შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/14}

გაეღიმა სოხაძეს და ყელზე მოთარეშე თითები კეფისკენ გააცურა, ტუჩებს ნაზად შეეხო, შემდეგ მთელი სხეულით მიიკრა გოგონა და ძლიერ მკლავებში დამალა. მალევე მანქანაში ჩასვა, სახლისკენ დაიძრნენ ისე, რომ არცერთს ხმა არ ამოუღიათ. მამაკაცის მკლავებში მყოფმა

გაკოცებ და მერე გაქრები ♥︎

თუ სიკვდილია, ბარემ მე შენ ტუჩემზე მოვკვდე! შენი სხეული მათბობდეს და თავბრუ მახვევდეს ... თუ სიკვდილია,შენი გემო წავიღო ცამდე,

სხეულისა და სულის გარდატყდომა

ყოველთვის როცა ჩემს ცხოვრებაში გარდატყდომის დრო ათვლას იწყებს, მე ვხდები ყოველგვარად სხვა ქმნილება, ჩემს ადგილს ჩემივე სხეულიდან ლანდათ გამოყოფილი სიბნელე იკავებს, ეს არ არის, ზოგადი წინასიტყვის მასალად გამოთქმული სიტყვა

აივნის ბიჭი და მე(სრულად)

მშობლებთან ერთად სოფელში გავიზარდე, მაგრამ 18წლის გავხდი თუ არა თბილისში სწავლის გასაგრძებლებლად წამოვედი.

და ეს შეხვედრაც არის გვიანი

და ეს შეხვედრაც არის გვიანი იყო დრო, როცა ნიავქარს ვგავდი,სანამ არ შეგხვდი მაცდურად, ნავსად,და რომ მცოდნოდა, რამ მახვილს მკრავდი,ეგება არც კი შეგყროდი არსად.ბედს ალბათ ვერსით ვერ გაექცევი,ცივი სადავე

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/13}

ხშირი ტყისგან მიტოვებული, ბედის ანაბარად დარჩენილი, თხილის ხის ძირი იყო და ზედ ორ მოზრდილი ღეროს გამო შეჩერდა, თუმცა რამდენი ხნით არავინ იცოდა..

მარადიული მე და შენ (სრულად)

მისი სიყვარული გაზაფხულივით იცნის და ზაფხულივით იყურება მეტყველი თვალებით. არ იკარებს ახლოს ზამთარს და შემოდგომა აცვია იმ ლამაზ სხეულზე , რომლიდანაც წითელ-ყვითელი ფოთლები ჩანჩქერივით ასკდება კიდეებს.ცისარტყელები უბრჭყიალებს მოკიაფე თვალის გუგებში და

"სიყვარული ვერტიკალურია და თან ბრუნვადი"

-მაგი კი არა, სადაა ის ტიალი ბაღანა? -სა იქნება... -კიდო წევს? -აპა რავა გინდა. -სოსოიე-გაჰკივლა მარიამ-გამოი ბებია ჩვენსა. დამწნილდი მაქანა.

მიდიხარ და აღარ ბრუნდები

ნაცნობი სურათი, მიდიხარ და აღარ ბრუნდები. ნაცნობ ბაქანზე ფეხშიშველი გოგონა დადის.... ახლა საფულედ გადვიქეცი, შენ კი ხურდები, ბოლო კაპიკით უსულდგმულო ნაყიდი ვარდი

სიცოცხლისა და სიკვდილის თამაში (თავი მეორე)

გზაში ნენეს ნათქვამზე ფიქრობდა ის პატარა არსებაც კი ხვდებოდა, რომ უკვე ძალიან აგვიანებდა და უნდა გაემხილა გრძნობები. საჭესთან მჯდომი გეგმას ადგენდა, როგორ ეთქვა ნიცასთის ყველაფერი. ეშინოდა მისი რეაქციის,შეიძლება