დაკარგული დრო !დასასრული!

რიტმულად ფეთქავდა ორი გული. სრულიად სხვანაირად. გაშეშებულ კატერინას დაუფიქრებლად სდიოდა ცრემლები, სხეული უთრთოდა. რაღაც სხვანაირად უცემდა გული, სისხლიც კი სულ სხვანაირად მოძრაობდა ძარღვებში.ყოველი უჯრედი ხარობდა.

დაკარგული წლები !4!

რაღაც სხვანაირად აფარხალებული გული ცირკის აკრობატივით ჰაერში მოფარფატე. მოულოდნელი სიხარული და ტვინში გაჟონილი მხოლოდ ერთი სიტყვა-"ცოცხალია".ახლად გამოჩეკილი რეალური იმედი,აღელვებულ ტალღებში სიყვარულით ჩაძრვის

დაკარგული წლები !3!

დრო. საათის სამი ისარი. წამებს გაყოლილი წუთები და საათები. მაგრამ ბოლოს ყველა საათი ფუჭდება, ყველა ბატარეა ჯდება, ის იცვლება მაგრამ არა გასული წამი, წარსული ის ერთადერია რასაც ვერ შვცვლით,ვერ შევეხებით. შესაბამისად ყველა წარსულს გაყოლილი გმირიც

დაკარგული წლები !2!

ყელში გაჩხერილი ბურთისაგან გათავისუფლება და თვალებში ჩამდგარი ცრემლების გადმოღვრა, ცრემლები, ეს ხომ ჩვენს სხეულშ გამეფებული სევდაა მარილიან სითხედ ქცეული რომელიც მუდან გარეთ გამოსვლას ლამობს. ებრძვის ორგანიზმს,

დაკარგული წლები

2013 წლის პირველი დღის პირველ წუთებში მოევლინა ქვეყანას ახალი სიცოცხლე ელენა ახვლედიანი.სქელ წიგნში სრულიად სუფთა გვერდი გამოჩნდა რომელზეც ახალი ისტორიის წერა იწყებოდა,ისტორიის რომელიც წინა გვერდებს ეყრდნობოდა და არც მისი გმირები ივიწყებდნენ თეთრ

დაკარგული თაობა ( დასასრული )

ადგა და წავიდა.. უსიტყვოდ წავიდა.. მზის ამოსვლამდე აივანზე ვიჯექი.. სალომეს მონაყოლზე ვფიქრობდი „სასიკვდილოდ არ დაუჭრიათ“ მუდმივად გონებაში მიბრუნავდა ეს ფრაზა.. დილას სახლიდან გამოვედი, მანქანა სამსახურში მყავდა დატოვებული, მოვაყვანინე და კახეთის

დაკარგული თაობა 3

ის ტიპები რომლებიც ოთახში შემომივარდნენ და გიორგის ესროლეს მთელი ძალით მეჯაჯგურებოდნენ , მერე სადღაც წამათრიეს.. განწირული ვკიოდი, გიორგის ვეძაახდი დახმარებისათვის, მაგრამ ის არ ჩანდა.. ექთანი შემოვარდა ოთახში და სინათლე

დაკარგული თაობა 2

-გიორგი_ვიკივლე ბოლო ხმაზე და იქვე ჩავიკეცე.. გონება დავკარგე.. სიზმარში გიორგის ვხედავდი.. ერთად მივდიოდით.. გაზაფხულის მზე ისევ ორივეს გვათბობდა.. მერე უეცრად აცივდა.. აცივდა ყველაფერი განაცფრისფერდა... მერე გაშავდა.. უაზრო ფერადი კუბიკები

დაკარგული თაობა 1

თბილისში გადმოსვლისას ყველაფერი უკუღმა შემომიბრუნდა. ხელშეუხებელი დაიკოდან პლეხანოველი ნაშა გავხდი. ოდნავი ბინდის დროსაც კი მეშინოდა გარეთ გასვლა. მოხუცი ბებიისა და ობოლი გოგოს კვალობაზე საკმაოდ დაუცველი ვიყავი.მერე დაწყო დაჭერები.

დაკარგული სიყვარული

ისე დაგკარგე, ვერ გითხარი მე სამი სიტყვა, ახლოს რომ მყავდი მე ვიყავი მუნჯი სრულიად, "მე შენ მიყვარხარ" ამისი თქმა, იცი? რთულია, როდესაც გულში დამალული სიყვარულია...