არ მოკვდები (თავი 8)

ლიკაც გამოვიდა ოთახიდან, ჩაშავებული თვალებით, სახეზე სუ თეთრი და დაჯდა ანდროს წინ. -ყავა დალიე ლიკუშ, წნევა გექნება დაბალი -არ მინდა, არ ვსვამ ყავას -ეგ კაია მარა ეხა დალიე. ექიმ ქალს მე უნდა გასწავლო ეს? -აუ მეზარება -მე დაგისხავ, საშინლად

არ მოკვდები (თავი 7)

-ანდრო მე არ ვხუმრობ მემგონი სერიოზულად არ გაწყენდა ეხლა ექიმთან წასვლა ამმდენი ყვირილისგან მეც და ნიკაც დავიღალეთ -ესე ხდება ამას ნერვოზი არა ნერვიულობა ეწოდება ლაშა ექიმთან აი ამ კრეტინს ჭირდება მემგონი წასვლა.

არ ვიცი ჩემო

არვიცი ჩემო რა გითხრა აბა, ჩემს უთქმელს ხშირად გებულობ ვიცი, ეს შემოდმომაც გაიხდის კაბას და ამინდების ირღვევა ფიცი. რომ ახლა ხშირად იწვიმებს ალბათ, რომ ეს დღეებიც მცირდება უფრო,

ზეცა თავისას არ კარგავს! -4-

რას მკარნახობდა ის? იმას, რომ ეს გადაწყვეტილება უნდა მიმეღო. იმას, რომ წინაამღდეგ შემთხვევაში ჩემი სინდისის ხმა გამაყრუებდა. იმას, რომ შიო ერთი ჩვეულებრივი გამვლელი არ არის და კიდევ იცით, რას? რომ შიო, მე და თათა იქ, ირმის ნახტომში დაგვაკავშირეს

არ მოკვდები (თავი 6)

იმ დღეს ანის პალატაში უამრავი ადამიანი დადიოდა, ვინ აღარ მისულა. ანდრო,ნიკა და ლაშა ერთმანეთს ენაცვლებოდნენ. ანის არავინ ტოვებდა ყველანაირად ცდილობდნენ რომ მას სიმარტოვე არ ეგრძნო და დაჟე პირიქით თავი მოებეზრებინათ ანისთვის, ალექსმა მესიჯიც მიწერა

ზეცა თავისას არ კარგავს! -3-

''იქნებ საერთოდ აღარ ვიგრძნო თათას მიმართ იმის მსგავსი არაფერი, რაც მის დაბადების დღეს მოხდა? ამის გაფიქრებაზე გული საეჭვოდ მეწიწკნება. შეუძლებელია ყველაფერი უცებ არაფრად იქცეს, იმდენად დიდი მანძილია ამ ორ სიტყვას შორის.''

არ იცი რომ... (1 თავი)

პირველად ყოველთვის ვუყურებთ თვალებში. თვალებში ჩახედვით მუცელში პეპლების შეტევას იღებ და საბოლოოდ ტკივილი მარწუხივით გიჭერს გულში. ასე იბადება გრძნობა რომელსაც ყველა ვერ გაიგებს, გრძნობა რომელსაც ვერავინ ხსნის და გრძნობა, რომელიც ყველაზე მეტად

არ მოკვდები (თავი 4)

დიტომ ფული დატოვა, ერთი ორი ფუნთუშა წამოუღო ანის და მივიდნენ საავადმყოფოში. ანი პალატაში შეიყვანა დიტომ სადაც გაბრაზებული სანდრო ელოდებოდა. -ანი რატომ გახვედი პალატიდან ან საერთოდ რატომ ადექი შენთვის არ შეილება -ვიცი მაგრამ დავიღალე ერთი კვირაა ამ

ტვინის არცერთი უჯრედი არ გივიწყებს...

ტვინის არცერთი უჯრედი არ გივიწყებს... ოცნებიდან დიდი და საკმაოდ ტკივილიანი რეალობა , ხელს გჭიდებს და საკმაოდ უხეშად გათრევს.... ის წამიერი გულის აჩქარება , ტვინის უჯრედების , გახსნა და მოდუნება , მაინც ვერგივიწყებს. სადღაც ოთახის ბოლოში ჩაბნელებულ

არ მოკვდები (თავი 3)

ტყუილი ყველაზე საშინელებაა და ერთდერთი რამ რაც ადამიანს ნდობას აკარგინებს ყველას მიმართ. შეილება მოიტყუო უმნიშვნელოდ და თანაც ხუმრობის მიზნით მაგრამ როცა ამით უკვე ადამიანს გულს ტკენ ამას გამართლება არ აქ. საყვარელი ადამიანისგან კი ეს ყველაზე