მე და ჩემი გული

ღრუბელს ცა დაუფარავს და სითბო დაუმალავს. გრძნობები გაუფანტავს და ბრძოლა გაუმართავს. სიყვარული შობილი მხოლოდ ერთხელ უნახავს. მთვრალი, ძირს დამხობილი, სიყვარულს გულს უხატავს. ეს ღრუბლები იკვრება, ემზადება საწვიმრად! გული სევდით ივსება და ტირის ცის

გარეთ ისევ წვიმს 1 (საცდელი)

წვიმს, ქუჩაში ქოლგებით მორბენალ ხალხს ერთი გოგონა გამოეყო. ისე ლამაზია წვიმაში, უხდება წვიმას, ლამაზი წითელი თმები დანამია და უბზინავს. პატარა კურნოსა ცხვირი სიცივისგან გასწითლებია. მარწყვისფერი ბაგეები ოდნავ დაუშორებია და ძალიან ნელი ნაბიჯებით

გარეთ ამინდია რაღაც უჩვეულო

გარეთ ამინდია რაღაც უჩვეულო დარდებს რომ შეშვენის ალბათ გადმოფენა... ახლა ისე ძლიერ მინდა მოგეფერო

წვიმაში გარეთ 32 თავი დასასრული

მოკლედ ვტვირთავ ბოლო თავს.იმედია მოგეწონენათ დიდი მადლობა რომ კითხულობდით.ვეცდები მალე დაგიბრუნდეთ ახალი ისტორიით.ველი შ3ფასებებს....თეომ გაბრუებულმა ჩაიარა საფეხურები.გამუდმებით ლუკას სიტყვები უტრიალებდა თავში"აბა რა გეგონა სულელო ხვეწნას

წვიმაში გარეთ 31 თავი

ბავშვებო მაპატიეთ ასე რომ გალოდინეთ უბრალოდ ვერ ვწერდი.ვეცდები დიდი თავი ავტვირთო. 1 თავიც და დავასრულებ.თეო უცებ მოეგო გონს და ხელიდან გაუსხლტა ბაბლუანს. -არც იოცნებო -რა? -შემეშვი რა თავი დამანებე.არ მიყვარხარ ადამიანო არა -რას ამბობ?გაფითრდა

წვიმაში გარეთ 31 თავი

თეომ ხელი კრა სავარძელში ჩაძინებულ მარის. -რა იყო გოგო ომია?ამოიბუზღუნა მარიმ -რა იყო არ გაძინებს ქმარი ღამე? -გაილახები ეხლა. -მისმინე მიდი გთხოვ ექიმს დაელაპარაკე რა.სთხოვე სახლში გამიშვას. -გადაირიე გოგო?ტვინის შერყევა გაქ.

წვიმაში გარეთ 30 თავი

ფრთხილად მივუახლოვდი სასაფლაოს და ტატოს სურათს გავუღიმე.პატიება ვთხოვე ყველაფრისთვის და ჩემი გადაწყვეტილება გავანდე,როგორც ადრე მის სიცოცხლეში სანამ მეგობარი ერქვა.ნელა წამოვდექი და დაღმართს დავუყევი.ამინდმა აურია და ცა საწვიმრად ემზადებოდა,არ ვიცი

წვიმაში გარეთ 29 თავი

თითქმის თვე იწურებოდა ვაჩეს წასვლიდან.ამ ხნის მანძილზე მხოლოდ ერთხელ ვესაუბრე ლექსოს და კორინთელზე არაფერი მიკითხავს.ვიცოდი საიმედო ხელში იყი და ჩემი ძმა ყველაფერს გააკეთებდა მეგობრის გამო,თუმცა ეჭვები არ მასვენებდა არ მჯეროდა ვაჩეს ასეთი უეცარი

წვიმაში გარეთ 28 თავი

სავარძელში ვიჯექი და ცხელ ჩაის ფინჯანზე ხელებს ვითბობდი,ჩემდა გასაკვირად არ მიტირია,იმდენი ცრემლი ვღვარე კორინთელების გამო უბრალოდ აღარ შემეძლო.ოთახში ლექსო შემოვიდა და ჩემს პირდაპირ ჩამოჯდა. -ან უნდა ვილაპარაკოთ

წვიმაში გარეთ 27 თავი

-იქნებ ესეც გეგმა იყო ჰა?იქნებ ასე უნდა გეთამაშა რო საბოლოოდ გაგენადგურებინე.მაგრმ იცი რა?მეცოდები მართლა გულით მეცოდები მე პატარა მყავს მუცელში რომელიც არ მომცემს უფლებას წავიქცე,შენ კი აღარავინ დაგრჩა.რომ გეთქვა დამელოდეო სიცოცხლის