მეორედ არ იბადებიან (თავი 1)

-ისე მიკვირს მთელი თვეებია გაიგნორებ და მაინც რომ ცდილობდ ურთიერთობის აღდგენას, ვოთ ეტა მინს. -იმას, რომ ჩემთვის მნიშვნელოვანი ხარ. -მნიშვნელოვანი კი არა ერთი სული გაქვს შენი ტურტლიანი ხელებით სადმე მომიფათურო. -რა სიტყვებია ეს..

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი8)

ვივახშმეთ... ყველაფერი მივალაგეთ... სანდრო როგორც ყოველთვის კარგ ხასიათზეა, ლუკა და მე მოწყენილები ვსხედვართ და ველოდებით... დრო უსაშველოდ გაიწელა, იმედის გადაწურვამდე რამდენიმე წამამდე კარზე ზარია... უცებ ლუკას და ჩემი თვალები ერთმანეთს ხვდება,

წუხელ თოვდა, ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი,

წუხელ თოვდა, ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი, გენახე და ძილში თბილად დაგეხურე. მე ავდექი პირველ თოვლზე, განთიადში და ვეძებდი შენს პატარა ნაფეხურებს.

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი7)

როგორც ჩანს ცოტა კიარა ძალიან ეტკინა, დამაყრუებელი, მაგამ წუთიერი ყვირილის შემდეგ ხელი შევუხვიე, რატომღაც ვერ ვიტანდი მის ტკივილს, რატომ? რატომ ვღელავდი სანდროზე? ნუთუ რამე... არა არ არსებობს, არანაირი გრძნობა არ არსებობს... იმ ღამეს ბიჭები

ზოგჯერ მეგობარს მეგობრად არ ვცნობთ

იმის გამო რომ კაცი კაცს არ ძმობს, ზოგჯერ მეგობარს მეგობრად არ ვცნობთ, ხშირად ეჭვები შეგვაქვს მათში, ვინც მართლა ერთგულად გვიდგას მხარში...

შენ ჩემი არ ხარ და არც იქნები

შენ ჩემი არ ხარ და არც იქნები რადგან შენ არ გაქვს ჩემზე ფიქრები დრო გავა მეტყვი”იზრუნე თავზე, მე სულ სხვა მიყვარს და ვფიქრობ მასზე.

"მე რომ არ ვიყო ადამიანი"

ხელებს გულზე ვიკრეფ და მის ძგერას ვგრძნობ. გულს ვგრძნობ, ფეთქავს…. ვითვლი თუ რამდენჯერ აძგერდა და თვითკმაყოფილს მეღიმება აჩქარებულ გულისცემაზე. ახლა სულს დავეძებ, რომელიც დროს მიაქვს და ჰაერში ფანტავს….

,,მე რომ არ ვიყო ადამიანი‘‘

არ ვიცით და ვერც ვერასდროს გავიგებთ ადამიანები თუ რას გრძნობენ ცხოველები და სხვა სულიერი არსებები სხვადასხვა სიტუაციებში. ჩვენ ვგრძნობთ, ისევე როგორც ცხოველები. განვიცდით, ისევე როგორც ცხოველებს შეუძლიათ ეს. ჩვენი განცდები ხშირად დამღუპველად

მე რომ არ ვიყო ადამიანი (კონკურსგარეშე)

წამის უკანასნელ ამოსუნთქავამდე, უნაყოფო ანგარიშისას, რიცხვის არასასრულ მონაკვეთამდე, უსასრულობის უსასრულო ჯაჭვამდე, დღეში დაახლოებით სამსაათნახევარს, შუაღამეს გადაცდენილი ანგარიშებით, მიკერძოებული ალგორითმებისა და საძულველი განტოლებების პასუხამდე,

ხელი არ გამიშვა არასდროს ძვირფასო

ხელი არ გამიშვა არასდროს ძვირფასო, თორემ ცოტაც და უფსკრულში ჩამიტანს... ტკივილი, რომელიც ჩემშია ჩაფლული იცოდე ნელ-ნელა ჩკუიდან გამიყვანს...