არც კონკია, არც პრინცი -5-
''ნეტავ, ჩემ წინ ახლა ის იდგეს! ასე ზიზღით კი არ მიყურებდეს, არამედ მიღიმოდეს... აი, მაშინ რომ მიღიმოდა, წყლიდან ამოყვანის შემდეგ... სიყვარულით და შვებით... ბავშვობის მოგონებები გარბიან, მე ვერ ვეწევი. ვეძახი მათ, მაგრამ არ ბრუნდებიან.''არც კონკია, არც პრინცი -3-
''მელანდება ის... წყალი... ხმაური მესმის... მისი მზერა მამშვიდებს... ნაპირთან უკვე ახლოს ვართ, მე კი ეს სულაც არ მადარდებს... ჩემ გვერდითაა და შუაგულ ოკეანეში რომც ვიყოთ, მაინც არაფერი დამემართება, რადგან ის ამას არ დაუშვებს... კბილს კბილზეარც კონკია, არც პრინცი -2-
''მათ უყვარდათ ერთმანეთი და ცხოვრობდნენ დიდხანს და ბედნიერად! სიტყვა ''უყვარდათ'' ახალი იყო ჩემთვის... არა, მეც მიყვარდა ლილუ... თათაც ძალიან მიყვარდა, მაგრამ არასდროს მითქვამს ვინმესთვის რომელიმე ბიჭზე, რომ მის მიმართ სიყვარულს ვგრძნობდი.''არც კონკია, არც პრინცი -1-
''არ ვიცი, რა ხდება ამ სახლის გარეთ. არ ვიცი, რა ხდება ჩემს შინაგან სამყაროში. ვარ გაურკვევლობის უმაღლეს სტადიაში. მჭამენ ტყუილის, სიყალბის, მოწყენილობის მეტასტაზები, მაგრამ არაფერს ვიმჩნევ, რადგან პრეზიდენტის შვილი ვარ.''მგოსნებიდან არც კი ვიცი ვის მივბაძო
მგოსნებიდან არც კი ვიცი ვის მივბაძო შოთას შრომა, აკაკი თუ ვაჟა ვაქო ბარათაშვილს და ჩვენს ჭკვიან გალაქტიონს როგორ ვკადრო და სიტყვები მათ მოვპარო ვწვალობ ვეძებ სააქაოს მე სამყაროსარც ერთი ნაბიჯი უკან! სრულად
- დეფორმირებულია , - განაჩენივით გაისმა ხმა ... ამ დღის შემდეგ თვრამეტი წელი გავიდა . მთელი ჩემი ბავშვობა ძალიან უცნაური იყო . თითქმის არასდროს მაცვია უმკლაო მაიკა , სახლშიც კი .არც ერთი ნაბიჯი უკან! (თავი 1)
თითქმის არასდროს მაცვია უმკლაო მაიკა , სახლშიც კი . სულ აჩაჩული და ისეთი მაისურებით დავდივარ რომელშიც სულ არ მეტყობა რა მჭირს. მე ერთი ჩვეულებრივი დეფორმირებული ბავშვი ვარ . დეფორმირებული , შეუხედავი , - ჩემს დასახასათებლად უამრავ სიტყვას ვიყენებმე არც ზეცის და არც მიწის შვილი ვარ
მე არც მიწის და არც ზეცის შვილი ვარ მე უფრო სხვაფერი სამყაროს გმირი ვარ, გადარეული და მთლად ეული... ასევე სხვგვარი ფიქრებიც კი მიყვარს!არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (8)
საღამოს დამლაგებელი მოვიდა და მეც სახლი დავტოვე, ხელი რომ არ შემეშალა.ფეხით გავუყევი სასაფლაოსკენ გზას და თან ვფიქრობდი რა იქნებოდა ამის შემდეგ.ვაჩე ფულს მასესხებდა,ამ ფულით ვალებს გავისტუმრებდი და საზღვარს გადავკვეთდი.ბინას გავყიდდი და თანხასარ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (8)
ვიქნებოდი.გონს კარზე კაკუნმა მომიყვანა,სწრაფად მოვკეტე ონკანი,ოთოს მაიკა გადავიცვი და თმის მშრალებით გავედი მისაღებში.კარები გამოვაღე და გაოცებისგან ლამის გული შემიწუხდა.კარებთან არც მეტი, არც ნაკლები თვით ვაჩე იდგა. _რა გინდა? _მასპინძლობაც ასეთიტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.