნუცუბიძეზე რომ ვიყო, ყველაზე მეტად გამიხარდებოდაო, იქ ყველაზე ლამაზად წვიმს ხოლმეო, მე ოცნება აგისრულე, ხელში