სხვა საჩუქარი ქვეყნად არ მინდა

„მიყვარხარ“ კვლავაც გაგიმეორებ, სანამ იმავეს მეტყვი. გეტყვი რომ ჩემი მზე და მთვარე ხარ, ჩემი სუნთქვა ხარ მეთქი!... მიყვარხარ! ციდან ვარსკვლავი წყდება, შენ ჩაგიფიქრებს გული, არ გამაგონო როცა შევხვდებით, რომ ცხოვრებაა რთული!...

"მე არ მოვმკვდარვარ,გარდავიცვალე" (1)

ალბათ გაინტერესებთ ვისზეა საუბარი.მეგი-16 წლის.მე-10 კლასის მოსწავლე.თუმცა იგი უკვე ამ ქვეყანაზე აგარ იმყოფება.მიზეზი ავარიააა.ექსკურსიიდან ბრუნდებოდნენ მანქანამ დამუხრუჭება ვერ მასწრო მხოლოდ ის დაზიანდა.იაშვილის კლინიკაში გადაიყვანეს,ერთი კვირა

ყველას შენსავით არ გაუმართლა !

უცებ სახლი შეზანზარდა. მიას დანა ჰაერში გაუშეშდა. წამით სუნთქვაც კი შეწყვიტა. ვერ გაიაზრა რა ხდებოდა მის თავს. უცებ ფანჯრებმაც გამოსცეს საშინელი ზანზარის ხმა, მიას დანა ხელიდან გაუვარდა.დანა ხმაურით დავარდა იატაკზე...მალევე ფანჯრები შემოგლიჯა

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (13 ნაწილი)

ესღა მაკლდა რა!!! რა ჯანდაბა გავაკეთო ახლა მეე... ფიქრით თავს ვიმტვრევდი და არ ვიცოდი რა მექნა. გაქცევას აზრი არ აქვს, ბათუმიდან თბილისამდე აუცილებლად სადმე დამიჭერენ. ოოო ლიზა რა!!! ტელეფონი მაინც მქონდეს... საწოლიდან ავდექი და ფანჯარას

ბედნიერება გაზიარებით არ მცირდება (სრულად)

- ბაბუ, შენ ხომ გიყვარდა ბებო?! - მივარდა მოხუც თედო პაპას შვილიშვილი.- როგორ არ მიყვარდა, ბაბუ, -ნაღვლიანი თვალები მიაპყრო მაშინვე და დამჭკნარი ღაწვები ოდნავ შეარხია.- როგორია სიყვარული, ბაბუ?- სიყვარულს ვერ აღწერ, შვილო, სიყვარული უნდა იგრძნო. მზე

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია(12 ნაწილი)

ასე ტკბილად დილით ჯერ არ გამღვიძებია... თვალები გავახილე და საყვარელი ადამიანის სურნელით გავივსე ფილტვები, კისერში ვაკოცე და უფრო მჭიდროდ მოვხვიე ხელები. შეიშუშნა, ჩემსკენ გადმოტრიალდა და ზღვისფერი თვალები მომანათა -რა ტკბილი მყავხარ - ჩავჩურჩულე და

ერთი კვირაა არ უწვიმია...

არ წვიმს.... უკვე ერთი კვირაა არ უწვიმია.... ყველას სახეზე ღიმილი აკერია, მაგრამ ნახევარზე მეტი ყალბია. სამწუხაროდ, წვიმა მხოლოდ სკოლის დღეებშია და ვერ ვახერხებ ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარმა აცრემლებული თვალებით ვუყურო წვიმის წვეთებს და ვერ ვითვლი მათ

რად არ ჩანხარ, ჩიტისგულავ

ახლა მე შენს მონატრებას ვეფერები... გაზაფხულდა. ის წარსულის ჭრელა-ჭრულა მოგონება განადგურდა... დავივიწყე, თუმცა მერე კვლავ დაბრუნდა: მონატრება, უშენობა, რაც არ მსურდა...

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [დასასრული]

კარისკენ წავედი. ვიფიქრე ლექსო და ლიზა მოვიდნენ-მეთქი, მაგრამ არა. კარი გამოვაღე და თვალებგაფართოებულმა, გაკვირვებულმა შევხედე დედაჩემს. სულ შეცვლილა. ერთი წლის განმავლობაში თითქოს ტრანსფორმირდა და სხვა გახდა. გამხდარიყო, თვალრბჩაცვენილი, სევდიანად

მართალია რომ ამბობენ.. გული არ ბერდებაო

ამდენი წლის შემდეგ.. ვუყურებდი მის თვალებს .. ღიმილიან სახეს სინანული ცვლის... მე თვალები მლაშე სითხით მევსება..ის თავს დანანებით გადააქნევს აქეთ იქით.. შემდეგ კი ბრბოშ ი ერევა... მე ღრმად ამოვისუნთქე.... ისევ იმ ადგილს გავუშტეერე თვალი, სადაც