ვიკა, ჩემია! (ლაშა და მარიამი) (დასასრული)

ორივენი ჩუმად იყვნენ. მარიამი პირველადი დახმარების ნივთებს ეძებდა რომ ჭრილობა კარგად დაემუშავებინა. ლაშა საწოლზე დასვა და ბამბა სპირტით დაასველა. -ახლა ცოტა აგეწვება.ხმადაბლა უთხრა და სველი ბამბა გადატყავებულ შუბლს მიადო.

სამი გურილი და მე *3*

-მარიამ? მარრ... -ანიმ ოთახის კარი შემოაღო.. მე კი ერთ ადგილს ვარ მიშტერებული. ვერაფერს ვერ ვგრძნობ, თითქოს დავცარიელდი...-მარიამ! -ჰა? ხო რა იყო?- ძლივს გამოვფზხიზლდი. -კარგად ხარ?-ფრთხილად შემეხო ხელზე.

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (14)

-ახლა რას იზამ აქედან გადამაგდებ თუ კიდე დაგრჩა რამე სათქმელი-საკუთარი აკანკალებული ხმა უცხოდ ჩამესმის.ქვედა ტუჩს კბილებს შორის იქცევს და თავს აქნევს. მაჯაზე შეშვებას და სინდისის ქენჯვნას ერთდროულად ვგრძნობ,კარისკენ ბრუნდება. -ბაჩი-თავისით ამოდიან

ბაბი და დამიანე (დასასრული)

დამიმ მარიტას ხელი მკავში ჩაავლო და ტყისკენ წავიდა.მეც მათ მივყევი უკნა.ტყეში შევედით და დიდი ხის უკან დავჯექით.თვალწინ უტას სხეული მედგამ,მისი გალურჯებული და გაყინული სახე. მინდოდა მეყვირა მეწივლა მაგრამ რაღაც მაკავებდა განძრევის უფლებას არ

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (13)

ვგრძნობ როგორ ეხება ჩემი მარჯვენა მხარი მის მარცხენა მხარს,კაი კატო არ ვიმჩნევთ. -ველურო-ფიქრებიდან გამოვყავარ -აფთარო-მეღიმება -გინდა საიდუმლო გაგიმხილო?-შეთქმულივით ჩურჩულებს -მიდი განმანათლე-ვკბენ. ხედს მიშტერებული ჰაერს ღრმად ისუნთქავს და პირს

და ისევ ღამეა

დაღამდა და მთელს სხეულში ამიფეთქდა ფიქრელი.... შენი ერთი "მიყვარხარ" და ეს ოცნების კოშკები .... მხოლოდ ერთს გავიძახი: "მუდამ ერთად ვიქნებით" და ვიცი რომ ამ ბოდვას არასოდეს მოვრჩები....

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (12)

-იცოდე ბეჰემოთის ვოლიერში ჩაგაგდებ-სიცილს ძლივს იკავებს. დამპალი! ტუჩებს ვპრუწავ,თვალს თვალში მიყრის,კი ჩამგდებია! ხო ბეჰემოთის ხსენებამ აშკარად სტიმული მომცა,რაღაც თამაშის ხასიათზე მოვედი. ქვემოთ ჩავყავართ და ვიღაც თვალებს შავი ნაჭრით მიხვევს.

სამი გურული და მე *2*

ერთ დღესაც დამირეკა და მითხრა: -გერმანიაში მივდივარ..- საშინლად ამაყი რომ არ ვყოფილიყავი ალბათ მუხლზე დაჩოქილი შევევედრებოდი დარჩენას თუმცა რასვიზავთ... -მაგარია.... როდის? -ყველენაირად ვეცადე გატეხილი ხმა დამემალა...

სამი გურული და მე *1*

** * 15 წლის ვიყავი. როცა გავიცანი და ჩემი ისედაც სიგიჟეებით გატენილი ცხოვრება უფრო გააგიჟა... 23 ნოემბერი იყო როცა მობილურზე მომივიდა ესემესი. ჩვეულებრივ გიორგობას მილოცავდნენ... " გილოცავ გიორგობას "-მეც რაღათქმაუნდა ჩვეულებრივ ვუასუხე დაა აი

და მოვიდა ეშმაკი...

თავი პირველი მუსიკა თვალს ვახელ... როგორც ყოველთვის დილაა. რატომღაც ჩემი გონება ასეთნაირ გადაწყვეტილებას იღებს: მე უნდა გავიღვიძო დილით.