ჩვენ და ზღვა

ზღვის ნაპირს ჩუმად მივუყვებით და თითქოს ვხვდები, ამ წამს ველოდი მოუთმენლად მრავალი წელი, შენი ხელები მეფერება ნელ-ნელა ვთბები, როგორ კლებია ჩემ ცივ ხელებს სათუთი ხელი.

ღმერთებისა და მონსტრების მიწაზე (I თავი)

მოყინულ ხიდის მოაჯირს მაგრად ჩასჭიდა სიცივისგან აკანკალებული ხელები. ჯერ ერთი ნაბიჯი შედგა. შემდეგ მეორე... უკვე მოაჯირზე იდგა. ოდნავ წინ გადაიხარა და უცებ ფეხქვეშ საყრდენი გამოეცალა. შხუილით დაეშვა ქვემოთ. სახეში ჰაერის ცივი ტალღა მოხვდა, მაგრამ ეს

ანდრო,ყაზბეგი და ორი ქეთა..(ნაწილი მეცხრე)

მანქანაში შეიხედეო და კარები გამომიღო. გადავირიე. პატარა ბანტ-მობმული ლეკვი იჯდა და გაურკვეველი მზერით მოგვჩერებოდა ხან მე, ხან ანდროს. სიხარულისგან ლამის გავგიჟდი.ლეკვი სწრაფად ავიყვანე ხელში და თამაში დავუწყე. ერთად ვხტუნაობდით.

სიყვარული მხოლოდ დაიწყო და გრძელდება

ველოდე ველოდე...მეტროდან პატარა ლამაზი გოგონა ჩამოვიდა...პატარა იყო წელამდე თუ მომწვდებოდა...თვალები ქონდა სევდიანი...ხელში ეჭირა წიგნები...ჩამოვიდა და ესკალატორზე ფეხი აადგა...ასე მეგონა მიფრინავდა...პატარა ფერია იყო...ლოდინით დავიღალე პირდაპირ

პირველი და უკანასკნელი ჩემთვის (1 თავი)

გამარჯობა მე ვარ ნინა მაისურაძე არ მიყვარს ჩემს თავზე ლაპარაკი მაგრამ გადავწყვიტე დავწერო ვარ 17 წლის XII კლასის მოსწავლე საშუალო სიმაღლის წაბლისფერი თმით და ყავისფერი თვალებით მყავს დაქალი სალი ღვინიაშვილი ის ჩემზე ოდნავ მაღალია ქერაა და

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (17-ბონუს თავი)

-ლიკუნა გაჩერდით!-წივილით ვიშვერ ხელს,გვიანია! ფილმის კადრივით ვხედავ დაცურებული ლევანის დაღებულ პირს და ნეფე-დედოფალი იატაკზე იშხლართება,ინსტიქტურად ვიწევი წამოსაყენებლად.ფეხქვეშ მიწა მეცლება,ჰო თუ ლოგიკურად ვიმსჯელებთ ეს ბაჩუკის შემდეგი ილეთი არ

გადის დრო და ნელ–ნელა ვიცვლები

გადის დრო და ნელ–ნელა ვიცვლები არასდროს ვაფასებ მხოლოდ სიტყვებით . ადამიანში ვაფასებ საქციელს, ყოველთვის ვცდილობ გავცდე წამიერს.

აირჩიეთ ყავა და გაიგეთ რა გელით

ოდესმე გიმკითხავიათ ყავის ნალექზე? ახლა სრულიად განსხვავებულ მეთოდს გთავაზობთ, აირჩიეთ საყვარელი სასმელი და გაიგეთ რა გელით მომავალი... 1. ემოციების კალეიდოსკოპი გელი, სასიამოვნო ცვლილებებით. შედეგით კმაყოფილი დარჩებით.

...და მე, შემიყვარდი შენ. (3)

ვცდილობ თვალებზე მოწოლილი ცრემლი უკუვაგდო, მაგრამ არაფერი გამომდის. ჯერ ერთ ლოყაზე მოგორავს ცრემლი, მერე მეორეზე. გადამაგდო? ის-ისაა ჩემს ოთახში უნდა გავიდე, რომ ზარის ხმა ისმის. უნებურად მეღიმება და ცრემლებს სწრაფად ვიშრობ. -ორი წუთით!

...და მე, შემიყვარდი შენ. (2)

თანდათან ვუახლოვდები დანიშნულების ადგილს. ღიმილით ვავლებ თვალს იქაურობას და იმ საქანელაზე ვჯდები, ჩემი სახელი რომ ამოვტვიფრე 11 წლის ასაკში. იმდენი კარგი მოგონება მოაქვს ამ ადგილს. ბავშვობის უმეტეს დროს აქ ვატარებდი. ალბათ იმიტომ რომ მოფარებული