ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეათხუთმეტე თავი)

შემდეგი დილა იმედიანათ გათენდა.ისევ ვგრძნობდი მის სურნელ რომელიც ასე მაკლდა ამდენი ხნის მანძილზე. რთული იყო სიმართლისთვის თვალის გასწორება, მაგრამ ეს უნდა გამეკეთებინა.... ვისაუზმე ჩვეული სპორტული ფორმა მოვირგე და სასეირნოდ გავეშურე... ახლე მარტო

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეთოთხმეტე თავი)

დამშვიდი ანუკი, ვიცი ეს უფრო ადრე უნდა მექნა, მაგრამ ხომ გაგიგია“ სჯობს გვიან ვიდრეარასდროს“ თამო დაგვტოვე გთხოვ. ოთახში სამარისებული სიჩუმე გამეფდა ისმოდა ორივეს გახშირებული სუნთქვა.ჩემს უკან იდგა ვგრძნობდი,განძრევა არ შემეძლო, ხმა არ

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეცამეტე თავი)

-მივხვდი აქ რომ იქნებოდი, მგონი არ იყო შენი აქ წამოყვანა სწორი . . . -ვცდილობ მოვერიო მაგრამ არ შემიძლია.რომ წარმოვიდგენ რომ ახლა ცოლი ყავს... და მაგრათ მივეხუტე ლეოს. -კაი რა ანუკი არ ღირს ნიკა ამათ. იმის გათვალისწინებით რომ ყველაფერუ ვიცი რა და

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეთორმეტე თავი)

ვუყურებ თითზე შენს მიერ გაკეთებულ ბეჭედს და ილუზიებსი ვხატავ ჩვენს არ შემდგარ მომავალს.ლამაზ დიდ სახლს, სადაც ბედნიერება და სიყვარულია. ამ სახლს ჯერ მხოლოდ ორი ფანჯარა აქვს და ერთი კარი.ფანჯრები მატულობს კარი იზრდება, ბედნიერაბა

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეთერთმეტე თავი)

- რა გჭირს ნიკუშ ხო მშვიდობა?-კი ანუკი ერთი წუთი ვუპასუხებ და დავბრუნდები......( სწრაფი ნაბიჯით გამცილდა) ვხედვდი მოშორებით მდგარი როგორი დაძაბული და განერვიულებული საუბროდა რამოდენიმეჯერ დავაპირე მისვლა

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეათე თავი)

ცენტრში შუქი კვლავ გაქრა და ვალსის ნაზი ჰანგები გაისმა.ვიცეკვოთ, ზურგსუკან გავიგე ნაცნობი თბილი ხმა და მის გამოწვდილ ხელს ხელი მივაგებე... ულამაზესი ხარ ძვირფასო, რას იტყვი დღესვე რომ გავიპაროთ? ყურში მიჩურჩულა ჩემი ელეგანტურმა ბიჭმა.-შენც

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეოცხრე თავი)

ის დღე ხალისიანათ გავატრე . საღამოს ნიკას შევხვდი და ჩვენ საყვარელ ადგილს რიყეს მივაკითხეთ.თბილისი ყურებით ვტკბებოდით გატყლარწული გრძელ ფეხება გოგო რომ ჩაეხუტა ჩემს ბიჭს.ამის სემხედვარეს მომინდა თმებში ვწდომოდი და დამეგორებინა დაღმართზე. ნიკამ ძლივს

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეორვე თავი)

მთელი ღამე თეთრად დამათენდა ფიქრში.სათი 04.20 აჩვენებდა ესემესი რომ გავუგზავნე ნიკას: უშენობა ისეთი ძნელია სულიც კი მტკივა.ვიცი ეხლა თუ გაგიშვებ, მთელი ცხოვრება ვინანებ.უსაშველოდ მენატრები და მჭირდები... 2 წამში მომივიდა პასუხი : ნუ დამთმობ თუ კი

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეშვიდე თავი)

-შენი არ მეშინია ,დღეის ამას იქით შენ ჩემთვის აღარ არსებობ. ისევე ამოგშლი, როგორც ეს შენ გააკეთე .ტკბილი მოგონებები შენზე აქ, სახლის უკან დარჩება.-მის თვალები ცრემლით იყო სავსე(მაშინ ვერ მივხვდი და ახლა ვნანობ რომ ეს ყველაფერი დავიჯერე და ასე

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ !? (მეხუთე თავი)

ანუკი დამშვიდი! ფრთხილად დავიხარე მის საწოლთან, თვალი თვალში გავუყარე მე შენ რწფელი წმინდა გულით მიყვარხარ და არსოდეს მოგაყენებ ტკივილს. ქრისტიანი კაცი ვარ და რაც შენ იფიქრე, მხოლოდ მაშინ მოხდება როცა ღვთისა და ერის ჭინაშე გახდები ჩემი მეუღლე.