სიყვარული რეალობის წინააღმდეგ (დასასრული)

-13 სექტემბერი იყო როცა შენ პირველად მომწერე, ჩემს ბნელ და უმზეო ცხოვრებაში შემოიჭერი და ყველაფერი და თან არაფერიც მაშინ დაიწყო...

ცოდვების ხარჯზე... (25 - დასასრული )

კარზე ზარმა ამცნო ერთ-ერთის მშობელი რომ მოვიდა. სამივე ერთმანეთთან ახლოს ცხოვრობდა და მხოლოდ ერთი აკითხავდათ ხოლმე. ამჯერად კართან მარიამის ბიძა დახვდა, რაზეც უხერხულად შეიშმუშნა სოფია, თუმცა ზრდილობიანად გაღიმება არ დავიწყებია.

სულ შენ მიყვარდი (დასასრული)

მეორე დილით ავდექი,კაფეში წავედი ყავის დასალევათ,ყავას ვსვამდი,ნათიამ რომ დამირეკა. ერთ კვირაში ჩემი დაბადებისდღეა,წვეულებას ვაწყობ ჩემს რესტორანში და მოდიო.-მეც დავეთანხმე.საუბრის დროს დავინახე, რომ ვიღაც ძალიან სიმპათირი მამაკაცი

დრო {დასასრული}

-ნუ მიბანძებ პირველ დღეს. -მხარზე უკბინა, შემდეგ თვითონ წამოხტა საწოლიდან და თვალ დახუჭული სანდროც წამოაყენა. ამჯერად თვითონ დააყენა ფანჯრის წინ, ზურგზე შემოახტა და კისერზე აკოცა. -გაახილე. -ტუჩზე იკბინა, თან ლოყა ლოყაზე მიადო

ხევსურული ღამეები - დასასრული +18

კარავიდან ვხტები, ელვას ვხსნი და სუფთა ჰაერზე გავდივარ, თვალს ვავლებ ცეცხლისფრად აელვარებულ მთებს და სუნთქვა მიჭირს, სახეზე ხელს ვიფარებ, მუხლებზე ვდგები და ვყვირი, ჩემ თავს ვერ ვცნო, სხეულზე ხელს ისტერიულად ვისვამ და ადებულ მდინარეს ვუყურებ, მგონია

თმენის ვალდებულება - დასასრული

რა არის ბედნიერება და თუ არის სად არის? ამ კითხვაზე მე კი არა დიუმა რომ წამოვაყენო ფეხზე ის ვერ გიპასუხებთ, ყველას ჩვენი წილი ბედნიერება გვერგება, რომელსაც უნდა გაუფრთხილდეთ, ყველაფერი მარტივად მიღებული, მარტივადვე ქრება და არც ისეთი გემო აქვს.

აკრძალული სიყვარული (დასასრული)

პრაღა...ქალაქი სადაც თაფლობის თვე უნდა გაგვეტარებინა... ვიცოდი იქ იმაზე ლამაზი იყო ვიდრე პარიზში... ნუ ეს რა თქმა უნდა ჩემთვის, თორემ თქვენთვის შიძლება კარლის ხიდზე ლამაზი და საინტერესო ეიფელია... ჩემთვის??? ჩემთვის პრაღა

განსხვავებულნი (დასასრული)

ტასოს ისევ წუწუნი აუტყდა,თვალები გაახილა და შიმშილმა უბიძგა კუჭიდან..სანდროს თავი მისი მკერდიდან ბალიშზე გადააწევინა და ფრთხილად წამოდგა..სამზარეულოში გავიდა,მაცივარი გახსნა და შეათვალიერა,მოღუშული

მე შენამდე ( დასასრული )

დღეს 2019 წლის 14 სექტემბერია.და მე ამ ისტორიის წერა დავიწყე.***ნიკას სიტყვებმა,რომელიც ერთდროულად დიდი სიყვარულით და ჩემდამი დიდი ზიზღით იყო სავსე.მიმახვედრა,რომ ამ ცხოვრებაში ჩემი ადგილი არიყო.რადგან ჩემი არსებობით

ამილახვარი (დასასრული)

-მომავლის მოდაა. -რაა? რა სისულელეა! არანაირი კორსეტი და ტანზეგამოყვანილი კაბები? ამ ღამის პერანგებით უნდა ვიაროთ გარეთ? კიდევ კარგი ეკატერინე მედიჩი ვერ ხედავს ამას! -მე თუ მკითხავ, ძალიანაც მოსახერხებელია და გიხდება კიდეც.