ცხოვრების თამაში.თავი 9 (დასასრული)

-გილოცავ დაბრუნებას,შეგვაშინე ძმაო.მოესმა ვასოს ხმა რომელსაც ცრემლიც კი გასჩენოდა თვალებში.დევიმ გაუღიმა მეგობარს და სუსტად აუწია ხელი მისალმების ნიშნად,შემდეგ კი დასუსტებული ხმით უთხრა.

მე დედა ვარ (დასასრული)

ლალი 35 წლის ადვოკატია, რომლის ცხოვრებაც თავდაყირა დგას. მისი ერთადეერთი იმედი მისი ვაჟია რომელიც ერთ დღესაც ავარიაში მოყვება ეს კი ლალისთვის ორმაგი დარტყმა იქნება....

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის (დასასრული)

ძალიან გთხოვთ ყველამ დალუქეთ ფანჯრები, ყველას სიმშვიდისთვის ასე სჯობს..-ხმამაღლა ჯერ ქართულად შემდეგ ინგლისურად გამოვაცხადე.. მეც ვეხმარებოდი დალუქვაში, უცებ მკვეთრი მოძრაობბა გააკეთა თვითმფრინავმა და იმ მხარეს დაიწყო ვარდნა რომელ ძრავზეც ცეცხლი იყო

შავი ანგელოზი 26 (დასასრული)

მართლა ნეტა როგორ ვეუბნევი და ენად ვუყოფ.-მაგას ცოტახანში განახებ-იცი ნია წეღან ელენეს ველაპარაკე უზომოდ ბედნიერია მიუხედავად იმისა,რომ ჯერ ფეხზე ვერ დგება ბედნიერია რადგან გაგა მის გვერდითა ბედნიერი ვარ მეც

"ერთხელ აეროპორტში" დასასრული

სიყვარულით ლენაარა შენ გიჩვენებ სეირს-დავემუქრე გულში და უახლოეს ტაქსში ჩავჯექი. ლუკას მანქანა მთელი გზა უკან მომყვებოდა თუმცა მე ოსტატურად არ შევიმჩნიე. მიუხედავად იმისა რომ ემოციურად კარგი თვითკონტროლი მაქვს, მაინც ძლივს ვაჩერებდი თვალებში

საკუთარი ბედნიერება(მეთერთმეტე თავი დასასრული)

-როგორ ბედავ აქ მოსვლას ყოველივე იმის შემდეგ რაც შენ გამო მოხდა,მაინც რა თავხედი და უტიფარი ხარ. -მესმის შენი და მართალიც ხარ რომ ბრაზობ. -შენ არაფერი გესმის,საერთოდ არაფერი,წარმოდგენაც არ გაქვს მე რას ვგრძნობ ახლა

მარადიული სიყვარული?ჰმ... (დასასრული)

ერთი კვირის შემდეგ-ჰეი რეზი თოკო სადაა?-დილაადრიან დავადექი თავზე რეზის რომელიც ტელევიზორს უყურებდაბოდიშით რომ ვერ დავდე აქამდე მაგრამ მიზეზი ნამდვილად მქონდა... მერე გადავწყვიტე რომ საერთოდ წამეშალა ეს იატორია მაგრამ ვისაც მოსწონს და კითხულიბდა ამ

არ დამტოვო (დასასრული)

-ანუ ლანასაც უყვარს.-რასგულისხმობ?-რატიმ ლანაზეც მელაპარაკა. მას ის ძალიან უყვარს, მაგრამ არიცოდა ლანა რას გრძნობდა მის მიმართ და გრძნობებში გამოტყდომა უჭირს.-დღეს მეც მელაპარაკა ლანა.-მოდი იცი

მომავალი ბედნიერება {11 თავი} *დასასრული*

ეს რა გამიკეთა, ამას ვიმსახურებდი ალექსისგან?. უკვე მერამდენედ მივდივარ მისგან, მაგრამ ბოლოს ისევ მე, ისევ მე გავრბივარ შესარიგებლად, მიუხრდავად იმისა რომ, თვითონ მეუბნება ურთიერთობაზე უარს და ხაზს უსვმს ჩვენს ერთდ ყოფნას. არაა!! ეს უკვე მეტისმეტია,

ჩვენ შევქმენით ჩვენი ბედნიერი მომავალი (დასასრული)

ალექსანდრე გამოწერეს საავადმყოფოდან.არვ მიფიქრია ეს ბუშტებით და აყალ მაყალით შეხვედრა,მაინც ვიცოდი რომ ვერაფერს მიხვდებოდა.ეს კიარა რომ მოგვყავდა სახლში იმას გვეკითხებოდა თქვენ ვინ ხართ და რატომ მიგყავართო.ჩემი სახელიც კი არ ახსოვდა...არც