...და მზე ამოვიდა (მეშვიდე თავი) (ფინალური)
მისკენ ვტრიალდები, იმის იმედით, რომ ის იქ, ყავით ხელში დამხვდება, მაგრამ მე მხოლოდ ცარიელი სივრცე მხვდება. ცრემლები მომდის და მტკივა, მაგრამ ვიცი, რომ ის ჩემთანაა. მენატრება... სიცოცხლის ბოლო წვეთამდე მენატრება... და მასთან მინდა... მაგრამ უკვე...და მზე ამოვიდა (მეექვსე თავი)
- დღეს უკვე მეორედ ხარ ჩემს მკლავებში.- გამიღიმა მან. ის ჩემთან ძალიან ახლოს იყო. მე მის სუნთქვას ვგრძობდი. ღიმილი ტუჩის ბოლოებში ეპარებოდა და მის თვალებში მზე ირეკლებოდა, რომელიც უკვე ჩადიოდა. მე ღრმად ამოვისუნთქე და ჩავეხუტე, აი, რომ იტყვიან...და მზე ამოვიდა (მეხუთე თავი)
ნოე მოგწონს? - მკითხა მან. ისევ მკაცრი ტონი ჰქონდა.მე ცოტა დავიბენი. გამახსენდა ნოე. მისი აღნაგობა, საუბარი, მასთან ცეკვა, ბუხართან ძილი და ყველაფერი. ამაზე ჩაფიქრებულმა ხმის ამოღება ვერ შევძელი.-ასეც ვიცოდი!- შემომხედა...და მზე ამოვიდა (მეოთხე თავი)
შემდეგ ისევ გავაღე კარი და ის ისევ იქ იდგა. ისევ ისეთი როგორც იმ საღამოს. კლასიკურ სამოსში სულ სხვანაირი იყო. ძალიან მომწონდა. როცა მას ვუყურებდი სხვა არაფერი აღარ მინდოდა. მავიწყდებოდა პრობლემები. თმები თავის სტილზე დაეყენებინა,...და მზე ამოვიდა (მესამე თავი)
ცეკვა მომწონს. - დავაზუსტე მე, რომ მხოლოდ ცეკვა მომწონდა. - და პარტნიორი? - წარბები აათამაშა მან. ბოლოს გამეცინა მის მიმიკებზე. - პარტნიორს არაუშავს. - ვუთხარი და სიცილი დავიწყეთ. - გთხოვ, მოეშვი. ძალიან დაძაბული ხარ. უბრალოდ მოეშვი. -მითხრა მან...და მზე ამოვიდა (მეორე თავი)
გავიხედ-გამოვიხედე და ხალიჩაზე ვიწექი. თავი ნოეს მკერდზე მედო. გაურკვევლობაში აღმოვჩნდი. შემეშინდა, სასწრაფოდ ავდექი. ტელეფონს დავხედე და ოცდათხუთმეტი გამოტოვებული ზარი დამხვდა. შემეშინდა. სასწრაფოდ სააბაზანოში შევედი და მოვწესრიგდი. როდესაც...და მზე ამოვიდა (პირველი თავი)
და აი ჩვეულებრივი დღე გათენდა, მაგრამ ჩემს გულში მაშინ არ თენდებოდა. ადგომა არ მინდოდა. წვიმდა. ციოდა. იმის იმედით, რომ ჯერ ჩემი ადგომის დრო არ იქნებოდა, საწოლთან მდგარ ტუმბოდან, ჩემი ტელეფონი ავიღე და საათს დავხედე. ათი საათი იყო. ავდექი და...და მზე ამოვიდა
მციოდა. სახლში მინდოდა. მინდოდა ჩემს თბილ ლოგინში აღმოვჩენილიყავი და არავის არ გავეღვიძებინე, რადგან ეს სიზმარი მეგონა და მინდოდა დიდ ხანს გაგრძელებულიყო. მეშინოდა, რომ გამაღვიძებდნენ. წვიმა არ წყდებოდა. სახეზე მეცემოდა და გრძნობებით მავსებდა.მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს
ვწუხვარ და მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს, ვუძლებ შენს მზერას როგორც გვალვას პლუმერიები, შენი სურნელი რომელ ბაღში აღარ ვეძიე, გადასარჩენად ამოვიდა გულზე იები. ჰო ალბათ ახლა სხვა სხეული უფრო ნაზია, როგორც ფურცლებად დაცვენილი კამელიები.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.