დაკარგული ღირსება,დედის თვალში

ერთ პატარა ქალაქში ცხოვრობდა წესიერი,მორიდებული,მოკრძალებული ახალგაზრდა რომელსაც გიორგის ერქვა.გიორგიმ და თავის სკოლის მეგობრებმა გადაწყვიტეს 15 წლის ასაკში ტოტალიზატორში წასვლა,ეს რათქმაუნდა ძალდატანებით არმომხდარა,რადგან ყველას ქონდა სურვილი,ყველა

დაკარგული ნააზრევი

ივნისის განთიადზე ცამდე აწეული ხელებს გადაუშლის მზის სხივებს, მერე შებრუნდება სახით ოთახისკენ ვნებით შეასწორებს სავარძელს, 3-ის 9 წუთისთვის კაბით მოხდენილი,ჭიშკართან ეგებება საყვარელს

დაკარგული

ზოგჯერ დრო კი არა წამები ჩერდება...უბრალოდ ხვდები რომ ისეთი აღარ ხარ, როგორიც ადრე იყავი...თავიდან ეს სულის წამებად მიგაჩნია და დრო ჩერდება...გინდა მალე გაქრეს ტკივილი, ტირი როგორც კი იხსენებ რა ხდება მაგრამ ამაოდ....ბოლოს ფიქრობ რომ სიკვდილი

უსასრულობაში დაკარგული

ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო ჩემი ცხოვრების მზიანი და თან ნოსტალგიით სავსე მართალია ზამთარი ცივია თავისი ბუნებით, თუმცა ეს დღე თბილი იყო.....საათები საათებს მისდევდა და თანდათან ბინდდებოდა, სიცივე იპყრობდა სამყაროს, მზეც მიიმალა..... მე ჩვეულებრივ

დაკარგული ნახევარი...

გგრძნობ... ვიცი გტკივა... მეც ტკივილისგან ვიკლაკნები... მინდა გიპოვო და ვერ გპოულობ... ალბათ მართალი იყავი... არ გვიწერია ჩვენ მთლიანობა...

ფიქრებში დაკარგული [3 თავი]

ტატია და ლაზარე პარკში სეირნობდნენ... აი დადგა ორშაბათი. ტატია სკოლაში მივიდა, მას ისევ თვავი სტკიოდა, მაგრამ ეს უძილობას დააბრალა და კლასში შევიდა. გაკვეთილების ბოლოს ლაზარე დერეფანში ელოდებოდა. ტატიამ ვერც შეამჩნია ისე იყო ფიქრებში დაკარგული.

დაკარგული გრძნობები

მოწოლილი ფიქრები, თავს გასული გრძნობები უმართავი განცდები და ჩამქრალი თვალები ტკივილისგან აღვსილი, დაუცველი სხეული მონატრების სურნელი დაკარგული სხივები.

დაკარგული სულის ნაწილი...

ფიცი დავდევი ჩვენი ერთობის სულის ნაწილიც ჩემი გიწოდე გაცნობის დღიდან მოყოლებული გიფრთხილდებოდი როგორც საუნჯეს...

ფიქრებში დაკარგული

სიჩუმე ჩამოწვა. თაფლისფერი თვალებით დაჟინებით უყურებდა მაგიდაზე მდგარ ლურჯ ლარნაკს. სახეში ვუყურებდი. მისი ნაკვთები არაფერს გამოხატავდნენ, ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა, თითქოს ყველაფრისადმი გულგრილი იყო. ერთხანს ვიფიქრე, რომ ჩემი არსებობაც კი

ფიქრებში დაკარგული [2 თავი]

როდესაც ტატიამ გაიღვიძა, თავის ოთახში ათასობით ყვავილი ეყარა. ეს ხომ მისი დაბადების დღე იყო.. იქვე წერილიც იდო: " გარეთ გამოდი " ტატია გარეთ გავიდა, და რას ხედავს. ლაზარე ტატიას სახლის წინ ვარდებით იდგა.. ტატიას გაუკვირდა როდის მერე დაიწყო ჩემი