ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 22)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...!ბიჭო დემეტრემ გაუფრთხილდეს იმას ვინც მისთვის ძვირფასია თორე სხვა დაასწრებსო!-როცა მივხვდი რაზეც... უფროსწორად ვისზეც იყო

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 21)

-მიყვარხარ პატარავ!-მე კი უბრალოდ გამეღიმა, თურმე მარტო მე არ ვყოფილვარ გიჟი ამ დედამიწაზე ღმერთმა ერთი გიჟი გააჩინა ჩემთვვის! -მეც-ამოვიჩურჩულე ისე რომ ჩემი ხმა მე ძლივსღა მესმოდა. -რა თქვი?!-თავი მაღლა ამაწევინა და გაღიებულმა ჩამაშტერდა თვალებში.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 20)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! ასე 1 საათი ვიქნებოდით ბათუმ გორაზე, სიცივე ვიგრძენი და გამაჟრჟოლა, დემეტრემ მისი მოსაცმელი გაიძრო და მე მომაფარა.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 19)

სრულ შოკში მყოფმა საუბრის და განძრევის უნარი დავკარგე, აღარ ვიცოდი რა მექნა, ანდა რა მეთქვა, ერთ ადგილს მიჯაჭვული ვიყავი და ათასი ფიქრი მიტრიალებდა თავში.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 18)

თამუნას ნაამბობი: ბესო მალევე მოვიდა, ჩვენც საქმე არ გვქონდა, ერთმანეთს ვუშლიდით ნერვებს და ათას სისულელეზე ვსაუბრობდით. ლელუკა ტელეფონში იყო ჩამძვრალი და დებილივით იღიმოდა, მე და უჩა ვჩხუბობდით, ხან თავზე დამახტა, ხან კალთაში ჩამიჯდა და ლელას

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 17)

-ეგრე გამოდის-გაიცინა მანაც და საქმე გააგრძელა. მისაღებში შევედი, ბესო მდივანზე წამოკოტრიალებულიყო და ტელევიზორს უყურებდა, უჩა კიდე ისეთი სახით იჯდა რომ შეგეშინდებოდათ, ხელთ რომ ეგდო ვინმე ნამდვილად შემოაკვდებოდა. ლელუკამ დაგვიძახა ყველაფერი

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 16)

-თამუნა კარგად ხარ?!-კოკას ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდა და მას გავხედე. -რა ხდება?!-უემოციოდ ვკითხე და ორივეს რიგრიგობით გადავხედე. -რას გულისხმობ?-დემეტრემ თვალებში ჩამაშტერდა და მსუბუქად გაიღიმა. -დებილი გგონივარ? რა ხდება თქო !!!-ხმას საგრძნობლად

იყო და არა იყო რა...

ეს არის ლექსი, რომელიც დაწერა ერთმა სიყვარულით სავსე ადამიანმაა...! იყო და არა იყო რა, ამქვეყნად რა არ ხდებოდა, ვიღაცა გრძნობას იძენდა, ვიღაცის გრძნობა ქრებოდა,

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 15)

ბიჭების შემოსვლის მერე კოკას ხასიათი შეეცვალა, დაძაბული იჯდა, ხან ტელეფონს ხან კიდე სიგარეტის კოლოფს ათამაშებდა ხელში, ასე ვიყავით თითქმის 1 საათი, ვსაუბრობდით ყველაფერზე, კოკა ძალიან კარგი ადამიანი ჩანდა და იყო კიდეც. საუბარშიც ეტყობოდა დაძაბულობა.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 14)

დილით სიმძიმის გრძნობამ გამაღვიძა, თითქოსდა 100 კილოგრამის ტვირთი დაედოთ ჩემზე, წამწამები ძნელად დავაშორე ერთმანეთს და რას ვხედავ, დემეტრეს თავი კომფორტულად მოეთავსებინა ჩემს მკერდზე და ფშვინავდა, ღმერთო ძილშიც კი სერიოზულია!!! მაგრამ უხდება,