მე, შენ და ნიუტონი /3/

ორსათულიან სახლს, რომელიც იმაზე მეტად მახსენებდა დედას ვიდრე სხვა დანარჩენი ცეცხლის ალს მოეცვა, თითქოს მის კლანჭებში მოქცევას ლამობდა და მგონია აქაურობა აფეთქდება. მანქნიდან გადასულს, ფეხებში ძალა მერთმევა და მთელი ტანით ვკანკალებ. დიმა ხვდება,

ადრე და ახლა

გულში შეიკრა ფიქრების გუნდა, ფერმილეული დავალ ძალიან, ადრე ყველასთვის მეცალა მუდამ, ახლა ჩემთვისაც აღარ მცალია.

სექსი და აღზევებული +18 (6)

როგორც ყოველთვის, თიკას კარი დაუკაკუნებლად შევაღე და შევაბიჯე. შესასვლელში უჩვეულო არაფერი არ დამხვდა, ამიტომ გავაგრძელე სიარული. მისაღებ ოთახში უნდა შევსულიყავი როცა კაცის ხმას მოვკარი ყური, ვიფიქრე ხელს არ შევუშლითქო, მაგრამ

მე, შენ და ნიუტონი /2/

კომპანიაში ვცდილობ მხრებ გამართულმა შევიდე, შემიძლია დავიფიცო, რომ ყველა მე მიყურებს სანამ ლიფტის კარები არ გაიღება და არ შევალ. გოგონა დამხვდა და მითხრა მეოთხე სართულზე ადითო. კომპანიში ყველა იმ თამაშის ფოტოები რომელიც გამოუშვიათ. ყველაფერი მინის

გტოვებ და მივდივარ (სრულად)

ზეინეფს რთული არჩევნის გაკეთება უწევს. გათხოვდეს კაცზე რომლის მიმართ მხოლოდ მადლიერებას გრძნობს, თუ უბრალოდ ჩვეულებრივ გააგრძელოს ცხოვრება..მოვლენები სრულიათ იცვლება როცა უეცრად რომა ჩნდება მის ცხოვრებაში

მე, შენ და ნიუტონი /1/

არ მესმის ასეთი ჭკუა სუსტი გოგონების, თუ ის ბიჭი ეტყვის გადახტიო გადახტება? როგორ უბრმავდებათ თვალები სიყვარულის დროს, ნუთი ესეთი უძლურები არიან ამ უბადრუკი გრძნობის მიმართ? დამღლელი ღამის შემდეგ, დილის ცხრაზე მამაჩემის მრჩეველი მირეკავს,

ალკოჰოლი, მავნე ჩვევები და შედეგები (სრულად)

ის, რომ მე და ალკოჰოლი ვერ ვმეგობრობდით, იცოდა ყველამ ჩემს მცირერიცხოვან გარემოცვაში. სულ რამდენიმე წვეთი აბსოლუტურად საკმარისი იყო, რომ ჩემს გონებას დაექნია ხელი სხეულისათვის და საერთოდ ცოდვილი დედამიწისათვის და კოსმოსში გაფრენილიყო. 10 თითი მეყოფა

უსაზღვროდ და სამუდამოდ მე შენ! (სრულად)

-მეშინია - ამოიკნავლა სწყალი ხმით და საყვარელი მამაკაცის ღოენემიხდილ და გალეულ სხეულს აეკრო-ჩშშ... - თავზე ხელი გადაუსვა და მისი რბილი თმა ხელებში მოიქცია. ოჰ ღმერთო როგორ მოენატრებიდა ეს შეგრძნება - ნუ გეშინია გთხოვ - ჩამწყდარი ხმით

მე და სიკვდილი ( თავები 11, 12)

კიდევ ერთხელ მოგესალმებით ჩემო ერთგულო მკითხველებო. ალბათ ძალიან დაგღალეთ ჩემი ცოტა არ იყოს და ბანალური ისტორიით და ემოციების გადმოცემით, მაგრამ სამწუხაროდ წერის დამთავრებას ჯერ არ ვაპირებ. ჯერ კიდევ ბევრი მაქვს თქვენთვის სათქმელი. ამ თავის დაწერა

ქართველი კაცის აწმყო და მომავალი

ციოდა. ზამთრის სუსხიანი დღე იდგა. საათმა ოთხს ჩამოკრა. თბილისის ერთერთ გარეუბან მუხაიანში, სიჩუმე ჩამოწოლილიყო. ერთერთი კორპუსის წინ, სიჩუმეს იქვე წყაროსთან მდგარ მაგიდასთან, კარტის მოთამაშეები არღვევდნენ, რომლებიც ალკოჰოლისგან შეზარხოშებულები