შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (4 თავი)

სახლში მე დედა და ლუკა ერთად ვბრუნდებით, ფოტოს არსებობა აღარც კი მახსოვს, არც იმ ნახატის რომელზეც სანდროა გამოსახული და რომელიც არ უნდა დამეხატა! კარი ღიაა. სახლში შესულებს კი შიგნით არავინ გვხვდება. -სალი. სანდრო ხომ არ იცი სად არის? -მეკითხება

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი20)

-კაი - გავუღიმე მეც. გავედით სამზარეულოშილუდი პარკიდან ამოვაწყე ერთი გავხსენი და ჭიქაში ჩასხმა დავაპირე, მაგრამ ხელებმა დამიწყო კანკალი და ვერ მოვახერხე, ანდრეამ შემომხედა, თავი უხერხულად ვიგრძენი და ბოთლი ხმაურიანად დავდგი.-მოდი ისე გავიტანოთ არ

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი15)

ღმერთო არ მჯერა რომ ამას ვაკეთებ, მაგრამ სიმართლის გაგება მინდა. ვიცი რომ ლაშას ვუყვარდი და რაიმე სერიოზული მიზეზი ექნებოდა ჩემი მიტოვების, მაგრამ იქნებ ყველფერი მოიგონა და თამუნა მართალია? რაც არ უნდა იყოს სიმართლე უნდა გავიგო და დასკვნებს შემდეგ

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი19)

ლუკა ოთახიდან გავიდა. გავიგონე ნაბიჯების და კარის ხმა და მივხვდი რომ სადღაც წავიდა. რაღაც მომენტში მესიამოვნა მარტო დარჩენა, როცა ცუდად ვიყავი, ან გაბრაზებული, ან მოწყენილი, მოკლედ როცა ფიქრი და საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა მჭირდებოდა, ბაღში

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (3 თავი)

უკვე 5 დღეა რაც ამ სახლში ვცოხვრობ და სანდრო ისე მექცევა მე როგორც მოსიახლე მტერი.ვერაფერი გავუგე რატომ ვერ მიტანს? მე ხომ ძაით არ შევჭრილვარ მის ცხოვრებაში. უნივერსიტეტში წასვის დროა. სანდრო რა თქმა უნდა თავისი მანქანით მიდის. მე გარეთ გავდივარ და

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი14)

ლაშა? კი მაგრამ... ღმერთო ჩემო რა ვქნა? მე არ შემიძლია მისი ნახვა. მე ხომ შოთიკო მიყვარს, მაგრამ ლაშას იქნებ სერიოზული მიზეზი ჰქონდა დაშორების? -მელანო ამ შუაღამეზე FB ში რა გინდა? -რავი თამუ ცუდად ვარ. ვერ დავიძინე. შენ რატომ არ გძინავს 4ის

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი13)

-ბიჭებო რას აკეთებთ? -მელანო კარგად ხარ? რა სახე გაქვს? არაფერს უბრალოდ ეს მანქანა გასაყიდად ერთ ტიპს უდევს და ფოტოებს ვნახულობდით. რა მოხდა? -არაფერი უბრალოდ კარგი მანქანაა. ეს ყავა თქვენ. მე კი დავწვები.

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (თავი 2)

ვცდილობ გავექცე ასეთ რეალობას, მაგრამ ყველამ ვიცით რომ ეს შეუძლებელია. ერთადერთი რამ რაც ძველ ადგილთან მაკავშირებს ფოტოები და მოგონებებია. დილით დედაჩემი მაღვიძებს და ახალ უნიში პირველ დღეს მილოცავს. ამაში მოსალოცი არაფერია მაგრამ მაინც მიხარია.

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 1

მახსოვს 5 წლის, რომ გავხდი მშობლების საუბარს მივაყურადე. ვიცოდი, რომ კარგად არ ვიქცეოდი, მაგრამ მაშინ ხომ ბავშვი ვიყავი თან ცნობისმოყვარე, თავის შეკავება თქვენც გაგიჭირდებოდათ თუკი თქვენზე ისაუბრებდნენ. პატარა სულელი და ცნობისმოყვარე ვიყავი,

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (თავი 1)

ყველაფერი იდეალურად იყო, იდეალური სახლი, იდეალური უნივერსიტეტი, იდეალური მეგობრები, იდეალური კალათბურთის გუნდი, მაგრამ ახლა ყველაფერი იცვლება. მე და დედა ამ სახლს ვტოვებთ და სრულიად სხვა ქალაქში გადავდივართ საცხოვრებლად, ჩემს არ ვიცი როგორ ვთქვა