შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {4}

ბატონო თომა.. ბდილით მამასთან და ნიკასთან შეთანხმებით, ნიცა აბაშიძე სკოლაში წავიდა, გიგა გაჰყვა სკოლაში მასაც ჩასაბარებელი ჰქონდა, ხოლო ბექა ისევ სახლში იწვა მსუბუქი ტვინის შერყევით, მათი მანქანა ავარიის გამო გაფუჭებული იყო, ამიტომ ნიცას და გიგას

გრძელი და ბნელი 90-იანები...(სრულად)

90-იანი წლები?დრო როცა დამცველი არავინ გყავდა,არიცოდი ვისთვის მიგემართა თუ რამე გაწუხებდა.იყავი მარტო და გიწევდა გამკლავებოდი საკუთარ პრობლემებს თავად,რადგან არავის აინტერესებდა შენ გიჭირდა თუ გილხინდა....რა რთულია როცა სახლში მისული ხედავ როგორ

ერთხელ და სამუდამოდ (სრულად)

-ისევ, გადამარჩინე! -რა თქმა უნდა, მე ხომ შენი პირადი დაცვა ვარ! -არა, შენ ჩემი პირადი დაცვა არ ხარ! შენ ჩემი მფარველი ანგელოზი ხარ!

პირველი და უკანასკნელი (2თავი)

-არა რა,19 წლის გოგოს ასეთი საცვლები უნდა გეცვას?-ადგილზე შეხტა,ისევ დაავლო პირსახოცს ხელი და ტანზე შემოიჭიდა. -აქ რას აკეთებ?-ვაჩეს მიუბრუბდა.

ერთხელ და სამუდამოდ (თავი 3)

- დილა მშვიდობისა. ხმამაღლა ვამობ და სამზარეულოს მაგიდასთან ადგილს ვიკავებ. -დილა მშვიდობისა. მიღიმის და უკვე მზა ომლეტს თეფშზე მიდებს. -რომელი საათია? -ჯერ ადრეა. შვიდიც არაა. -მშვენიერი, მაშინ მოვასწრებ მომზადებასაც. -დღეს მე გაგიყვან. პირველი

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {3}

სახლში მისულები ანას გონზე მოსვლას ელოდნენ ყველანი, მისი პირველი რეაქციაც ის, იყო რომ მამასთან თავს იმართლებდა: -მამა, მე არ მინდოდა, მან მაიძულა, მითხრა ცუდად ვრო და მერე მაიძულა, არ მინდოდა.... ყველაფერს ამბობდა, რაც იმ წუთას გონებაში ჰქონდა,

ერთხელ და სამუდამოდ

წუხანდელი დღის მიუხედავად, დილით ადვილად გავიღვიძე. საათს დავხედე და ჯერ კიდევ შვიდი საათია. მსუბუქად ჩავიცვი და სახლის დათვალიერებას შევუდექი. უკანა ეზოში აუზი ჰქონიათ. ოთახში ავედი, გამოვიცვალე, პირსახოცს ხელი დავავლე და უხმოდ ჩავედი. გარეთ გავედი

ერთხელ და სამუდამოდ

-კარგი რა... დე... ნუ ტირი რა! სასწავლებლად მივდივარ, საფლავში კი არა! -ჩემთვის ეს ოთხი წელი, სიკვდილია შვილო! უკვე ოთხი საათია გულამომჯდარი ტირის და ვერ მელევა.ვციდლობ გავამხნევო და გავაცინო, მაგრამ არ გამომდის. -კარგი რა ლია, ღმერთმა დაიფაროს

პაპასკირი და ბაბუციძე 13

კატოსთვის შეიძლება მართლაც დახურული ამბავი იყო მაგრამ აი დუდუსთვის დ აბაბუცასთვის ნამდვილად არ იყო. არცერთ სუფიქრია იმ ამბის ისე დატოვება, უბრალოდ ძალების აღდგენას და კატოს დამშვიდებას ცდილობდნენ.

პირველი და უკანასკნელი (1თავი)

-ვაჩე-უცებ მიბრუნდა დემეტრე და ძმაკაც შესძახა,მაგრამ პასუხი ვერ მიიღო. -ბიჭო-ახლა დამი შებრუნდა,მაგრამ ისევ იგნორი. -ვაჩეე-დემეტრემ დაუყვირა. -ვერ ხედავ მესიჯობს,არ ცალია თქვენთვის-ანამ დაიჩურჩულა და წინ შებრუნდა. -ყურსასმენები მაიმც არ მაქ გათხრილი