ტაისია ამირეჯიბი (სრულად)

-სამი წლის შემდეგ იმიტომ დაბრუნდი,რომ ჩუმად ყოფილიყავი ტაისია?-და, აი, გაბრიელის ხმა.ხმა,რომელიც ასე ძალიან ენატრებოდა. -არა,იმისთვის დავბრუნდი,რომ ამ სიჩუმეში შენთან ერთად დავიკარგო.-კუპრივით შავი თვალები ისევ შეხვდნენ ცისფერ თვალებს და ეს

ტაისია ამირეჯიბი (8 თავი)

აგარაკზე,ნანუკას ნახატს მისჩერებოდნენ გაბრიელი და ტაისია.ტაისიას ამშვიდებდა დაქალზე მოგონებები,აი,გაბრიელი კი საერთოდ არ გამოიყურებოდა მშვიდად.მიუხედაად იმისა,რომ არ იმჩნევდა:

ტაისია ამირეჯიბი (7 თავი)

-ყველაფერი შენი თვალების ბრალია!-ისე უთხრა თითქოს ტაისია უპასუხებდა და აუცილებლად თავს გაიმართლებდა,მაგრამ ტაისიას ეძინა,ეძინა რომ რეალობას გაქცეოდა,რეალობას რომელიც სულს უხუთავდა.

ტაისია ამირეჯიბი (6 თავი)

თვალები,რომ გაახილა ისევ ნაცნობ ოთახში აღმოჩნდა,უცებვე წამოდგა და მისაღებში გავიდა, სადაც დივანზე ჩაძინებული გაბრიელი დახვდა და ოდნავ ჩაეღიმა,უზომოდ მადლიერი იყო ამ ადმიანის,ის რომ არა არც იცის როგორი იქნებოდა ეს დღეები.გაბრიელთან ჩაიმუხლა და კარგად

ტაისია ამირეჯიბი ( 5 თავი)

ცისფერი კაბა ეცვა, ტანზე მომდგარი,ძალიან ღრმა დეკოლტეთ და ამოღებული ზურგით,თმები გვერდზე ჰქონდა გადმოყრილი და ძალიან მსუბუქი მაკიაჟი ამშვენებდა ტაისიას,გვერდზე კახა ამოუდგა და ხელკავი გამოსდო.დედოფალივით თავაწეული მიაბიჯებდა, ყველას მზერას

ტაისია ამირეჯიბი (4 თავი)

როგორც კი გაბრიელი სახლში შევიდა,ტაისია თავის სამფლობელოში დაბრუნდა.გამოფიტულმა შეაღო კარები,უცებვე ვისკის ბოთლს დაწვდა,ჭიქაში ჩამოისხა და აივნისკენ გაემართა,სადაც კახა დახვდა,გაკვირვებული შეხედა დაუპატიჟებელ სტუმარს,შემდეგ უბრალოდ ჩაიცინა და

ტაისია ამირეჯიბი (3 თავი)

სწრაფი ნაბიჯებით მიუყვებოდა სანაპიროს,საშინლად გაცოფებული იყო.არ იცოდა საიდან მოდიოდა ამდენი აგრესია,ყველაფრის და ყველას განადგურება სურდა.ნუთუ ამ ყველაფრის მიზეზი ტაისია იყო?

ტაისია ამირეჯიბი (2 თავი)

ტაისიასთან უნდა შესულიყო,რომელიც თავისთვის ემზადებოდა და ოთახში არავის არ უშვებდა,მაგრამ როცა კიდევ ერთი ადამიანის ხმა მოესმა შეჩერდა,რომელიც აშკარად ქალს ეკუთვნოდა,უფრო ახლოს მიიწია და უკვე სიტყვების გარჩევაც დაიწყო:

ტაისია ამირეჯიბი ( 1 თავი)

მრავალსართულიან სასტუმროში,ბოლო სართულზე მოთავსებული ნომერი მას ეკუთვნოდა და შავ პენუარში გამოწყობილი აივნიდან გაჰყურებდა ზღვას,რომელსაც უკვე ვერ იტანდა,არადა ერთდროს ყველაზე მეტად უყვარდა,სიმშვიდეს ჩუქნიდა,რაც საშინლად სიამოვნებდა,მაგრამ ახლა,როცა