გარეთ ისევ წვიმს...

გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა, გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს, მე ვგრძნობ რომ მცივა, და მენატრები...

გარეთ... (პირველი თავი)

რა და, დღეს... - თავი დახარა ლილემ და გიჟივით იკრიჭებოდა.-აუ, მოკლედ ლილე რომ ამოდიოდა დღეს ნომერში ვიღაც მაღალი და სიმპათიური ნახა და უნა გთხოვოს, რომ თუ წვეულებაზე იქნება, და ვიცით, რომ იქნება,

გარეთ... (პროლოგი)

ნურავინ იტყვის რომ ძლიერია... მეც ძლიერი ვიყავი... ყელში ცრემლები მებჯინებოდა და გული მთხოვდა, რომ ფეხებშ ჩავვარდნილიყავი მას და მეთხოვა არ წასულიყო... მაგრამ თავი ძლიერი მეგონა, ვერ გამეგო ეს რას ნიშნავდა... კინაღამ წამომცდა რომ მენატრებოდა, შემდეგ

საზღვრებს გარეთ სიყვარული

-ამდენი პიცა გაგასუქებს-მომესმა ნაცნობი ხმა,ისევ იმავე ნაცნობ ადგილას. -არაუშავს ბევრი თაყვანისმცემლით არ გამოვირჩევი ამიტომ გასუქება არ შემიშლის ხელს-გავიღიმე -მე მაინც მომეწონები-თვალი თვალში გამიყარა ანდრეამ.

დავრჩი სახლის გარეთ

თითქოს დავუძლურდი, თითქოს შემიყვარდა ღამე, თითქოს აღარმინდა სიყვარულით რამე. თითქოს მენატრები,

წამი ოცნების გარეთ

ჩაკარგულ ნისლში თოვლად ცვივა ნამქერი ფერფლის მე ვერც კი ვიგებ ყოვლად თოვს თუ ფიფქია ცრემლის ეცემა ცისფერ ნისლში გაყინულ მიწას ფერფლი ისე ეცემა ჩემში ბრძოლა და ჟინი ძველი

ნაბიჯს ნუ გადადგავ საზღვრებს გარეთ!

გრძნობები გაამხილე დროზე ადრე,ნაბიჯი არ გადადგა საზღვრებს გარეთ,ნუ წახვალ, ნუ დატოვებ სულში ნაღველს! იმას ნუ იზავ , რომ გრძნობა გაქრეს,მოდი გადავლახოთ ყველა ბარიერი,მოდი ნუღარ ვივლით ასე ცარიელი,ნაბიჯი არ გადადგა საზღვრებს გარეთ

გარეთ წვიმს,ისევ გამეფდა ნამი...

გარეთ წვიმს,ისევ გამეფდა ნამი, მინდა გავიქცე,აქვეა ნავი. გავექცე ისევ შენს ლამაზ მზერას და გულიც აღარ დაიწყებს ძგერას...

გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა...

გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა,გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს მე ვგრძნობ, რომ მცივა და მენატრები,მაგრამ ვერ გხედავ როგორც სიცივეს.გარეთ კი წვიმით სველი აბრები აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს.

მდიდარი'ც ადამიანია (თავი 2)

ქალაქიდან წამოსვლის შემდეგ, ყოველ დღიური საუბრები იშვიათად მქონდა გარშემო მყოფებთან, რაც ცოტა არ იყოს მოსაწყენს ხდიდა ცხოვრებას. სამაგიეროდ, ჩემს ძველებურ საწერ მაგიდას დავუმეგობრდი.