Dark side of Blood 7 (ბოლოს მაინც შემიყვარდები)

-ჯინ რამდენი ხანი უნდა იარო ნიღაბით?-აჯავრებდა ანდრეა ჯინას. -აჰა დამშვიდდი?-ნირაბი მოიძრო და ენა გადმოუგდო. -მომიყევი რა თქვენს შესახებ!დედაჩემიც ამინა იყო მაგრამ ბევრი არაფერი ვიცოდი მის შესახებ,არასდროს არ მესაუბრებოდა ხოლმე მაგ თემაზე.

დოლიძის ბოლოს [1]

-რთული ბავშვია, არა? - გაუღმა მამაკაცს გოგონამ, რომელიც ბინას ათვალიერებინებდა და როგორც მის მაისურზე მიმაგრებული აბრიდან იკითხებოდა, თაკო უნდა რქმეოდა. -ძალიან. - ზრდილობიანად გაუღიმა ირაკლიმ. საერთოდ, ანუშკაზე საუბარი უცხოებთან არ უყვარდა. არც

ქუჩის ბოლოს ()

მე შენით ვარ მთვრალი და ამ სიმთვრალით დავიწყებ ბარბაცს გავყვები ქუჩის ბოლომდე მიმავალ დახეულ გზა-კვალს, სიმთვრალით ვიცი სიყვარულის ბოლომდე დაცლა რომ ეს გული ავავსე გრძნობით და არ მომიწევს დაღლა, რომ ვათრიო მთელი ცხოვრება გესმის? ვათრიო

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(9,10 დასასრული)

მართლა გამიჭირდებოდა მასთან ისევ ისე ყოფნა,მესმოდა სოფისი სავსებით მესმოდა,მაგრამ ახლა ამის დრო არ იყო. გოგოებმა ცოტა კიდევ ვიჭორავეთ ბოლოს კი დაბლა ჩავედით ბიჭები აივანზე ისხდნენ და ლაპარაკობდნენ ჩვენ კი გარუჯვა გადავწყვიტეთ.ბიჭებთან:-რა შვენი

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(8)

დილას უცებ ავდექი და სოფი წამოვაგდე მოვემზადეთ და დაბლა ჩავედით საუზმის კეთება დავიწყეთ..როდესაც დავამთავრეთ ყველაფერი ლამაზად დავალაგეთ და ბიჭების გაღვიძებას დაველოდეთ ჰორიზონტზე კი იცინიც გამოჩდნენ.-მითხარით რომ მესიზმრება-მთქნარებით შემოვიდა

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(7)

ასე ერთა ყოფნით ვტკბებოდით..მართლაც არაჩვეულებრივი იყო..-აუ ძაან ცხელაა-დაიწუწუნა როგორც ყოველთვის სოფიმ.-მერე მდინარე რისთვისა??-ეშმაკურად გაუცინა ლუკამ და იმცროსი ავალიანისკენ დაიძრა.-არა არა ოღონდ ეგ არაა-სოფი ლუკას მიუხვდა და წამოდგა

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(6)

დილას ხმაურმა გამაღვიძა,თავი მობეზრებულად წამოვწიე და სოფის გავხედე რომელის ბრაზისგან კიოდა. -რა მოხდა რა გაკივლებს გოგო-ნამძინარევმა შევუბღვირე. -რა და რო მეძინა ლუკა იყო აქ და თავზე ცივი წყალი დამასხა-ბრაზისგან სახე დამანჭა რაზეც ჩემი სიცილი

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(5)

დილას უცებ წამოვხტი,გიოც გავაღვიძე,ვისაუზმეთ. მალე სანდრომ დაურეკა.-ხოო სანდრო..კაიი-ტელეფონი უკანა ჯიბეში ჩაიდო და მე გამომხედა.-რაო?-ვკითხე.-ჩაამოდითო-გამიღიმა,ოთახს თვალი მოვავლე ჩემს პატარა ჩანთას ხელი დავავლე და დაბლა ჩავედით. ყველა აქ იყო

სხვისი ცოდვებისთვის... (დასასრული) სინათლე გვირაბის ბოლოს...

-როგორ მოვედით აქამდე.... თინი, როგორ შევძელით ჩვენი სიყვარული ამისთვის დაგვემსგავსებინა... ორივემ დავაშავეთ... ძალიან გვიანია უკვე... ზედმეტად ვატკინეთ ერთმანეთს... ეხლა ამას მნიშვნელობა აღარა აქვს... უცხოები გავხდით... უკვე ცოლქმარიც აღარ ვართ...

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(4)

დილას როგრც კი თავის წამოწევა ვცადე ეგრევე ბალიშზე დავაბრუნე,მტკიოდა ძალიან. ცოტ-ცოტა რაღაცები მახსოვდა.მახსოვდა რომ ბევრი ვიცეკვე ეს კუნთებზეც მეტყობოდა. შეძლებისდაგვარად ავდექი და აბაზანაში შევედი და ცხელი წყლის ქვეშ დავდექი და გუშინდელზე